Er zijn verschillende, soms rechtetegengestelde opvattingen over wat de nasleep van de kruistochten was. De positieve en negatieve resultaten van deze campagnes zijn het onderwerp geweest van analyse door historici, filosofen, schrijvers en religieuze leiders.
Wetenschappelijke discussie
Europese denkers werden actiefgeïnteresseerd in het tijdperk van de kruistochten in de 18e eeuw. Hun inschattingen van deze historische periode waren heel verschillend. Sommige geleerden, zoals Choiseul Dycourt, zagen buitengewoon positieve aspecten van de kruistochten. Ze namen nota van hun resultaten als de heropleving van de Europese belangstelling voor wetenschap, de opkomst van handelsbetrekkingen tussen Oost en West, de vervlechting van culturen.
Er waren ook mensen die zichzelf negatief beoordeeldenkruistochten en hun gevolgen. Dit standpunt werd ingenomen door de filosofen Rousseau en Walter. Ze beschouwden de kruistochten als zinloos bloedvergieten en voerden aan dat de heropleving van wetenschap en cultuur in Europa te wijten was aan andere redenen. Vertegenwoordigers van dit kamp merkten ook op dat de invasie van christenen een reactie veroorzaakte op de bitterheid van de islamitische wereld en de oorzaak werd van religieuze onverdraagzaamheid die vele eeuwen aanhield.
Deze wetenschappelijke discussie gaat door in onze tijd. Hoewel de beoordelingen kunnen verschillen, bestaat er consensus over historische feiten.
De opkomst van scheepvaart en handel
In Palestina en Byzantium ontdekten de kruisvaardersveel producten die voorheen onbekend waren bij de inwoners van West-Europa. Onder hen zijn voedingsmiddelen zoals abrikozen, citroenen, suiker, rijst; stoffen - zijde, fluweel, chintz; luxe artikelen - sieraden, tapijten, glaswerk, gestoffeerde meubels. De Europeanen waardeerden oosterse goederen en wilden ze niet opgeven, zelfs niet nadat ze het Midden-Oosten moesten verlaten.
Het lijdt geen twijfel dat de gevolgen van de kruistochtencampagnes voor de mediterrane handel waren het meest gunstig. Italiaanse kooplieden waren de eersten die de nieuwe vooruitzichten waardeerden. Genua en Venetië, die rijk werden tijdens de kruistochten en vooral na de val van Byzantium, bloeiden nog enkele eeuwen.
De opkomst van financiële instellingen
De gevolgen van de kruistochten zijn buitengewoon interessantvoor Europese economische instellingen. De noodzaak om veilig geld over lange afstanden te vervoeren, leidde tot promessen die in plaats van goud onderweg konden worden meegenomen. De orde van de Tempeliers was betrokken bij het uitgeven en innen van dergelijke cheques. Het was de eerste organisatie in Europa die intermediaire functies vervulde bij financiële transacties.
Tempeliers met toestemming van de katholieke kerkwaren bezig met het verstrekken van leningen. Als eerdere woeker werd vervolgd en daarom een nogal risicovolle onderneming was, is de situatie nu veranderd. De Tempeliers concentreerden in hun handen een enorme hoofdstad, waardoor ze zelfs leningen konden verstrekken aan de vorsten van Europa. Vervolgens was de onwil van de Franse koning om de schuld terug te betalen de reden voor de liquidatie van het bevel. Maar na de nederlaag van de Tempeliers werden de door hen uitgevonden financiële instrumenten geleend door Italiaanse bankiers.
Implicaties van de kruistochten voor de kerk
Voor het Vaticaan zijn de resultaten van decampagnes zijn behoorlijk controversieel gebleken. In de beginfase slaagde de paus erin om de hele christelijke wereld te consolideren. Het inkomen van de katholieke kerk is in deze periode ook aanzienlijk gestegen. De politieke rol van de paus nam ook toe.
Maar het zijn deze veranderingen, volgens velenhistorici, en veroorzaakte het verval van de katholieke kerk. De geestelijkheid omringde zich met luxegoederen en bemoeide zich steeds meer in politieke processen. Dit ondermijnde het gezag van de kerk. Uiteindelijk leidden proteststemmingen tot de reformatie.
Theologische controverse ging ook overKruistochten. De oorzaken en gevolgen van deze campagnes zijn op verschillende manieren beoordeeld door religieuze denkers. Vragen over de toelaatbaarheid van handel met heidenen, het ontlenen van culturele en wetenschappelijke kennis van hen veroorzaakten verhitte discussies in de kerkelijke omgeving.
Militaire innovaties
Kruistochten leidden tot perfectiegevechtstactieken en sommige soorten wapens. Er is aanzienlijke vooruitgang geboekt bij de bouw van forten en andere vestingwerken. In het Midden-Oosten maakten Europeanen voor het eerst kennis met de kruisboog. Een belangrijk resultaat was ook het besef van het belang van het leveren van legers tijdens een lange campagne. Hoewel de militaire gevolgen van de kruistochten rampzalig waren voor christenen, is de oorlogskunst in Europa aanzienlijk vooruitgegaan.
Levantijnen
Niet alle kruisvaarders keerden terug naarvaderland na hun voltooiing. Een deel van de immigranten uit Europa bleef na de val van het koninkrijk Jeruzalem in Libanon, Palestina en Turkije. Het waren voornamelijk afstammelingen van kruisvaarders en kooplieden uit Frankrijk en Italië. Ze behielden het katholieke geloof en werden Levantijnen genoemd. In het Ottomaanse rijk kregen ze enkele privileges en hielden ze zich voornamelijk bezig met handel, scheepsbouw en ambachten.
De moderne positie van de katholieke kerk
Tegenwoordig is het Vaticaan daar nogal voorzichtig meede gevolgen van de kruistochten. De positieve en negatieve aspecten van de gebeurtenissen die toen plaatsvonden, zijn niet langer onderwerp van publieke religieuze discussie. In plaats daarvan praat de kerk liever over morele verantwoordelijkheid voor haar daden in het verleden.
In 2004, toen de patriarch van ConstantinopelBartholomeus was op bezoek in het Vaticaan, paus Johannes Paulus II bood zijn excuses aan voor de verovering van de hoofdstad van Byzantium door de kruisvaarders. Hij veroordeelde het gebruik van wapens tegen broeders in het geloof en wees op de tragische gevolgen van de kruistochten voor de kerk. De patriarch van Constantinopel gaf kort maar wijs commentaar op de woorden van de paus. "De geest van verzoening is sterker dan haat", zei Bartholomew.
