De beroemde keizer van Frankrijk, een wijze commandant,de beslissende staatsman en ambitieuze politicus Napoleon Bonaparte werd beroemd over de hele wereld dankzij zijn verlangen om de grenzen van Frankrijk uit te breiden en er een groot rijk van te maken, waarbij de Europese monarchieën ondergeschikt werden gemaakt aan de politieke en economische belangen van het land.
Napoleon voerde het bevel over een enorm multinationaal leger.
Hoe kun je de multinationale samenstelling van het leger van Napoleon verklaren?
Het leger van de Franse keizer werd genoemd"Een leger van twaalf talen." Napoleon Bonaparte veroverde steeds meer nieuwe gebieden en dwong de veroverde volken om belasting in bloed te betalen en zijn soldaten aan zijn leger te leveren.
Dit feit kan de multinationale samenstelling van het leger van Napoleon verklaren.
Sommige soldaten sloten zich vrijwillig bij het leger aan, sommigenwaren onderdanen van satelliet- of geallieerde landen. De meeste buitenlanders werden echter gedwongen het leger in te gaan, dus stonden ze vijandig tegenover het Franse bevel, zijn acties en bevelen. Dit had een aanzienlijke invloed op de discipline, waardoor het onmogelijk was om deze op het juiste niveau te houden. Maar desondanks had het leger van de commandant ervaren commandanten, onderscheidde het zich door goede gevechtstraining en was het een formidabele kracht voor naburige staten.
In het leger van Napoleon waren Italianen, Polen en een deel van de Duitsers goed opgeleid (de gevechtsefficiëntie van de vertegenwoordigers van deze natie was afhankelijk van de regio van verblijf).
Nationale samenstelling van het leger van Napoleon Bonaparte
1806 werd gekenmerkt door de nederlaag van Oostenrijk opAusterlitz en het koninkrijk Beieren sloten zich aan bij de alliantie met Napoleon. In dit opzicht werd het leger van Napoleon aangevuld met 10 linieregimenten, waarvan het aantal in 1811 toenam tot 13. In 1813 nam Beieren echter een anti-Napoleontische positie in en voegde zich bij de coalitie van staten die vijandig tegenover Frankrijk stonden vanwege de nederlaag bij Leipzig. . Hierdoor slaagde Beieren erin de meeste van de nieuw geannexeerde gebieden te behouden.
Tegen 1812 was de samenstelling van het grote leger van Napoleoninclusief de Poolse regimenten, die misschien wel de meest oorlogvoerende en loyale waren in verhouding tot de commandanten van andere nationaliteiten. Dit feit wordt verklaard door het feit dat het Groothertogdom Warschau, na opgesplitst te zijn in afzonderlijke gebieden als gevolg van interne strijd en verdeeld werd door Rusland, Pruisen en Oostenrijk, de staat probeerde te herstellen en steun zocht bij de Franse keizer. In tegenstelling tot veel van de geallieerden lieten de Polen Napoleon pas op het einde in de steek, tot zijn laatste Slag bij Waterloo. De wens om één staat te herstellen (wat de multinationale samenstelling van het leger van Napoleon kan verklaren) is een van de belangrijke redenen om lid te worden van het leger van verschillende nationaliteiten.
Behalve de Duitsers en Polen, het leger van de keizerook vertegenwoordigers van Italië, Pruisen, Oostenrijk, Saksen, Baden, Westfalen, Württemberg, het Koninkrijk Napels, Spanje, Nederland, Hessen-Darmtstadt.
Ze hadden allemaal specifieke doelen of werden eenvoudigweg gedwongen zich bij het leger aan te sluiten en zich te onderwerpen aan de aanval van Napoleon.
Frans leger aan het begin van de Tweede WereldoorlogHet jaar 1812 kenmerkte zich door een bonte nationale samenstelling, die het enerzijds verzwakte en anderzijds het mogelijk maakte om de gelederen aan te vullen met steeds meer soldaten, waardoor de keizer dichter bij het bereiken van zijn doel kwam.
De rol van multinationaliteit in het leger van Napoleon
Dankzij een sterk multinationaal legerKeizer Napoleon Bonaparte veroverde de landen van West-Europa (behalve Engeland), en 1807-1812 was de bloeitijd van Frankrijk. Ondanks talloze successen kon de ambitieuze keizer echter nooit zijn belangrijkste vijand overwinnen: Rusland, dat de Franse overheersing over de wereld in de weg stond.
Toch, wat de multinationale samenstelling van het leger van Napoleon kan verklaren, biedt het een verklaring voor een ander feit: de nederlaag in het beslissende stadium van de oorlog.
