Een van de problemen van de moderne filologie is spraakovertolligheid en de ontoereikendheid ervan. Ze wijst op een slecht vocabulaire, onvermogen om hun gedachten duidelijk te uiten. De manifestatie van redundantie van spraak in de werken van beginnende schrijvers en journalisten is bijzonder destructief. De belangrijkste manifestaties zijn herhaling van woorden, tautologie en pleonasme.
De mogelijkheid om deze spraakfouten in teksten te vinden,Ze tijdig corrigeren is de sleutel tot een competente, mooie en gemakkelijk te lezen tekst. Toegegeven, tautologie en pleonasme zijn niet altijd grove spraakfouten. In sommige gevallen kunnen ze een uitstekend middel zijn om de tekst uit te drukken en emotioneel te ontwerpen.
De belangrijkste soorten spraakfouten
Redundantie van spraak, of breedsprakigheid,impliceert de overdracht van dezelfde gedachte in een zin en uiting. De belangrijkste soorten van dergelijke fouten die verband houden met lexicale insufficiëntie omvatten allereerst tautologie, pleonasme en herhaling van woorden in zinnen. Deze spraakfouten duiden op een laag niveau van spraakcultuur. Maar tegelijkertijd worden ze in fictie gebruikt als een middel voor emotionele expressie.
Spraakfouten omvatten het gebruik vanextra woorden in een zin, opsplitsing van een concept, dat wil zeggen een situatie waarin een werkwoordspredikaat wordt vervangen door een werkwoord-nominale combinatie. Bekende voorbeelden zijn de volgende uitdrukkingen: maak een wandeling (in plaats van lopen), vecht (in plaats van worstelen). De meest voorkomende fouten die optreden bij mondelinge spraak zijn parasitaire woorden: hier, nou ja, zoals, etc.
Herhaling van woorden als een van de spraakfouten
Vaak kom je herhaling tegen in tekstenwoorden. Bijvoorbeeld: “De krant werd één keer per week gepubliceerd. 'S Morgens werd de krant bij de kiosk bezorgd. " Het is onaanvaardbaar om zo te schrijven. Het woord "krant" wordt zowel in de eerste als in de tweede zin gebruikt, wat een nogal grove spraakfout is. In dit geval zou de juiste oplossing zijn om het te vervangen door een synoniem of een voornaamwoord.
Herhaling van woorden geeft aan dat de auteur dat niet kanom hun gedachten duidelijk en beknopt te formuleren, bezit een magere woordenschat. Het is echter vermeldenswaard dat in sommige gevallen een dergelijke redundantie van spraak gerechtvaardigd kan zijn. Het kan een uitstekend stilistisch apparaat worden met behulp waarvan de auteur deze of gene gedachte benadrukt. Bijvoorbeeld: "Ze liepen en liepen en liepen, niet één dag, niet één nacht." In dit geval geeft de herhaling van het werkwoord de duur van het proces aan.
Pleonasme
De term "pleonasme" (pleonasmos) is vertaald uitGrieks als "overmaat", "overmaat". En het betekent het gebruik van woorden die dicht bij elkaar liggen, onnodige woorden in een zin. Levendige voorbeelden van pleonasmen zijn te vinden in dergelijke zinnen:
- "Een lichtblond kwam naar me toe."
- 'Ze hebben een lijk in de kamer gevonden.'
- 'Hij werkte in stilte, zonder woorden.'
- "De olie is erg olieachtig."
- 'Hij schreef zijn autobiografie.'
- "Hij was geïnteresseerd in een vacature bij het kantoor."
- 'Vasily viel neer.'
- 'We vertrappelen ons geboorteland met onze voeten.'
Al deze aanbiedingen worden overladen met onnodigeverduidelijkingen of pleonasmen. De blondine is dus in ieder geval licht, de autobiografie komt uit twee Griekse woorden en betekent een zelfgeschreven verhaal over haar eigen leven, etc.
Net als elke andere redundantie van spraak, pleonasmeis een teken van onvoldoende opleiding van een persoon, een zeer magere woordenschat. Je moet je woordenschat zorgvuldig analyseren. En ook op tijd om fouten te vinden en te corrigeren die verband houden met het gebruik van pleonasmen in spraak.
Tautologie
De term tautologie bestaat uit twee Griekse woorden. De eerste - tauto - betekent "hetzelfde", de tweede - logo's - "woord". Het wordt geïnterpreteerd als een herhaling van woorden of morfemen in een zin. De meeste filologen wijzen erop dat tautologie een van de varianten van pleonasme is.
Het toont ook redundantie van spraak. Voorbeelden van dit fenomeen worden duidelijk uitgedrukt in de volgende zinnen: om een verhaal te vertellen, er rijden bussen in het busdepot, enz. Een latente tautologie wordt ook onderscheiden, wanneer een zin een Russisch en een vreemd woord combineert met een nauwe, identieke betekenis. Bijvoorbeeld: debuteerde voor het eerst, interieurontwerp, folklore, zijn eigen autobiografie.
Gebruik in stijl
Opgemerkt moet worden dat redundantie van spraak, voorbeeldendie in fictie te vinden is, is niet altijd een spraakfout. Dus in stilistiek helpt het gebruik van pleonasmen en tautologie om de effectiviteit en emotionaliteit van spraak te vergroten, om de aforistischheid van de verklaring te benadrukken. Humorschrijvers gebruiken deze fouten om woordspelingen te maken.
Laten we eens kijken naar de belangrijkste functies die spraakredundantie en tautologie spelen in de stilistiek:
- Het gebruik van de hoofdpersonages in spraak om de armoede van zijn vocabulaire, gebrek aan opleiding, te benadrukken.
- Om de semantische betekenis van een bepaald moment te versterken, om een bepaalde gedachte in de tekst te benadrukken.
- Het gebruik van tautologische herhalingen om de intensiteit of duur van een handeling te benadrukken. Bijvoorbeeld: "We schreven en schreven."
- Het gebruik van pleonasmen om het teken van een object, zijn kenmerken, te benadrukken of te verduidelijken.
- Zinnen met spraakredundantie kunnen ook worden gebruikt om een grote opeenstapeling van objecten aan te duiden. Bijvoorbeeld: "En overal zijn er boeken, boeken, boeken ...".
- Gebruik voor het maken van woordspelingen. Bijvoorbeeld: "Laat me niet toestaan."
Merk op dat meestal tautologie en pleonasmezijn te vinden in folklore. Bijvoorbeeld: er was eens een pad, schijnbaar niet zichtbaar, een wonderbaarlijk wonder, een prachtig wonder, verdriet om te treuren. De kern van de meeste fraseologische uitdrukkingen, uitspraken, is een tautologie: klein is kleiner, je kunt niet op het gehoor horen, je kunt de soort zien, lopen met een schok, van alles, bitter verdriet, ga zitten.
Regulatory use cases
Het is vermeldenswaard dat in sommige gevallen pleonasmeen tautologie kan normatief zijn. Dit gebeurt vaak wanneer er geen semantische overbelasting in de frase wordt gevoeld. Redundantie van spraak is dus afwezig in dergelijke uitdrukkingen: wit linnen, zwarte inkt. De uitleg is simpel. Linnen kan immers grijs of geel zijn. En inkt kan zwart of blauw, groen of rood zijn.
bevindingen
Een van de belangrijkste fouten die u vaak kunt makenvergaderen in mondelinge en schriftelijke spraak - redundantie van spraak. Tautologie en pleonasme zijn de belangrijkste manifestaties, die duiden op taalschaarste en een slecht vocabulaire. Tegelijkertijd kunnen deze lexicale verschijnselen in fictie worden gebruikt om heldere, kleurrijke afbeeldingen te maken en een bepaalde gedachte te benadrukken.
Vooral voor elke geschoolde persoonals hij in de journalistiek werkt of graag boeken schrijft, is het belangrijk om pleonasme en tautologie in de tekst te kunnen vinden, deze tijdig te corrigeren zodat de teksten goed leesbaar zijn. Overbodige spraak en een gebrek aan woordenschat maken het gepresenteerde materiaal oninteressant voor een breed publiek.
