Oudheid (uit het Latijn betekent dit woord "oudheid" - antiquus) verwijst naar het tijdperk van twee grote beschavingen - het oude Griekenland en Rome.
Periodisering van de oudheid
Om de vraag te beantwoorden wat een oude samenleving is, moet je weten in welk tijdperk deze bestond en in welke perioden deze tijd was verdeeld.
De volgende periodisering wordt als algemeen aanvaard beschouwd:
1. Vroege oudheid - de tijd van de geboorte van de Griekse staten.
2. Klassieke oudheid - de periode van eenheid van de Romeinse en Griekse beschavingen.
3. Late oudheid - de tijd van de ineenstorting van het Romeinse rijk.
Gezien de oude samenleving, moet u overwegenhet feit dat het tijdsbestek niet precies kan worden vastgesteld. De Griekse beschaving verscheen vóór de Romeinse beschaving en het Oost-Romeinse rijk bestond enige tijd na de val van het Westen. Er wordt aangenomen dat het tijdperk van de oudheid de tijd is uit de VIII eeuw. BC e. tot VI eeuw. n. e., vóór het begin van de middeleeuwen.
De opkomst van de eerste staten
Op het Balkanschiereiland in de oudheid waren er verschillende mislukte pogingen om staten te creëren. Dit was de periode van de prehistorie van de antieke wereld.
2700-1400 BC e.- de tijd van de Minoïsche beschaving. Ze bestond op Kreta en had een hoog niveau van ontwikkeling en cultuur. Het werd verwoest door een natuurramp (een vulkaanuitbarsting, die een sterke tsunami veroorzaakte) en door de Achaeïsche Grieken die het eiland veroverden.
Rond de 16e eeuw voor Christus. de Myceense beschaving ontstond in Griekenland. Ze sterft in 1200-1100 voor Christus. e. na de invasie van de Doriërs. Deze tijd wordt ook wel de "Dark Greek Ages" genoemd.
Na het verdwijnen van de overblijfselen van de Myceense cultuur begint de eerste periode van de oudheid. Na verloop van tijd valt het samen met het einde van de bronstijd en de vorming van een vroege klassenmaatschappij.
De oude Griekse staat was de belangrijkstebeschaving. Het vindt zijn oorsprong in het primitieve systeem en er was geen eerdere ervaring met een staat. Daarom ervoer de oude samenleving een sterke invloed van primitiviteit. Dit kwam voornamelijk tot uiting in het religieuze wereldbeeld. Gedurende deze periode werd de mens beschouwd als het centrum van het universum. Vandaar dat het belangrijkste kenmerk van de oudheid volgt: een actieve positie in relatie tot de wereld.
Life in Ancient Society: Structuur en klassen
De eerste Griekse staten ontwikkelden zich ergactief. Dit werd mogelijk gemaakt door de strijd tussen de boeren en de adel, toen de laatste probeerde de eersten in schuldslavernij te veranderen. In veel andere oude beschavingen was het mogelijk om dit te doen, maar niet in de Griekse. Hier konden de demo's niet alleen zijn vrijheid verdedigen, maar behaalden ze ook enkele politieke rechten. Dit betekent natuurlijk niet dat de samenleving in de oudheid geen slavernij kende. Zowel het oude Griekenland als later Rome waren slavenstaten.
Wat is een oude samenleving en wat is hetstructuur? De belangrijkste staatsvorming van de antieke wereld was de polis of stadstaat. Daarom heeft zich hier een samenleving ontwikkeld die totaal anders is dan in andere landen. De kern was de gemeenschap. Ieder had er zijn eigen positie in. Het werd bepaald door de aanwezigheid van een burgerlijke staat. De hele bevolking was onderverdeeld in drie categorieën: volledige burgers, werklozen en rechteloos. Burgerlijke staat is de belangrijkste prestatie van de oude samenleving. Als in andere landen de bevolking leefde binnen het strikte kader van landgoederen, dan was het in Griekenland en Rome belangrijker om de status van burger te hebben. Hij liet de demo's op voet van gelijkheid met de adel deelnemen aan het beheer van het beleid.
De Romeinse samenleving was enigszins anders dan de Griekse en had de volgende structuur:
1. Slaven.
2. Gratis boeren en ambachtslieden. Kolommen werden ook in deze categorie van de bevolking opgenomen.
3. Handelaren.
4. Militair.
5. Slavenhouders. Hier was in de eerste plaats het senatoriaal landgoed.
Wetenschap en cultuur van de oude samenleving
De eerste wetenschappelijke kennis werd opgedaan in de oudheid, in de staten van het Oosten. Deze periode wordt pre-wetenschappelijk genoemd. Vervolgens werden deze leringen ontwikkeld in het oude Griekenland.
De wetenschap van de oude samenleving is de opkomst van de eerste wetenschappelijke theorieën, basisconcepten, verhandelingen en gemeenschappen. Op dit moment vindt de vorming en geboorte van veel moderne wetenschappen plaats.
In haar ontwikkeling heeft de wetenschap van de oudheid een lange weg afgelegd:
1. Vroeg stadium - VII-IV eeuw. BC. Dit is de tijd van natuurwetenschap en filosofie. De eerste wetenschappers-filosofen waren vooral geïnteresseerd in de problemen van de natuur, maar ook in de zoektocht naar het fundamentele principe van alle levende wezens.
2.Helleense fase - het wordt gekenmerkt door de opdeling van een enkele wetenschap in afzonderlijke gebieden: logica, wiskunde, natuurkunde, geneeskunde. Deze tijd wordt beschouwd als de hoogste bloei van de oude wetenschap. Euclides, Aristoteles, Archimedes en Democritus creëren hun grote werken.
3. Het Romeinse toneel - de tijd van het verval van de oude wetenschap. Een van de belangrijkste prestaties van deze periode is de astronomie van Ptolemaeus.
Het belangrijkste succes van de wetenschap van de oudheid ligt in de vorming van afzonderlijke richtingen, het creëren van de eerste terminologie en methoden van cognitie.
Filosofie van de oude samenleving en haar beroemde vertegenwoordigers
Het ontstond in de 7e-5e eeuw. BC e. in Griekenland en is onderverdeeld in de volgende fasen:
1. Natuurlijke filosofie, of vroege klassiekers. De filosofen van deze tijd waren vooral geïnteresseerd in kosmologische vragen. Uitstekende vertegenwoordigers: Thales, Pythagoras, Democritus.
2.Klassiekers zijn de hoogtijdagen van de oude filosofie, de tijd waarin de helderste vertegenwoordigers leefden: Socrates, Plato, Euclides, Aristoteles. Hier werden voor het eerst de vragen van de natuurlijke filosofie vervangen door interesse in het probleem van goed en kwaad, ethiek.
3.Filosofie van het hellenisme - op dit moment begint de actieve ontwikkeling van filosofisch denken onder invloed van oude Griekse wetenschappers. De meest bekende vertegenwoordigers: Seneca, Lucretius, Cicero, Plutarch. Er kwamen veel trends in de filosofie naar voren: scepsis, levensgenieter, neoplatonisme en stoïcisme.
De invloed van de oudheid op de moderne cultuur
Het oude Griekenland en Rome worden poëtisch de bakermat genoemdmoderne beschaving. De oude samenleving had ongetwijfeld een enorme impact op de ontwikkeling van andere landen en volkeren. Wetenschap, theater, sportwedstrijden, komedie, drama, beeldhouwkunst - om niet alles te noemen wat de oude wereld aan de moderne mens gaf. Deze invloed is nog steeds terug te vinden in de cultuur, het leven en de taal van veel Romaanse volkeren en inwoners van het Middellandse Zeegebied.
