In de afgelopen decennia is de leidende trend,met de nadruk op de ontwikkeling van globaliseringsprocessen is de internationalisering van het hoger onderwijs geworden. Het omvatte niet alleen individuele universiteiten of organisaties, maar ook hele staten. Dit is niet verwonderlijk, aangezien de internationalisering van het onderwijssysteem aanzienlijke resultaten kan opleveren. En niet alleen in de vorm van een toestroom van buitenlandse studenten. Dit proces geeft een serieuze impuls aan de ontwikkeling van zowel het systeem van hoger onderwijs van de hele staat als een enkele instelling voor hoger onderwijs die competitief wil zijn.
Het concept internationalisering van het onderwijs
Het is relatief recent opgekomen - aan het eindevan de vorige eeuw, maar werd snel genoeg het belangrijkste kenmerk van de integratieprocessen die op dit gebied plaatsvinden. Het was gebaseerd op verschillende ideeën voor internationale samenwerking op het gebied van onderwijs, waarvan de meeste al zijn geïmplementeerd als verschillende soorten programma's.
Men kan zeggen dat internationaliseringOnderwijs is een proces met als essentie de actieve introductie van een internationale component in alle functionele gebieden van de universiteit. Dat wil zeggen, het heeft niet alleen invloed op educatieve activiteiten, maar ook op onderzoek en zelfs op administratief gebied. De auteurs van artikelen over internationalisering benadrukken het verband met alle functies van het onderwijsproces en wijzen op de aanwezigheid van een complexe aard van deze invloed.
Vormen van samenwerking
Opgemerkt moet worden dat de internationalisering van het onderwijs een proces is dat verschillende vormen van internationale interactie omvat:
- mobiliteit voor educatieve doeleinden: dit omvat niet alleen studenten en onderwijzend personeel, maar ook vertegenwoordigers van de universitaire administratie;
- de introductie van dergelijke vormen van mobiliteit, zowel institutioneel als programmatisch, op basis van verschillende leermiddelen;
- compilatie van bijgewerkte onderwijsnormen op basis van internationale normen en hun opname in het curriculum van universiteiten;
- het creëren van verschillende vormen van langdurig partnerschap in het institutionele onderwijs.
Gezien al deze soorten internationaalsamenwerking moet je letten op het feit dat de internationalisering van het onderwijs een proces is dat niet alleen externe vormen omvat in de vorm van studeren in het buitenland. Het is ook een complexe interne transformatie. Het omvat alle soorten activiteiten van instellingen voor hoger onderwijs en leidt hen naar internationale samenwerking.
Implementatiestrategieën
Tot op heden heeft de wereldpraktijk verschillende ontwikkeldstrategieën die zich ontwikkelen op basis van trends als internationalisering van het onderwijsproces. Afhankelijk van de motieven voor hun implementatie, kunnen ze in vier groepen worden gevormd.
- Consistente aanpakstrategie - gebaseerd opinternationale samenwerking op lange termijn. Het wordt geïmplementeerd door de mobiliteit van zowel studenten als docenten te vergroten, uitwisselingsprogramma's, partnerschapsovereenkomsten. De fundamentele positie van deze strategie is niet concurrentie, maar het tot stand brengen van samenwerking.
- Leidende strategie voor migratieondersteuningbuitenlandse specialisten en hoogbegaafde studenten. Het gastland, dat zijn concurrentievermogen wil vergroten, schept een aantal voorwaarden voor hen: academische beurzen, een vereenvoudigde visumregeling en immigratienormen.
- Winstgevende strategie.Het is ook gebaseerd op het aantrekken van gekwalificeerde specialisten, met als enige verschil dat er geen voordelen zijn en dat er onderwijs wordt gegeven tegen een betaalde basis. Door de toestroom van buitenlandse studenten kunnen universiteiten ondernemende activiteiten organiseren.
- Krachtige strategie.Ontworpen om onderwijs in het buitenland of aan binnenlandse universiteiten die dergelijke diensten aanbieden aan te moedigen. De hefbomen voor implementatie zijn hier activiteiten gericht op het ondersteunen van de mobiliteit van zowel studenten als wetenschappers, docenten en overheidsfunctionarissen.
Controleniveaus internationalisering
Tegenwoordig wordt het duidelijk dat zelfs mondiale processen regulering nodig hebben, en dat dit niet alleen specifieke ondernemingen of organisaties omvat, maar ook de staat zelf.
Het voorgaande is volledig van toepassing op die verschijnselen die tot uiting komen in de huidige trend van internationalisering van het onderwijs. Er zijn hier drie hoofdmanagementniveaus:
- staat;
- regionaal;
- Universiteit.
Elk heeft zijn eigen strategie enmanagement tools. De staat, die een strategie vormt voor de ontwikkeling van dit proces, moet niet alleen rekening houden met de trends van de heersende buitenlandse ervaring, maar ook met de specifieke kenmerken van zijn culturele omgeving, het potentieel van instellingen voor hoger onderwijs en hun materiële basis. Op dit niveau worden instrumenten en normen gecreëerd waarmee universiteiten zich effectief kunnen ontwikkelen in de richting van internationalisering.
Het regionale niveau is bedoeld om te vormen, dusom te zeggen "op zijn plaats" die voorwaarden en infrastructuur die niet alleen de dynamische ontwikkeling van onderwijsinstellingen en andere gerelateerde instellingen mogelijk maken, maar ook comfortabele omstandigheden creëren voor buitenlandse studenten.
De instrumenten om het proces van internationalisering in het onderwijs te managen, zijn het duidelijkst terug te vinden op het niveau van de onderwijsinstelling.
Management tools
Ze kunnen worden ontwikkeld in een complex of afzonderlijk worden geïmplementeerd op verschillende managementniveaus.
- Uitnodiging voor internationale samenwerkingexperts. De richting van hun activiteiten kan verschillen: als expert in onderwijsprogramma's of deelname aan de ontwikkeling van een ontwikkelingsstrategie voor een instelling.
- Ontwikkeling van een dergelijk element als internationaalbevoegdheid. Deze tool is niet alleen van toepassing op het onderwijzend personeel, maar ook op iedereen die op een of andere manier bij het onderwijsproces wordt betrokken.
- Vorming van institutionele partnerschappen met vooraanstaande buitenlandse onderwijscentra.
- Betrokkenheid bij de activiteiten van een beroepsvereniging of netwerk om de onderwijsinstelling te promoten op de internationale onderwijsmarkt.
- Deelname van de universiteit aan internationale ranglijsten.
- Ontwikkeling van diverse onderwijsprojecten samen met andere onderwijsinstellingen in binnen- en buitenland.
- Ontwikkeling en uitvoering van onderzoeksprogramma's met buitenlandse partners.
- Internationale accreditatie. Certificering van de kwaliteit van het onderwijs op basis van wereldnormen.
De gepresenteerde lijst kan worden voortgezet, aangezien de internationalisering van het onderwijs een ontwikkelingsproces is dat voortdurend nieuwe en verschillende vormen van samenwerking opent.
Efficiëntiefactoren van het beheer
Hierbij spelen twee groepen factoren een rol:intern en extern. De eerste omvat het potentieel van een instelling voor hoger onderwijs: materiële en technische uitrusting, het ontwikkelingsniveau van het onderwijzend personeel, enz.
De tweede wordt geïmplementeerd op staatsniveau.Het heeft betrekking op politieke en sociaaleconomische omstandigheden. In het eerste geval speelt het gevoerde beleid op het gebied van onderwijs een doorslaggevende rol. Vandaag krijgt het een duidelijkere focus en biedt het nieuwe effectieve tools om internationalisering door te voeren.
De verantwoording over sociaaleconomische omstandigheden is gebaseerd op demografische, geografische en economische gegevens, waarmee ook rekening moet worden gehouden bij het ontwikkelen en implementeren van een strategie voor de ontwikkeling van het onderwijs.
Interne ontwikkelingshulpmiddelen
Op universitair niveau wordt het succes van internationalisering bepaald door de mogelijkheden:
- het niveau van vaardigheid in een vreemde taal;
- de aanwezigheid van hoogwaardige gespecialiseerde programma's waarmee de universiteit haar eigen vakgebied kan vinden en daar educatieve diensten kan aanbieden;
- samenwerking met buitenlandse instellingen voor hoger onderwijs;
- ervaring in internationale activiteiten.
Een belangrijke plaats hierin wordt ingenomen door de aanwezigheid van een adequate ontwikkelingsstrategie en de wens deze te volgen.
Rol in de ontwikkeling van wereldprocessen
Huidige trends die focus weerspiegelenontwikkeling van de moderne wereld, aanmoedigen om aandacht te schenken aan de correlatie van processen zoals globalisering en internationalisering van het onderwijs. Beide zijn op de een of andere manier met elkaar verbonden. Globalisering, een heldere en dubbelzinnige trend die kenmerkend is voor moderne transformaties, treft bijna alle aspecten van het menselijk leven, inclusief het onderwijs.
Op zichzelf wordt dit concept door sommigen gebruiktonderzoekers om globalisering te karakteriseren, die wordt weergegeven als een proces van internationalisering van verschillende levensgebieden: economisch, technologisch, cultureel, handel, enz.
Hierdoor kan globalisering worden gedefinieerd alsde grondoorzaak en het fundament van de transformatie van leersystemen. Daarom is internationalisering van het onderwijs een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van mondiale processen, waarbij niet alleen verschillende onderwijsinstellingen, maar ook hele staten betrokken zijn.
Internationalisering als ontwikkelingsfactor
Vanuit dergelijke posities wordt voorgesteld om dit proces te overwegen, omdat het op deze manier kan worden gepresenteerd als een effectief hulpmiddel dat het bereiken van dergelijke doelen stimuleert:
- een toename van het onderwijsniveau;
- ontwikkeling van verschillende vormen van onderzoekswerk;
- het vermogen om de beste voorbeelden van internationale ervaring te kiezen en te gebruiken;
- een toename van het aantal concurrentievoordelen van de universiteit zowel op de binnenlandse markt als op de externe - internationaal.
Dit zijn de algemene ontwikkelingsrichtingen van een onderwijsinstelling die zijn plaats wil vinden in het mondiale onderwijsproces.
Ze moeten worden geconcretiseerd en weergegeven instrategische richtingen van de universitaire ontwikkeling, die worden bepaald op basis van potentieel. Hier moet u ook uw idee van de plaats in het mondiale systeem concretiseren, om vast te stellen wat het zal zijn: het wereldniveau, sectoraal of mogelijk regionaal.
