De dood van Mayakovsky: het tragische einde van de dichter

Het fatale schot dat Veronika Polonskaya hoorde toen ze de kamer aan de Lubyanka verliet, de laatste genegenheid van de dichter, klonk op 14 april 1930 ...

De dood van Majakovski in het zevenendertigste levensjaar veroorzaakte veel vragen van zijn tijdgenoten. Waarom is het genie, geliefd bij het volk en het Sovjetregime, "de zanger van de revolutie" vrijwillig overleden?

Dat het zelfmoord was die gebeurde,geen twijfel daarover. De resultaten van een onderzoek uitgevoerd door criminologen 60 jaar na de dood van de dichter, bevestigden dat Majakovski zichzelf neerschoot. Een handschriftonderzoek stelde de authenticiteit vast van de zelfmoordbrief die twee dagen eerder was geschreven. Alleen al het feit dat de nota van tevoren is opgesteld, pleit voor de beraadslaging van deze handeling.

Toen Yesenin drie jaar eerder stierf, schrijft Majakovski: “Het is niet moeilijk om in dit leven te sterven.
Het leven veel moeilijker maken. " Met deze regels geeft hij een bittere inschatting van de ontsnapping uit de werkelijkheid door middel van zelfmoord. Over zijn eigen dood schrijft hij: "... dit is geen weg ... maar ik heb geen uitweg."

We zullen nooit het exacte antwoord op de vraag wetenwat brak de dichter zo erg. Maar de vrijwillige dood van Majakovski kan gedeeltelijk worden verklaard door de gebeurtenissen voorafgaand aan zijn dood. De keuze van de dichter onthult gedeeltelijk zijn werk. De beroemde regels uit het gedicht "Man", geschreven in 1917: "En het hart verlangt naar een schot, en de keel raast met een scheermes ..." - spreken voor zich.

Over het algemeen is Majakovski's poëzie een spiegel van zijn nervositeittegenstrijdige aard. Zijn gedichten zijn vol enthousiasme en enthousiasme van bijna adolescenten, of gal en bitterheid van teleurstelling. Dit is hoe Vladimir Majakovski werd beschreven door zijn tijdgenoten. Dezelfde Veronika Polonskaya, de belangrijkste getuige van de zelfmoord van de dichter, schrijft in haar memoires: “Over het algemeen had hij altijd uitersten. Ik herinner me Majakovski niet ... kalm ... ".

De dichter had redenen om de laatste regel te trekkenveel. Getrouwd Lilya Brik, de belangrijkste liefde en muze van Majakovski, haar hele leven naderde en verhuisde van hem weg, maar behoorde hem nooit helemaal toe. Lang voor de tragedie had de dichter al twee keer met zijn lot geflirt, en de reden hiervoor was een allesomvattende passie voor deze vrouw. Maar toen bleef Majakovski, wiens dood de geest nog steeds zorgen baart, in leven - het wapen mislukte.

Ernstige gezondheidsproblemen die zijn begonnen dooroverwerk en ernstige griep, de oorverdovende mislukking van het toneelstuk "Bath" in maart 1930, afscheid nemen van Tatyana Yakovleva, die de dichter vroeg om zijn vrouw te worden ... Al deze botsingen in het leven, inderdaad, slag na slag leken de dood van Majakovski voor te bereiden . Knielend voor Veronica Polonskaya om haar over te halen bij hem te blijven, klampte de dichter zich vast aan de relatie met haar als een reddingsboei. Maar de actrice was niet klaar voor zo'n beslissende stap als een scheiding van haar man ... Toen de deur achter haar dichtging, maakte een revolver met een enkele kogel in de clip een einde aan het leven van een van de grootste dichters.

De dichter in zijn laatste noot vroeg om niet te "roddelen" over zijn daad, maar gedurende meer dan tachtig jaar is Majakovski's dood een van de meest besproken gebeurtenissen in het leven van Rusland aan het begin van de twintigste eeuw ...