Provincie van het Romeinse rijk. Lijst van Romeinse provincies

Ondanks het feit dat het Grote Romeinse Rijk er al wasbestaat niet lang, de belangstelling voor deze periode van de oude geschiedenis van onze wereld vervaagt niet. Het zijn tenslotte de Romeinen die de grondleggers zijn van de moderne wetgeving en jurisprudentie, de grondwetten van veel Europese staten en hun politieke verhandelingen worden nog steeds bestudeerd in prestigieuze onderwijsinstellingen over de hele wereld.

Echter, zelfs de gebruikelijke opstelling van deze geweldigestaten uit het verleden zijn niet minder interessant. Weet u wat een provincie van het Romeinse Rijk is en hoe deze territoriale eenheid werd gevormd? Zo niet, dan moet u dit artikel zeker lezen! We zullen je meteen waarschuwen dat we in het artikel het hebben over Rome als een enkele macht. De verdeling in het oostelijke en westerse rijk vond plaats na de verovering van de metropool door de Visigoten en Ostrogoten.

Algemene definitie

In brede zin betekende "provincie"land dat is uitgegeven aan een hoge ambtenaar van het rijk voor zijn enige bestuur. Deze man had de titel van imperio in zijn land. Maar weinig mensen weten dat dit woord vier andere betekenissen tegelijk had. Daar zijn ze:

• Net als in het vorige geval zou "provincie" een speciale positie kunnen worden genoemd. Dus de titel pr. maritima betekende dat de eigenaar van het schip de verantwoordelijkheid kreeg om de Romeinse vloot te leiden.
• Een persoon die belast was met een belangrijke taak had dezelfde status. Bijvoorbeeld pr. frumentum curare was verantwoordelijk voor de levering van het brood.
• Bovendien zou zelfs een vijandelijk gebied dat aan een commandant is toevertrouwd een "provincie" kunnen worden genoemd. Dezelfde consulibus provincia decernitur uit Macedonië, gevormd tijdens de verovering van Griekenland.
• Ten slotte was het de naam van elk heroverd of door de Romeinen gezworen gebied waarin Pax Roemenië, de "Romeinse orde", al was gevestigd.

Opgemerkt moet worden dat het West-Romeinse rijk de administratieve structuur van zijn voorouders behield. Alles wat hier en wat volgt, geldt ook voor de Byzantijnse Basileus.

Verdere ontwikkeling van de "provinciale" orde

Al in de derde eeuw na Christus begonnen de Romeinensnelle expansie, waardoor het grondgebied van het Romeinse Rijk dramatisch toenam, tot ver buiten de grenzen van de Italiaanse "laars". Al snel waren al het land dat in de buurt van de Middellandse Zee lag, al Romeinse provincies geworden. Uiteindelijk was 117 na Christus het hoogtepunt van een militair succes. De bezittingen van het rijk werden zo groot mogelijk. Tegen die tijd waren er 45 provincies in de staat, 12 regio's in Italië zelf niet meegerekend.

Hoe is de nieuwe provincie ontstaan?

Voor alle veroveringen werd een duidelijke volgorde ingevoerd"Samenvoeging" van nieuwe gebieden met andere provincies van het rijk: eerst voerde de commandant die het nieuwe land veroverde, de voorlopige afbakening uit. Belangrijk! Als er wordt gediscussieerd over het West-Romeinse rijk, dan moet gezegd worden dat er binnen zijn grenzen praktisch geen "initiatief" bestond: alle landoperaties werden uitsluitend uitgevoerd met de kennis en goedkeuring van de metropool (Constantinopel).

Wetgevingsprocedures

Een commissie van 10 leden, benoemd door de Eerste Kamer,keurde het "landplan" goed en legitimeerde tegelijkertijd de edicten van de interimheerser. Aan deze documenten werden onmiddellijk bevelen van de senaat en lokale wetten (indien van toepassing) gehecht. Overigens is het behoud van lokale wetgevingsbesluiten het kenmerk van de Romeinse staat.

Dat is de reden waarom elke provincie van het Romeinse rijk (in de vroege periode van het rijk) in zekere zin een onafhankelijke staat was.

Interim periode

Na verloop van tijd werd de staat sterker, enwetten streefden steeds meer naar uniformiteit. Het belang van lokale wetgeving nam snel af. In toenemende mate beginnen "provinciale charters" rechtstreeks door de Senaat te worden gereguleerd. Uiteindelijk begonnen lokale codes alleen de algemene kenmerken van de overheid te regelen, terwijl alle andere problemen werden opgelost volgens de Romeinse wetten. De betrekkingen tussen de Romeinse burgers die de provincie van het Romeinse Rijk bewoonden, werden geregeld door het edictum provinciale, het edict van de gouverneur, dat hij onmiddellijk na zijn aantreden uitvaardigde.

"Edict" was slechts een tijd geldigregeerperiode van de gouverneur, maar vaker gebeurde het dat zijn voorganger praktisch niets in het document veranderde. Het bestuur van de provincie werd uitgevoerd door de strijdkrachten van praetors, proconsuls en propraetors. Senta had de leiding over hun benoeming en de mensen op deze posten wisselden jaarlijks. Indien de omstandigheden het vereisten, kon de ambtstermijn worden verlengd, maar de beslissing hierover had het recht om door dezelfde Senaat te worden genomen.

De laatste jaren van het rijk

In de laatste jaren voor de val van Rome, de provinciesgeregeerd door voormalige consuls en praetors. Ze hadden onbeperkte macht in de gecontroleerde provincie. Dit verklaart zowel het volstrekt ontoereikende niveau van corruptie als de volledige incompetentie van veel managers, die hun carrière maakten door goede contacten met de gouverneur te gebruiken. Gedurende deze periode werd hetzelfde Syrië, ooit de rijkste provincie van het Romeinse Rijk, praktisch geplunderd door zijn heersers, en een magere deel van de geïnde belastingen ging naar de metropool. Dit alles heeft de naderende ineenstorting van de eens zo grote staat alleen maar bespoedigd.

Lijst van Romeinse provincies en hun jaren van herkomst

Laten we dus de belangrijkste provincies noemen, waarvanbestond uit het Oost-Romeinse rijk. De datering van hun stichting is niet end-to-end, aangezien hun veroveringen dateren uit verschillende politieke periodes in de geschiedenis van de Romeinse staat. Sicilië was de eerste "onder de vleugels" van Rome, gevolgd door Sardinië en Corsica. Het gebeurde respectievelijk in 241 en 231 voor Christus. Na hen werden Far and Near Spanje veroverd.

Het gebeurde in 197 voor Christus. e.Opgemerkt moet worden dat 27 jaar voor het begin van onze jaartelling de provincie Lusitania werd toegewezen vanuit het verre Spanje. Twee jaar later groeide het land uit tot de provincie Galatië. Zoals je kunt zien, was de kaart van het Romeinse rijk aan het begin van het nieuwe tijdperk indrukwekkend in zijn diversiteit. In 120 voor Christus. e. Gallië van Narbonne werd veroverd. Aquitaine, de Belgische en Lugdun provincies en Numidia werden al in 50 v.Chr. Bij Rome geannexeerd, maar ze werden pas in 17 n.Chr. Afzonderlijke, volwaardige onderdanen van het rijk. Provincies Rezia en Norik - 15 voor Christus.

Dus laten we doorgaan.De Maritieme Alpen werden in 14 jaar geannexeerd (de Cottische Alpen werden pas een deel van Rome onder de beruchte Nero). Er is niets met zekerheid bekend over het tijdstip van de infusie van de Panin-Alpen in Rome, maar aangenomen mag worden dat dit niet eerder gebeurde dan 200.

Boven- en Beneden-Duitsland werden in 17 veroverd. Rond dezelfde tijd werd de provincie Cappadocië gesticht.

Het Oost-Romeinse rijk van Groot-Brittannië definitiefpas in 43 veroverd, maar de eerste buitenposten daar waren veel eerder gesticht. Boven- en Beneden-Pannonië werden rond het jaar 10 veroverd. Aanvankelijk vertegenwoordigden ze één provincie, maar onder keizer Trajanus (rond 105) werd deze voor het gemak van bestuur in twee delen verdeeld. Hetzelfde gebeurde met de Boven- en Onder-Mysia. Veroverd in 29, vond de divisie plaats onder keizer Domitianus, de datum van deze gebeurtenis blijft onbekend.

Het militante Thracië werd in 46 een Romeinse provinciejaar. Dacia volgde slechts 100 jaar later, gevolgd door Arabië, Armenië en Assyrië. Tegelijkertijd creëerde Rome een provincie met de naam ... Azië. Dalmatië werd tussen 159 en 169 "beheerst" door de Romeinen, en de provincie Afrika werd tien jaar eerder gesticht. Macedonië en Achaia werden ongeveer tegelijkertijd veroverd (plus of min tien jaar). De datum van het ontstaan ​​van de provincie Epir is niet precies bekend. De laatste geschiedenis van het Romeinse rijk zegt alleen dat het gebeurde onder keizer Vespasianus.

Verdere "acquisities"

Egypte viel in 30 voor Christus. e.De geschiedenis van de provincies Bethia en Pontus is interessant. Ze werden 74 jaar voor Christus veroverd (samen met de provincies Kreta en Cyrenaica) en waren na slechts negen jaar enorm uitgebreid. Ten slotte, zeven jaar na het begin van onze jaartelling, zijn hun territoria weer aanzienlijk gegroeid. Ongeveer hetzelfde verhaal gebeurde met Lycia en Pamphylia. De laatste werd al vóór 25 v.Chr. Veroverd en het offensief op Lycië werd pas in 43 n.Chr. Voltooid. e.

De verovering van Cilicia strekte zich uit van 64 tot onzetijdperk tot 67 jaar na de geboorte van Christus. Cyprus en Syrië slaagden erin om ongeveer tegelijkertijd geannexeerd te worden. Mesopotamië werd in 115 bij de staat ingelijfd, maar na een paar jaar was de nieuwe provincie verloren. Het was pas na een halve eeuw mogelijk om het terug te sturen.

Onze lijst met Tingitanskaya enCaesarea Mauritanië, dat 40 jaar na de geboorte van Christus een deel van de staat werd. De geschiedenis van het Romeinse rijk is dus onlosmakelijk verbonden met de verovering van nieuwe landen, waardoor de metropool de middelen had om zowel de uitbreiding voort te zetten als om bijzonder machtige vijanden om te kopen.