Het voorouderlijk huis van de Slaven. Versies en geschillen over de oorsprong en het voorouderlijk huis van de Slaven

Waar is het voorouderlijk huis van de Slaven?Welke versies worden hierover door wetenschappers naar voren gebracht? Lees het artikel en u zult de antwoorden op deze vragen te weten komen. De etnogenese van de Slaven is het proces van de vorming van een etnische Oud-Slavische gemeenschap, wat leidde tot de scheiding van dit volk van de massa van Indo-Europese stammen. Tegenwoordig is er geen algemeen aanvaarde versie van de rijping van de Slavische ethnos.

eerste bewijs

Het voorouderlijk huis van de Slaven is interessant voor veel specialisten.Dit volk werd voor het eerst bevestigd in Byzantijnse documenten uit de 6e eeuw. Achteraf vermelden deze bronnen de Slaven in de 4e eeuw. Eerdere informatie verwijst naar de volkeren die deelnamen aan de etnogenese van de Slaven (Bastarns), maar de mate van hun betrokkenheid bij verschillende historische restauraties varieert.

Schriftelijke bevestigingen van de auteurs van de VI eeuw uitDe Byzantijnen spreken van een reeds gevestigd volk, verdeeld in Antes en Slaven. Wenden worden genoemd als de voorouders van de Slaven in een retrospectieve richting. Het bewijs van de auteurs uit de Romeinse tijd (I-II eeuw) over de Wenden staat niet toe dat ze in verband worden gebracht met een oude cultuur van de Slaven.

definitie

Het voorouderlijk huis van de Slaven is nog niet precies bepaald.Archeologen noemen sommige archaïsche culturen vanaf de 5e-eeuwse Russische originelen. In academisch onderwijs is er geen enkel standpunt over de etnische afkomst van de dragers van eerdere beschavingen en hun verband met latere Slavische beschavingen. Taalkundigen hebben ook verschillende meningen over het tijdstip van de opkomst van een taal die Slavisch of Oerslavisch zou kunnen worden genoemd. De huidige wetenschappelijke versies vermoeden de scheiding van Russische spraak van Proto-Indo-Europees in een kolossaal bereik van het 2e millennium voor Christus tot het 2e millennium voor Christus. e. tot de eerste eeuwen na Chr. e.

De geschiedenis van het onderwijs, de oorsprong en het bereik van oude Rusyns worden bestudeerd met speciale methoden op het snijvlak van verschillende wetenschappen: geschiedenis, taalkunde, genetica, paleoantropologie, archeologie.

Indo-Europeanen

Het voorouderlijk huis van de Slaven wekt tegenwoordig de geest van velen.Het is bekend dat er in de bronstijd in Centraal-Europa een etnisch-linguïstische gemeenschap van het Indo-Europese ras bestond. De toewijzing van individuele spraakgroepen eraan is controversieel. De Duitse professor G. Krae concludeerde dat terwijl de Indo-Iraanse, Anatolische, Griekse en Armeense talen al gescheiden waren en zich onafhankelijk van elkaar hadden ontwikkeld, de Keltische, Italische, Illyrische, Germaanse, Baltische en Slavische talen slechts dialecten waren van een enkele Indo-Europese taal. De oude Europeanen, die centraal Europa ten noorden van de Alpen bewoonden, creëerden een gemeenschappelijke terminologie op het gebied van landbouw, religie en sociale relaties.

Oosters ras

En waar bevond zich het voorouderlijk huis van de Oost-Slaven?De stammen van dit volk, die erin slaagden om samen te smelten tot één geheel (volgens veel wetenschappers), vormden de hoofdbevolking van het middeleeuwse oude Rusland. Als gevolg van de daaropvolgende politieke gelaagdheid van deze mensen werden in de 17e eeuw drie volkeren gevormd: Wit-Russisch, Russisch en Oekraïens.

Wie zijn de Oost-Rusyns?Dit is een culturele en taalkundige samenleving van Russen die Oost-Slavische talen gebruiken in hun spraak. De aanduiding "Russische Slaven" werd ook door sommige vroege onderzoekers gebruikt. Een Oost-Slaaf... Weinig mensen weten van zijn geschiedenis. De reden hiervoor is niet alleen het ontbreken van een eigen schrijftaal, maar ook de afstand tot de beschaafde centra van die periode.

De Oost-Slavische wordt beschreven in Byzantijnse, Arabische en Perzische geschreven bronnen. Sommige informatie over hem werd gevonden met behulp van een vergelijkende analyse van Slavische talen en in archeologische gegevens.

Uitbreiding

Het voorouderlijk huis van de Slaven en hun hervestiging worden besprokendoor veel onderzoekers. Sommigen geloven dat de uitbreiding het gevolg was van een bevolkingsexplosie veroorzaakt door klimaatopwarming of de opkomst van de nieuwste landbouwtechnologie, terwijl anderen geloven dat het de schuld was van de Grote Migratie van Volkeren, die een deel van Europa verwoestte in de eerste eeuwen van onze eeuw. tijdperk tijdens de invasies van de Sarmaten, Duitsers, Avaren, Hunnen, Bulgaren en Russen.

Vermoedelijk de oorsprong en het voorouderlijk huis van de Slavengeassocieerd met de bevolking van de Przeworsk-cultuur. Dit volk in het westen grensde aan de Keltische en Germaanse stammenwereld, in het oosten - met de Fins-Oegrische volkeren en de Balten, in het zuidoosten en zuiden - aan de Sarmaten. Sommige goudzoekers denken dat er in deze periode nog steeds een ononderbroken Slavisch-Baltische combinatie was, dat wil zeggen dat deze stammen nog niet volledig gefragmenteerd waren.

Tegelijkertijd was er een uitbreiding van de Krivichi inSmolensk Dnjepr. De Tushemla-beschaving bestond vroeger in dit gebied, de etniciteit waarvan archeologen op verschillende manieren kijken. Het werd vervangen door een puur Slavische oude cultuur en de Tushemla-nederzettingen werden vernietigd, omdat de Slaven toen nog niet in steden woonden.

bevindingen

De oudste Slavische stammen werden bestudeerd door de beroemdeacademicus taalkundige O. N. Trubachev. Hij analyseerde de Slavische woordenschat van smeden, aardewerk en andere ambachten en concludeerde dat de sprekers van de Oud-Slavische dialecten (of hun voorouders) op het moment dat de juiste terminologie werd gevormd, actief in contact stonden met de cursief en de Duitsers, dat wil zeggen, de Indo-Europeanen van Midden-Europa. Hij gelooft dat de stammen van de oude Russen zich in het Donaugebied (het noordelijke deel van de Balkan) afscheidden van de Indo-Europese samenleving, waarna ze migreerden en zich vermengden met andere etnische groepen. Trubachev zegt dat het onmogelijk is om door middel van taalkunde het moment van scheiding van het Oerslavisch dialect van het Indo-Europese dialect te identificeren vanwege hun archaïsche nabijheid.

Veel taalkundigen beweren dat de gewone Slavischespraak begon zich te vormen in de eerste eeuwen na Christus. e. Sommigen noemen het midden van het 1e millennium na Christus. e. Volgens de glottochronologie was Slavisch een aparte taal in het midden van het 2e millennium voor Christus. e. Sommige taalkundigen geven eerdere data.

Woordenschatanalyse

Er zijn verschillende versies van het voorouderlijk huis van de Slaven.Velen hebben geprobeerd het oude vaderland van de Russen te bepalen door hun oude vocabulaire te analyseren. F. P. Filin gelooft dat dit volk zich ontwikkelde in een bosgebied met een overvloed aan moerassen en meren, ver van de zee, steppen en bergen.

Gebaseerd op het beroemde beukenargument, Polishbotanicus Yu. Rostafinsky probeerde in 1908 de voorouders van de Slaven te lokaliseren: "De Slaven brachten de gewone Indo-Europese naam beuk over naar wilg, wilg en kenden geen beuk, spar en lariks." Het woord "beuk" is ontleend aan de Duitse taal. Tegenwoordig bevindt de oostelijke grens van de bestraling van deze boom zich ongeveer op de lijn Odessa - Kaliningrad, maar het testen van stuifmeel in fossiele vondsten wijst op een groter bereik in de oudheid.

In de bronstijd groeide beuk in bijna alle landenOost-Europa (behalve het noorden). In de ijzertijd, tijdens de vorming van de Slavische ethnos (volgens de meeste historici), werden beukenresten gevonden in het grootste deel van Rusland, de Karpaten, de Kaukasus, de Krim en het Zwarte Zeegebied. Hieruit volgt dat het zuidwesten van Rusland, de noordelijke en centrale regio's van Oekraïne en Wit-Rusland een waarschijnlijke plaats kunnen zijn voor Slavische etnogenese.

In het Russische noordwesten (Novgorodeigendom) beuken groeide in de middeleeuwen. Tegenwoordig zijn er beukenbossen in Noord- en West-Europa, Polen, de Karpaten en de Balkan. In zijn natuurlijke habitat groeit spar niet op het land van de Karpaten en de oostgrens van Polen tot aan de Wolga. Dankzij deze nuance kan het thuisland van de Rusyns zich ergens in Wit-Rusland of Oekraïne bevinden, als de gissingen van taalkundigen over het botanische lexicon van deze mensen correct zijn.

Alle Slavische talen (en Baltisch) hebbenhet woord "linde", dat dezelfde boom aanduidt. Vanaf hier ontstond een hypothese over de overlapping van het bereik van de linde met het thuisland van de Russische stammen, maar vanwege de indrukwekkende prevalentie van deze plant werd er geen rekening mee gehouden.

Verslag van Sovjet-filologen

Het voorouderlijk huis van de Slaven en hun etnogenese zijn van belangveel specialisten. De landen van Noord-Oekraïne en Wit-Rusland behoren tot het gebied van de wijdverbreide Baltische toponymie. Een specifieke studie van de Sovjet-academici, filologen O.N. Trubachev en V.N. Toporov, toonde aan dat de Baltische hydroniemen in de regio Boven-Dnjepr vaak versierd zijn met Slavische achtervoegsels. Dit betekent dat deze mensen daar later zijn verschenen dan de Balten. Deze discrepantie wordt geëlimineerd als we de overwegingen van individuele taalkundigen erkennen over de scheiding van het Oerslavisch dialect van het gewone Baltische dialect.

Advies van V.N. Toporov

VNToporov geloofde dat de Baltische toespraak het dichtst bij de oorspronkelijke Indo-Europese stond, terwijl alle andere Indo-Europese talen in het ontwikkelingsproces zich verwijderden van hun oorspronkelijke staat. Hij stelt dat het Oerslavisch dialect het Baltische zuidelijke perifere dialect was, dat vanaf ongeveer de 5e eeuw voor Christus overging in het Oerslavisch. e. en vervolgens onafhankelijk omgezet in de oude taal van de Rusyns.

versies

Geschillen over de oorsprong en het voorouderlijk huis van de Slaven gaan nog steeds door. In het Sovjettijdperk waren twee hoofdversies van de etnogenese van de Rusyns wijdverbreid:

1. Pools (definieert het voorouderlijk huis van de Slaven in de tussenstroom van de Oder en de Wisla).
2. Autochtoon (ontstond onder invloed van de theoretische opvattingen van de Sovjetwetenschapper Marr).

Beide recreaties zijn vooraf overeengekomen met de Slavicde oorsprong van vroege archaïsche culturen in de landen die in de middeleeuwen door de Rusyns werden bewoond, en een zekere oeroudheid van het dialect van dit volk, autonoom gevormd uit het Proto-Indo-Europees.

Accumulatie van bewijs in onderzoeken en afwijkingenvan patriottisch geconditioneerde verklaringen leidden tot de opkomst van nieuwe versies gebaseerd op de toewijzing van een relatief geconcentreerde kern van de rijping van de Slavische ethnos en de verspreiding ervan via migraties naar aangrenzende gebieden.

Academische discipline heeft niet geleid tot een verenigdestandpunt over de plaats en tijd van de vorming van de etnogenese van de Slaven. Tegenwoordig zijn er geen algemeen aanvaarde voorwaarden om oude culturen aan dit volk toe te kennen. In dit opzicht kan een teken van het gebrek aan dialect van de oude Rusyn-taal veelbelovend zijn.

Kon geen overtuigende versie van etnogenese makenRussen op basis van informatie over slechts één wetenschappelijk onderwerp. Huidige theorieën proberen de kennis van alle historische disciplines te integreren. In het algemeen wordt aangenomen dat de Slavische etno's ontstonden door de fusie van etnisch verschillende Indo-Europese gemeenschappen bij de wisseling tussen de Scytho-Sarmaten en de Balten met de deelname van Finse, Keltische en andere substraten.

Hypothesen van wetenschappers

Wetenschappers zijn er niet zeker van dat de Slavische etnische groep eerder wasn. e. bestond. Dit wordt alleen bewezen door de tegenstrijdige veronderstellingen van taalkundigen. Er is geen bewijs dat de Slaven afstammen van de Balten. Met behulp van verschillende bronnen bouwen professoren hypothesen op over de wortels van de Russen. Ze bepalen echter niet alleen ongelijk de plaats van het Slavische voorouderlijk huis, maar noemen ook verschillende tijden voor de scheiding van de Slaven van de Indo-Europese gemeenschap.

Er zijn veel hypothesen volgens welke:Rusyns en hun voorouders bestaan ​​al sinds het einde van het III millennium voor Christus. e. (ON Trubachev), vanaf het einde van het II millennium na Christus. e. (Poolse academici T. Ler-Splavinsky, K. Yazhzhevsky, Yu. Kostshevsky en anderen), vanaf het midden van het II millennium voor Christus. e. (Poolse professor F. Slavsky), uit de VI eeuw. BC e. (L. Niederle, M. Vasmer, P.J. Shafarik, S.B. Bernshtein).

De vroegste wetenschappelijke gissingen over het voorouderlijk thuisland van de Slavenis te vinden in de werken van Russische historici van de XVIII-XIX eeuw. V.O. Klyuchevsky, S.M. Solovyov, N.M. Karamzin. In hun onderzoek baseren ze zich op The Tale of Bygone Years en concluderen dat de rivier de Donau en de Balkan het oude thuisland van de Rusyns waren.