Desertie is een probleem dat plaagtmensheid voor vele millennia. In alle landen en in alle leeftijden waren er mensen die de voorkeur gaven aan hun eigen welzijn in plaats van het welzijn van het moederland. Maar dergelijke acties kunnen verschrikkelijke gevolgen hebben, vooral tijdens de oorlog. Dus laten we praten over wie deserteurs zijn. Waar komen ze vandaan? En wat is de straf voor het overtreden van de militaire voorschriften?
Deserteur: de betekenis van het woord
Het woord deserteur komt uit het Fransdeserteur, wat "verrader" of "verrader" betekent. In bredere zin is dit een persoon die zijn eenheid of eenheid zonder toestemming heeft verlaten om verdere militaire plicht te ontlopen. Bovendien worden personen die opzettelijk niet voor militaire dienst zijn verschenen, gelijkgesteld met deserteurs.
De eerste verraders
Het is moeilijk te zeggen wanneer precies de eerste verscheendeserteurs. Maar hoogstwaarschijnlijk gebeurde dit in een tijd dat het leger geen vrijwillige keuze werd, maar een onmiskenbare plicht van elke burger. Wat betreft nauwkeurigere gegevens, er waren al in het oude Egypte gegevens van degenen die liever vluchten dan een dappere strijd. In alle eerlijkheid merken we op dat dergelijke soldaten werden gepakt en dat hun tongen werden afgesneden.
Er is echter een duidelijke lijn in wie de deserteurs zijn,ingesteld door de oude Romeinen. In hun militaire imperium waren er een aantal wetten die het vluchten voor het leger bestraften. Tegelijkertijd was het bijna onmogelijk om je voor gerechtigheid te verbergen, aangezien een nalatige soldaat ter dood veroordeeld kon worden wegens onderduiken. Maar de criminelen zelf werden niet gedood, ze werden gebrandmerkt en gestuurd om op de voorgrond te vechten, zodat ze voor de rest een menselijk schild zouden worden.
Desertie probleem
Alle mensen wisten wie de deserteurs waren enlandgoederen. Een dergelijk probleem kan immers elk leger treffen, ongeacht zijn morele en fysieke training. Het enige verschil zit in het aantal soldaten dat in staat is aan verleiding te bezwijken. De Vikingen vluchtten bijvoorbeeld bijna nooit van het slagveld, omdat dit in strijd was met hun levensovertuiging. Maar de legers van de kleine Engelse heren waren daarentegen wispelturig, omdat ze voornamelijk uit boeren en huurlingen bestonden.
Maar wat maakte dat de soldaten hun vaderland verraden,wetende dat hen een harde vergelding wacht? De waarheid is dat een deserteur in het leger voor twee dingen bang is: dood en pesten. Het zijn deze twee factoren die vaak de sleutel worden wanneer een persoon de uiteindelijke keuze maakt. Laten we ze afzonderlijk bekijken om ze allemaal beter te begrijpen.
Een denkbeeldige dood is beter dan echt
Sinds de oudheid is deserteur een synoniem voor het woord"verrader". Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit misdrijf in veel landen zeer zwaar werd bestraft. Vooral als het gaat om de staat van beleg, wanneer elke soldaat zijn gewicht in goud waard is. In zulke historische perioden was de prijs van ontsnappen het leven. Het is bijvoorbeeld voor niemand een geheim dat zowel Sovjet- als Duitse troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog degenen konden neerschieten die hun legerplicht hadden geschonden zonder proces of onderzoek.
En toch renden de soldaten soms toch wegzelfs tijdens de strijd. Waarom deden ze dit, want de kans om te overlijden was in beide gevallen. Om de waarheid te zeggen, zijn de eigenaardigheden van onze psychologie de schuld. Een persoon realiseert zich dat de straf voor vluchten hard is, maar het komt later, en hier is een reële dreiging die hier en nu bestaat. Daarom geven degenen die zwak van geest zijn op het slagveld de voorkeur aan uitgestelde bestraffing in plaats van een directe dreiging aan te vechten.
Pesten en belachelijk maken
Als de staat van beleg duidelijk is, waarom dandeserteren soldaten in vredestijd? Er kunnen veel redenen zijn: onwil om van huis weg te zijn, liefde, passie voor vrijheid, enzovoort. Er zijn echter mensen die weglopen voor pesterijen van collega's en superieuren. En zij zijn de overgrote meerderheid die overlopen in het moderne leger.
Een persoon kan immers niet lange tijd beledigingen verdragenvan andere mensen, vooral als je constant in een geïsoleerde samenleving bent. Omdat hij belachelijk gemaakt wordt, komt hij vroeg of laat tot de conclusie dat het beter is een harde straf van de wet te krijgen dan deze verschrikking te blijven verdragen. Het meest trieste is dat een dergelijke behandeling niet kan worden uitgeroeid, omdat er altijd mensen zijn die sterker zijn en zich eraan aanpassen.
Desertie in het Russische leger
We hebben uitgezocht wie de deserteurs zijn.Laten we het nu hebben over hoe vaak ze in de gelederen van ons leger verschijnen? Volgens gegevens voor 2014 zijn er dus 93 strafzaken gestart in de Russische Federatie op grond van art. 338 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie ("Desertion"). De straf voor een dergelijk wangedrag voor het vaderland is een gevangenisstraf van maximaal 7 jaar. Als de soldaat met zijn wapens de dienst heeft verlaten, kan de termijn worden verlengd tot 10 jaar.
Begrijpelijkerwijs begrijpt de regering het duidelijkwie zijn de deserteurs en dat ze niet allemaal zo'n harde straf verdienen. Daarom art. 338 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie heeft een speciale wijziging, die zegt dat als een soldaat voor de eerste keer wordt gerekruteerd op grond van dit artikel en hij heeft gewichtige argumenten ter verdediging, hij kan worden vergeven voor de overtreding van de wet.
