Categorieën ideaal en materiaal gebruiktin verschillende wetenschappen, niet alleen in de filosofie. Het materialisme en idealisme in de filosofie staat echter centraal. De verhouding tussen deze twee filosofische categorieën is een complexe vraag, waarrond de meningsverschillen niet verdwijnen.
De concepten van materialisme en idealisme in de filosofie zijn altijd geweest. G. Leibniz V., een vertegenwoordiger van de Duitse filosofie, schreef dat Epicurus de grootste materialist was en dat Plato een idealist was.
Het probleem van het ideaal in de filosofie als een materiaal dat wetenschappers van het begin der tijden heeft beroerd.
Veranderend en actueel hebben de opvattingen over materialisme en idealisme in de filosofie geen statische toestand.
In de klassieke wetenschappen, de traditionele toewijzing van het materiaal aan de hele natuur, dat wil zeggen, materiaal en het ideaal voor de spirituele, innerlijke wereld van de mens, zijn bewustzijn.
De moderne wetenschap is van mening dat deze verdeling vrij beperkt is, omdat het ideaal en het materiaal twee natuurlijke principes zijn.
De klassieke definitie die we vandaag kennen, werd echter geïntroduceerd door Schlegel F., een vertegenwoordiger van de Duitse klassieke filosofie van de 19e eeuw.
Materialisme en idealisme in de filosofie zijn niet hetzelfde in hun manifestaties, op basis waarvan we hun verschillende vormen kunnen onderscheiden.
Vormen van materialisme
Materialisme van het oude Griekenland en het oude oostenwaarin objecten van de materiële wereld, de natuurop zichzelf beschouwd, ongeacht het bewustzijn - dit is de zogenaamde beginvorm van het materialisme. Vertegenwoordigers van deze filosofie zijn Democritus, Thales, Heraclitus en anderen.
Mechanistisch (metafysisch) materialismeveel voorkomend in Europa in het Nieuwetijd. Op dit moment begint het materialisme vanuit het oogpunt van de natuur bekeken te worden. En al het materialisme van deze tijd komt neer op de mechanische beweging van de vormen van materie. Vertegenwoordigers van deze tijd zijn Galileo, J. Locke, Bacon en anderen.
Vormen van idealisme
Naast materialisme heeft idealisme verschillende vormen, waarvan er twee te onderscheiden zijn.
Objectief idealisme beweert dat de geest, het idee, God niet afhankelijk is van materie of menselijk bewustzijn. De filosofen die dat dachten waren Plato, Hegel en ook F. van Aquino.
Subjectief idealisme houdt zich aan het standpunt dat alles afhangt van iemands bewustzijn, dat wil zeggen dat het lijkt op de manier waarop iemand het ziet. Een prominente vertegenwoordiger van deze richting is J. Berkeley.
Het meest extreme punt van deze richtingweerspiegeld in solipsisme (van het Latijn, solus - een, de enige en ipse - zichzelf). Filosofen van deze trend geloven dat vertrouwen alleen kan worden gezegd over authenticiteit, over iemands 'ik' en iemands emoties.
Vormen van materialisme
Materialisme van het oude Griekenland en het oude oosten, inwelke objecten van de materiële wereld, de natuur, op zichzelf werden beschouwd, ongeacht het bewustzijn - dit is de zogenaamde initiële vorm van materialisme. Vertegenwoordigers van deze filosofie zijn onder meer Democritus, Thales, Heraclitus en anderen
Mechanistisch (metafysisch) materialisme,verspreid in Europa in de moderne tijd. Op dit moment begint het materialisme vanuit het oogpunt van de natuur bekeken te worden. En al het materialisme van deze tijd komt neer op de mechanische beweging van de vormen van materie. Vertegenwoordigers van deze tijd zijn Galileo, J. Locke, Bacon en anderen.
Dialectisch materialisme in de filosofie, gecreëerd door K. Marx en F.Engels, vertrouwend op de filosofie van Hegel. Zij waren van mening dat het belangrijkste in de filosofie van Hegel de verklaring was dat het denken en doen van mensen geen definitief karakter hebben. Evenals de bewering dat waarheid geen soort dogma is, maar een proces van een historisch pad in de ontwikkeling van kennis.
Voor de filosofie van het dialectisch materialisme is niets vast en permanent. Alles draagt het stempel van vernietiging en geboorte, in een constante en continue beweging van onder naar boven, van lager naar hoger.
Het dialectisch materialisme nam als basiscategorieën van Hegels filosofie hebben echter de essentie volledig heroverwogen en veranderd. Als Hegels filosofie sprak over de ontwikkeling van de Absolute Geest, dan spreekt dialectisch materialisme over verschillende processen die plaatsvinden in de materiële en spirituele wereld. En het idee werd niet opgevat als een demiurg zoals bij Hegel, maar als een weerspiegeling van het zijn en de wereld om hem heen door de mens.
