"De wijsheid van Salomo" in de Griekse bijbel -een boek, waarvan de belangrijkste inhoud de leer is over het begin, de eigenschappen en acties van de wijsheid van God in de wereld. De naam van koning Salomo erin geeft aan dat de auteur van het boek zijn verhaal soms leidt vanuit het perspectief van de oudste heerser. Hij was tenslotte de eerste leraar van bijbelse wijsheid en de belangrijkste vertegenwoordiger ervan. Het "Boek van de Wijsheid van Salomo" lijkt qua onderwerp sterk op het "Boek van Spreuken van Salomo". Maar laten we proberen erachter te komen wie de hoofdauteur is.
The Wisdom of Solomon - een boek en voedsel voor de geest
Sinds de oudheid werd aangenomen dat dithet werk is door koning Salomo zelf geschreven. Deze mening werd in het bijzonder geuit door vaders en leraren van de kerk als Clemens van Alexandrië, Tertulianus, Saint Cyprianus, en het was voornamelijk gebaseerd op het feit dat zijn naam in de inscriptie stond. Vervolgens werd deze verklaring krachtig verdedigd door de katholieke kerk, volgens haar verklaringen kwam het boek overeen met de kerkelijke canons.
De beoordelingsfout is dat, ten eerste,Het boek van de wijsheid van Salomo werd oorspronkelijk in het Grieks geschreven, niet in het Hebreeuws; ten tweede is de auteur van het boek goed bekend met de Griekse filosofie - de leringen van Plato, de epicuristen en de stoïcijnen; ten derde is de auteur geen inwoner van Palestina, maar verwijst hij naar de Griekse gebruiken en manieren; en ten vierde wordt het boek als canoniek beschouwd en kan het niet door Salomo worden geschreven, op basis van de regels van de heilige apostelen en de brief van Athanasius de Grote.
Meningen over de auteur
In de tijd van Jerome was er een andere mening:dat het "Boek van de wijsheid van Salomo" is geschreven door Philo van Alexandrië, een vertegenwoordiger van het joodse hellenisme, die de dogma's van de joodse religie verbindt met de Griekse filosofie. Deze mening was gebaseerd op het feit dat het werk erg leek op Philo's doctrine van de Logos. Maar deze overeenkomsten bleken alleen extern te zijn. De auteur van de "wijsheden" dacht helemaal niet wat Philo bedoelde met Logos. En tussen hen is er een te duidelijke tegenstelling van opvattingen. In het boek van de wijsheid van Salomo wordt de oorsprong van zonde en dood uitgelegd als 'de afgunst van de duivel', maar Philo kon dit niet beweren, aangezien hij niet geloofde in het bestaan van een slecht beginsel in de wereld, en hij begreep de val van de voorvaderen uit de Bijbel puur allegorisch. Ze zagen de theorie van het voorbestaan ook anders - de auteur van het boek en Philo. Volgens de leringen van het boek gaan goede zielen het zuivere lichaam binnen, volgens Philo, integendeel, gevallen en zondige zielen worden naar lichamen op aarde gestuurd. Hun opvattingen verschillen ook van hun opvattingen over de oorsprong van afgoderij. Daarom kon Philo dit boek niet schrijven.
Pogingen om de auteur te vinden waren niet succesvol,daarom kan men er alleen maar op wijzen dat de auteur van het boek een andere Hellenistische Jood was, een redelijk ontwikkelde Alexandrijn, goed thuis in de Griekse filosofie.
Tijd, plaats en doel van schrijven
Na een grondige analyse kan worden gesteld dat dithet boek is geschreven aan het einde van de regering van koning Ptolemaeus IV (ongeveer 221-217 v.Chr.) en hoogstwaarschijnlijk in het Egyptische Alexandrië. Uit de tekst blijkt hoe de auteur goed thuis is in de joods-Alexandrijnse filosofie en verwijzingen maakt naar de Egyptische religie.
Het doel van het schrijven van de verhandeling wordt verondersteld te zijn geweestdat het "Boek van de wijsheid van Salomo" oorspronkelijk bedoeld was voor de Syrische en Egyptische koningen om hen een aantal verhulde goddelijke leringen en boodschappen over te brengen.
De inhoud
Het hoofdthema van de inhoud van het boek is de leer vanWijsheid van beide kanten, gebaseerd op de beroemdste filosofische leringen. De eerste is de objectieve realiteit, die ons niet in sensatie is gegeven. De tweede is subjectieve realiteit, waargenomen in gewaarwordingen vanuit een objectief oogpunt.
In dit geval hebben we het eenvoudigste voorbeeld:er is God in de wereld. Dit is een objectieve realiteit (om zo te zeggen een axioma vanuit wiskundig oogpunt waarvoor geen bewijs nodig is), die op fysiek niveau niet met de handen kan worden aangeraakt of gevoeld. Zijn wijsheid wordt rechtstreeks in onze ziel weerspiegeld. Wat het subjectieve betreft, dit is de persoonlijke relatie van elke persoon met God en het begrip van wat Hij te bieden heeft aan iedereen die op spiritueel niveau in Hem gelooft.
Drie delen
Het boek is onderverdeeld in drie hoofddelen:de eerste (I-V hoofdstuk.) zegt dat alleen wijsheid een gids kan worden voor het bereiken van ware gelukzalige onsterfelijkheid, ondanks de valse leringen van de Joden die het ontkenden.
Het tweede deel (VI-IX hoofdstuk) is gewijd aan de essentie van de leer, de oorsprong ervan, evenals het belang van het bezitten van dergelijke hogere kennis en basisvoorwaarden voor de aspecten van hun prestatie.
Het derde deel (X-XIX hfst.) is een historisch voorbeeld van het feit dat alleen de mensen die deze Wijsheid bezitten, gelukkig kunnen worden. Onwetendheid ervan, verlies of afwijzing leidt elke natie tot degradatie en vernietiging (zoals de Egyptenaren en Kanaänieten).
conclusie
Het boek "Wisdom of Solomon" (recensies eroverzijn direct bewijs) is een van de meest gerespecteerde documenten aller tijden en volken, die de onverwoestbare eenheid van God en de mens aantoont. Ongeacht zijn niet-canonieke oorsprong, wordt het lange tijd als zeer leerzaam beschouwd voor degenen die lessen in vroomheid en wijsheid zoeken.
