De mensheid heeft gezocht en blijft zoeken naar een antwoord op de vraag naar haar oorsprong en de wereld eromheen.
Oud begrip van het universum
In de oudheid was de kennis van de beschaving schaars enoppervlakkig. Het begrip van de aard van de omringende wereld was gebaseerd op de mening dat alles werd gecreëerd door een bovennatuurlijke kracht of zijn vertegenwoordigers. Alle oude mythologie draagt de afdruk van de tussenkomst van de goden in de ontwikkeling en het leven van de beschaving. Vanwege het gebrek aan kennis over de processen in de natuur, rekende de mens de schepping van alle dingen toe aan God, de hoogste geest, geesten.
Na verloop van tijd is de menselijke kennis 'toegenomenhet gordijn 'van het verborgen begrip van de natuur om ons heen. Dankzij uitstekende wetenschappers en filosofen uit verschillende tijdperken, werd het begrip van alles eromheen begrijpelijker en minder foutief. Eeuwenlang heeft religie afwijkende meningen belemmerd en onderdrukt. Alles wat niet in overeenstemming was met het begrip "de schepping van de wereld en de mens" werd uitgeroeid, en filosofen en natuurwetenschappers werden fysiek verwijderd voor de opbouw van anderen.
Geocentrisch systeem van de wereld
Volgens de katholieke kerk was de aarde dat welcentrum van de wereld. Het was deze hypothese die Aristoteles in de tweede eeuw voor Christus naar voren bracht. Dit systeem van de structuur van de wereld werd geocentrisch genoemd (van het oude Griekse woord Γῆ, Γαῖα - aarde). Volgens Aristoteles was de aarde een bal in het centrum van het universum.
Er was ook een andere mening, waar is de aardevertegenwoordigde een kegel. Anaximander geloofde dat de aarde de vorm heeft van een lage cilinder met een hoogte die drie keer kleiner is dan de diameter van de basis. Anaximenes, beschouwde Anaxagoras de aarde als plat en leek het op een tafelblad.
Pythagoras en de bolvorm van de aarde
In de tijd van Pythagoras werd de belangrijkste mening bepaald,dat onze planeet nog steeds een bolvormig lichaam is. Maar de samenleving steunde dit idee grotendeels niet. Het was de man niet duidelijk hoe hij aan de bal was en niet gleed en er niet vanaf viel. Bovendien was het niet duidelijk hoe de aarde in de ruimte werd ondersteund. Er is een groot aantal aannames gedaan. Sommigen geloofden dat de planeet werd vastgehouden door perslucht, anderen dachten dat hij in de oceaan rustte. Er was een hypothese dat de aarde, het centrum van de wereld, stationair is en geen ondersteuning nodig heeft.
De Renaissance is bewogen
Eeuwen later stond het systeem van de wereld aan het beginDe 16e eeuw heeft een grondige herziening ondergaan. Een groot aantal filosofen en wetenschappers uit die tijd probeerden openlijk de misvatting van het idee van mensen over hun plaats in het universum en de aard van alles eromheen te bewijzen. Onder hen waren zulke grote geesten als: Giordano Bruno, Galileo Galilei, Nicolaus Copernicus, Leonardo da Vinci.
De weg van wording bleek moeilijk en netelig te zijnwaarheid en acceptatie door de samenleving dat er een ander systeem van wereldorde is. De 16e eeuw werd het startpunt in de strijd om een nieuw wereldbeeld van uitmuntende geesten met een universeel begrip van de mensen van die tijd. Het probleem met zo'n langzame verandering in het begrip van de samenleving lag in het door religie opleggen van een enkel begrip van de aard van alles om ons heen, dat van puur goddelijke en bovennatuurlijke aard was.
Copernicus is de grondlegger van de eerste wetenschappelijke revolutie
Lang voor de Renaissance, in de derde eeuw voor Christus, nam Aristarchus aan dat er een ander systeem van de wereld bestond.
Zijn boek, gepubliceerd in 1543, bevattebewijs van heliocentrisme (het heliocentrische systeem impliceert het begrip dat onze aarde om de zon draait) van de wereld. Hij ontwikkelde de theorie van de beweging van planeten rond de zon aan het begin van het Pythagoras-principe van uniforme cirkelvormige bewegingen.
Het werk van Nicolaus Copernicus duurde enige tijdtoegankelijk voor filosofen en natuuronderzoekers. De katholieke kerk realiseerde zich dat het werk van een wetenschapper haar gezag ernstig ondermijnt en erkende het werk van een wetenschapper als ketters en belasterde de waarheid. In 1616 werden zijn werken teruggetrokken en verbrand.
Het grote genie van zijn tijd - Leonardo da Vinci
Veertig jaar voor Copernicus maakte een andere briljante geest uit de Renaissance - Leonardo da Vinci, in zijn vrije tijd van andere activiteiten, schetsen, waaruit duidelijk werd aangetoond dat de aarde niet het centrum van de wereld is.
Leonardo da Vinci maakte door zijn werken een begripdat er een ander systeem is voor de structuur van de wereld. De 16e eeuw bleek een moeilijke periode van strijd te zijn tussen het begrip van het universum tussen grote geesten en de gevestigde mening van de samenleving in die tijd.
De strijd tussen twee systemen van de wereld
Het systeem van de wereld aan het begin van de 16e eeuwwerd door wetenschappers van die tijd in twee richtingen beschouwd. In deze periode ontstond een confrontatie tussen twee soorten wereldbeelden: geocentrisch en heliocentrisch. En pas na bijna honderd jaar begon het heliocentrische systeem van de wereld te winnen. Copernicus werd de grondlegger van een nieuw begrip in wetenschappelijke kringen.
Zijn werk "On the Rotation of the Celestial Spheres"bijna vijftig jaar lang niet opgeëist. De samenleving was in die tijd nog niet klaar om haar "nieuwe" plaats in het heelal te aanvaarden, om haar positie als centrum van de wereld te verliezen. Pas aan het einde van de 16e eeuw prikkelde Bruno's heliocentrische systeem van de structuur van de wereld, gebaseerd op het werk van Copernicus, de grote geesten van de samenleving opnieuw.
Giordano Bruno en het ware begrip van het universum
Giordano Bruno verzette zich tegen het heersen in zijnde periode van het Aristoteles-Ptolemeïsche systeem van de structuur van de wereld, tegengesteld aan het systeem van Copernicus. Hij breidde het uit, trok filosofische conclusies en wees op enkele feiten die tegenwoordig door de wetenschap als onbetwistbaar worden erkend. Hij voerde aan dat de sterren verre zonnen zijn en dat er talloze kosmische lichamen in het heelal zijn, vergelijkbaar met onze zon.
In 1592 werd hij in Venetië gearresteerd en overgebracht naar de Romeinse inquisitie.
De toekomst van de beschaving wordt bepaald door haar intelligentie
Ervaring opgedaan gedurende millenniavan de mensheid suggereert dat de opgedane kennis zo dicht mogelijk bij het huidige niveau van begrip ligt. Maar er is geen garantie dat ze morgen betrouwbaar zullen zijn.
Een ander belangrijk probleem komt doormillennium, is een proces van opzettelijke verdraaiing van informatie (zoals de Roomse Kerk in die tijd) om de mensheid in de "goede" richting te houden. Laten we hopen dat de ware rationaliteit van een mens zal zegevieren en het mogelijk zal maken om de beschaving op het juiste pad van ontwikkeling te volgen.
