Het is bekend dat materie een categorie van filosofie is,die dient om de objectieve realiteit te beschrijven, weergegeven door de menselijke zintuigen, maar niet afhankelijk van het bestaande. Materie is geconcentreerd in een grote verscheidenheid aan objecten, systemen en vormen, en omdat het constant in beweging is, wordt het gekenmerkt door zelfontplooiing, wat na verloop van tijd leidt tot de opkomst van leven en wezens die kunnen denken. De stof zelf is onuitputtelijk en heeft een geordende organisatie, terwijl ze onlosmakelijk verbonden is met de bewegingsvormen.
Als we de belangrijkste bestaansvormen van materie beschouwen, moet worden opgemerkt dat F. Engels er vijf onderscheidt:
1. Fysiek - elektromagnetische velden, golf- en zwaartekrachtvelden, ruimtesystemen, enz.
2. Chemische vorm - atomen, moleculen, macromoleculaire complexen.
2. Biologisch - de hele biosfeer, inclusief de mens.
3. De sociale vorm van het bestaan van materie - samenleving en mens.
4. Mechanisch - beweging, dat wil zeggen een verandering in positie in de ruimte.
Materie is echter een stof die dat niet iswordt alleen gereduceerd tot deze vormen van bestaan, aangezien er andere soorten objectieve werkelijkheid in de wereld zijn. Dit omvat tijd en ruimte. In de tijd wordt de volgorde van het verloop van fysieke processen, hun duur en de volgorde van vervanging door elkaar uitgedrukt. De ruimte daarentegen drukt het naast elkaar bestaan van dingen uit of hun afstand tot elkaar, evenals de volgorde van hun rangschikking ten opzichte van elkaar.
Als we dus hebben nagedacht over welke vormen een bepaalde stof kan aannemen, kunnen de volgende unieke eigenschappen van materie worden onderscheiden:
1. Onuitputtelijkheid in tijd en onbeperkt in ruimte, aangezien materie geen begin of einde heeft.
2. Constante ontwikkeling, evenals de overgang van de ene staat naar de andere, die aangeeft dat hij in een andere vorm kan ontstaan in het geval van het verdwijnen van een bepaald type ervan.
3. De aanwezigheid van causaliteit, dat wil zeggen de afhankelijkheid van het verschijnen van objecten en verschijnselen van externe factoren.
4. Reflectie, die aanwezig is in alle lopende processen en niet afhankelijk is van externe invloeden. Abstract denken wordt beschouwd als de hoogste vorm van reflectie.
Op basis van deze eigenschappen werden veel wetten geïdentificeerd die worden gebruikt in de filosofie, dialectiek, natuurkunde en andere wetenschappen.
Materie is dus een substantie die wordt gekenmerkt door tegenspraak, relativiteit en absoluutheid.
Elke filosofische lering heeft zijn eigen interpretatiehet concept van 'materie' wordt verklaard door het zoeken naar een antwoord op de vraag wat eerder verscheen: het of bewustzijn. Idealistische leringen ontkennen het objectieve bestaan ervan, anderen verdedigen het standpunt dat materie, gegenereerd door geest, de materiële wereld ontwikkelt en creëert. De filosofie onderscheidt materie echter niet alleen als een materiële realiteit, maar ook als de hele natuur, die als een objectieve realiteit fungeert en het teken van universaliteit heeft.
Er zijn dus drie stadia van evolutiehet concept van "materie", dat wordt gekenmerkt door de volgende interpretaties: ding, eigendom en relatie. De eerste fase houdt verband met het zoeken naar een specifiek object, het fundamentele principe van alles wat er op aarde bestaat. Deze basis moest dienen als een bepaald substraat, bijvoorbeeld water of lucht. In de toekomst wordt de aard van dingen niet zozeer gereduceerd tot de aanwezigheid van een substraat, maar tot de aanwezigheid van bepaalde eigenschappen, bijvoorbeeld massa, waarvan de drager een bepaalde structuur van primaire materie is (atomen, elementen, enz. .). In de loop van de tijd verandert ook het idee van dit concept. Verder is materie een substantie die, in werking op de zintuigen, in staat is om bepaalde sensaties op te roepen. Daarom betekent deze filosofische categorie alleen dat het een objectieve realiteit is die onafhankelijk van iemands bewustzijn bestaat, maar erdoor wordt weerspiegeld.
