Helaas is werkloosheid een van de realiteit van ons gewordentijd. Maar eens, zelfs onder de Sovjet-Unie, werd aangenomen dat het ons nooit zou raken, omdat een dergelijk fenomeen niet kon bestaan in een socialistische samenleving. Het is daar, in het vervallen Westen, om te overleven, vrouwen prostitueren, en ouderen, kinderen en gehandicapten bedelen om aalmoezen. Bekwame mensen daar worden gedwongen urenlang op arbeidsbeurzen te staan in de hoop op zijn minst een soort van verdienste te vinden, en degenen die wanhopig zijn, gaan naar de misdaad voor een stuk brood. Degenen die de hoop volledig hebben verloren, worden dronken, sterven aan drugs, worden het slachtoffer van zelfmoord.
Met het vertrek van het tijdperk van de USSR, met de ineenstorting van de economieënvan de voormalige republieken, met de verarming van het grootste deel van de bevolking, is de werkloosheid stevig neergedaald in de hele post-Sovjetruimte en zal ze haar posities niet opgeven. Dit wordt ook vergemakkelijkt door de eindeloze wereldcrises, met een nieuwe golf die de landen van het nabije en verre buitenland beslaat, en door de verwarring in de politieke en economische kwesties van binnenlandse politici, en vele andere nuances.
Elke regering moet dat van tijd tot tijd doende economische en sociale gevolgen van werkloosheid wegnemen. Ze zijn heel serieus. Deskundigen plaatsen ze op dezelfde schaal met de problemen van armoede, sociale instabiliteit en andere die de grondslagen van de staatsmacht dreigen te ondermijnen.
De economische gevolgen van werkloosheid voor Russenen burgers van andere staten, hoe moeilijker, hoe lager hun materiële veiligheid. Psychologen zijn van mening dat mensen passende hulp en ondersteuning nodig hebben om zich aan dergelijke omstandigheden aan te passen. Het zou moeten worden uitgedrukt in werkloosheidsuitkeringen, evenals in speciale overheidsprogramma's en maatregelen die mensen zouden helpen door moeilijke tijden heen te komen.
Socio-economische gevolgen van werkloosheidzijn niet alleen bij het inschatten van sociale schade of verliezen in de economie van het land, hoewel dit ook belangrijk is. De hoeveelheid tijd die aan productieprocessen wordt besteed, wordt aanzienlijk verminderd. Arbeidsintensiteit en productiviteit dalen snel. Plus hieraan - directe kosten uit het budget om deze negatieve verschijnselen te overwinnen.
Tegelijkertijd spreken experts bij het analyseren van de sociaaleconomische gevolgen van werkloosheid niet alleen over de negatieve, maar ook over de positieve aspecten ervan.
I. Werkloosheid en de sociale gevolgen daarvan
1. Negatief:
- criminele situaties worden verergerd;
- sociale spanning neemt toe in de samenleving;
- het aantal geestelijk en lichamelijk zieken neemt toe;
- de sociale stratificatie van de samenleving wordt groter, de kloof tussen arm en rijk wordt groter;
- de arbeidsactiviteit is vele malen lager in vergelijking met de jaren van sociale en economische stabiliteit.
2. Positief:
- mensen worden sterker dan normaal om hun baan te behouden, de maatschappelijke waarde van banen neemt aanzienlijk toe;
- met een afname van de werkgelegenheid komt er meer vrije tijd vrij, die mensen vaak besteden aan het verwerven van een nieuwe specialiteit, waardoor hun intellectuele niveau toeneemt;
- er is een wettelijke mogelijkheid om een nieuwe baan te vinden;
- de maatschappelijke betekenis en waarde van arbeid als zodanig neemt aanzienlijk toe.
II. Werkloosheid en de economische gevolgen ervan
1. Negatief:
- het proces van leren, het verwerven van kennis binnen het kader van het schoolcurriculum en daarboven verliest zijn vroegere belang (waarom studeren als er toch geen plek is om te werken!);
- productievermindering kan zeer omvangrijke vormen aannemen;
- hogere kosten om slachtoffers van werkloosheid te helpen;
- specialisten verliezen hun kwalificaties, kennis blijkt niet opgeëist te worden;
- de levensstandaard van de bevolking daalt gestaag;
- belastinginkomsten voor de staatskas worden aanzienlijk verminderd;
- het nationaal inkomen wordt ondergeproduceerd.
2. Positief:
- burgers die niet bij het productieproces betrokken zijn, worden een soort reserve van arbeidskrachten in een veranderende economie;
- concurrentie tussen werknemers wordt een stimulans voor de ontwikkeling van hun eigen talenten, voortgezette opleiding en een verhoging van het vaardigheidsniveau;
- omscholing;
- stimulering van de arbeidsproductiviteit, de intensiteit ervan.
Sociaaleconomisch dusde gevolgen van werkloosheid zijn van dialectische aard. Werkloosheid is ongetwijfeld het resultaat van negatieve verschijnselen in het interne beleid van de staat. Het zou tijdelijk moeten zijn. En hoe hoger de levensstandaard in het land, hoe stabieler de economie, hoe minder mensen het slachtoffer worden van schommelingen op de arbeidsmarkt. In economisch ontwikkelde landen is het aantal werklozen veel lager dan in landen die met interne rampen te maken hebben.
Natuurlijk te overwinnensociaal-economische gevolgen van werkloosheid, nemen staatshoofden vaak zulke impopulaire maatregelen als het opleggen van een beperking aan de toegang van buitenlanders tot het land, het beperken van hun tewerkstelling ten gunste van de lokale bevolking en vele anderen.
