Landbronnen zijn het hele grondgebied datafgebakend door bepaalde grenzen. Ze kunnen door verschillende onderdanen van het land worden gebruikt, maar toch behoren ze tot natuurlijke objecten. Land is een productiemiddel dat in veel takken van economische activiteit wordt gebruikt. Vooral in de land- en bosbouw is er veel vraag naar.
Het landfonds van de wereld is 134 miljoen kilometer groot. Dit is 26,3% van het hele grondgebied van de planeet.
Landbronnen hebben een bepaalde structuur.11% is bouwland, weilanden en tuinen. Dat wil zeggen, het is bouwland. Ongeveer 23% van het land is weiland. Bossen en struiken nemen 30% van de landbronnen van de planeet in beslag. Antropogene landschappen, dat wil zeggen, door mensenhanden gecreëerd, vormen 3% van het totaal. Er zijn ook onproductieve gronden, die ongeveer 33% van het land uitmaken.
Landbronnen zijn ongelijk verdeeld.Zo nemen weilanden een groter aandeel in dan akkerland. Dit geldt vooral voor Australië. Rusland, de VS, Oekraïne, China, Kazachstan, India en Canada zijn goed voor het grootste deel van het land dat wordt gebruikt voor akkerland, boomgaarden en weilanden.
Bossen worden voornamelijk gedomineerd door Rusland, Zuid- en Noord-Amerika. Azië wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van onproductieve landen.
De structuur van landbronnen kan veranderen. Dit gebeurt om twee redenen.
Menselijke activiteiten drukken hun stempel opdistributie van deze gronden. Veel land is bestemd voor akkerland, tuinen en weilanden. Ze worden omgeploegd, bossen worden gekapt, moerassen worden drooggelegd, woestijnen worden geïrrigeerd. Zo is de oppervlakte cultuurgrond de afgelopen decennia met 360 miljoen hectare toegenomen. Sommige landen claimen het land van de zee door gebruik te maken van de kustzone. Dit is de eerste reden voor de verandering in de structuur van landbronnen.
Het verandert ook als gevolg van de verslechtering van de kwaliteit van het land. Dit gebeurt gelijktijdig met hun uitbreiding.
De landbronnen van Rusland verschillen in hunkwaliteiten en eigenschappen (vruchtbaarheid, beschikbaarheid van mineralen, bossen en waterlichamen). In dit opzicht worden ze gebruikt, met de nadruk op deze kenmerken.
De landbronnen in ons land zijn onderverdeeld in zeven categorieën:
1. Landbouwgrond. Ze omvatten alle gronden die geschikt zijn voor de productie van landbouwproducten.
2. Land bestemd voor nederzettingen.Ze bevinden zich op het grondgebied van administratieve entiteiten (steden, dorpen, enz.). Hun belangrijkste doel is de constructie van gebouwen en constructies die nodig zijn voor het bestaan van nederzettingen.
3. Grond die bestemd is voor gebruik in de industrie, het vervoer en andere aanverwante bedrijfstakken.
4. Gebieden van bijzondere waarde. Dit zijn natuurgebieden, landen van historisch en cultureel belang, recreatiegebieden en andere.
5. Forest fund of land.Dit is land bedekt met bossen of bestemd voor gebruik in de bosbouw. Ze zijn van bijzondere waarde in termen van grondstoffen. Hout is nodig voor veel sectoren van het nationale economische complex. Het is ook een rustplaats en energiebron.
6. Landvoorraden bezet door waterlichamen.Dit omvat ook hydraulische constructies en gebieden die nodig zijn voor hun volledige werking. Ze voorzien in het huishouden, het drinken, de gezondheid en enkele andere behoeften van de mensheid. Dergelijke middelen zijn ook nodig voor de volledige werking van veel gebieden van de economische activiteit van het land.
De controle over het gebruik van alle landerijen wordt uitgeoefend door het Comité voor landhulpbronnen. Hun rationele consumptie is erg belangrijk voor het behoud van het hele landfonds en de omliggende natuur als geheel.
