L. Feuerbach: antropologisch materialisme en het einde van de klassieke Duitse filosofie

Velen van ons hebben de uitdrukking gehoordL. Feuerbachs antropologisch materialisme. Een essay over dit onderwerp is niet alleen geschreven door studenten van filosofische faculteiten, maar zelfs van niet-humanitaire universiteiten. Maar deze denker zelf werd, net als zijn spirituele ontdekkingen, geen soort 'museumtentoonstelling' of een saaie vraag van de onderzoeker. Dit is een van de verbazingwekkende avonturen en ups van het menselijk genie.

L. Feuerbach. Antropologisch materialisme als de laatste periode van de Duitse klassieke filosofie

После смерти Гегеля в Германии возникло множество gedachtegangen die uit zijn systeem vloeiden, het ontwikkelden en zelfs ontkenden. Zo'n onconventionele trend was het systeem van Ludwig Feuerbach. Het staat in contrast met de gebruikelijke klassieke stellingen, zowel in de formulering van problemen als in hun oplossing. De eigenaardigheid van de ontwikkeling van Feuerbachs denken ligt in het feit dat hij in de eerste periode van zijn leven de filosofische opvattingen van Hegel en zijn studenten probeerde te volgen, en in de tweede stap naar de positie van antropologisch materialisme. Maar de belangrijkste bezigheid van zijn leven was de kritiek op religie. Hij probeerde dit wereldbeeld en zijn invloed op mensen tegen te gaan.

L. Feuerbach. Antropologisch materialisme en de strijd tegen traditionele religie

Hegel had niets tegen lidmaatschapmenselijk denken en concept van God. Integendeel, Feuerbach probeerde te bewijzen dat religie en filosofie onverenigbaar zijn. Dit zijn manieren om de wereld te begrijpen, die elkaar uitsluiten. Filosofie is de kwintessens van de wetenschap, haar belangrijkste ideologische essentie, en ongeacht het onderwerp dat wordt bestudeerd. Theologie bemoeit zich altijd met de studie van de natuur, de samenleving en de mens. Het vertrouwt op wonderen die gebruik maken van de wil en verlangens van het individu. De filosofie probeert de aard van de dingen te ontdekken, en de rede is haar instrument. Het denken beschouwt moraliteit als een spirituele categorie, en religie codificeert het als een gebod.

L. Feuerbach. Antropologisch materialisme en christendom

De filosoof geloofde dat religieuze gevoelens,inherent aan de mens van nature, nee. Anders zou hij een orgaan hebben dat wordt geloofd. Aan de andere kant is dit geen kwestie van primitief bedrog of angst. Het punt is dat er bepaalde kenmerken van de menselijke psyche zijn, die worden weerspiegeld in zijn bewustzijn. Alle religies zijn, zoals de denker geloofde, verdeeld in 'natuurlijk' en 'spiritueel', afhankelijk van de omstandigheden die mensen afhankelijk maken. In het eerste geval zijn dat elementen, in het tweede geval de samenleving.

Bovendien heeft de mens van nature de neiging omgelukkig wordt dit ook weerspiegeld in zijn religieuze overtuigingen. Mensen geloven in goden omdat ze zelf ernaar verlangen perfecte wezens te zijn die eeuwig gelukzalig zijn en niet sterven. Daarom is het beter om je gevoelens op een andere persoon te richten dan tevergeefs van fictieve personages te houden.

L. Feuerbach. Antropologisch materialisme en "nieuwe filosofie"

Religie verlamde de aspiraties van mensenaan elkaar in deze wereld, is ook de idealistische filosofie de schuld. Ze scheurde concepten los van hun zintuiglijke basis en bracht ze over naar een niet-bestaande wereld. Daarom moet de nieuwe filosofie de mens en de natuur (als basis van zijn gewaarwordingen) tot het enige studieobject maken. Alle objecten die niet direct kunnen worden gevoeld, zijn niet echt en geldig. Dat is het antropologische materialisme van L. Feuerbach, samengevat.