Een onveranderlijk morfologisch deel van een woord datheeft een lexicale betekenis, het is de basis, het hangt ervan af dat niet-afgeleide en afgeleide woorden worden onderscheiden. Elke basis wordt op twee manieren gekarakteriseerd: structureel en semantisch.
Verschillen
Niet-afgeleide stam is niet semantischgemotiveerd, omdat het niet kan worden verklaard met behulp van verwante woorden, en morfologisch ondeelbaar is. In zijn structuur is het gelijk aan de wortel van een woord. Bijvoorbeeld: het bos-een; moedige; vriendelijk-O; rivieren-en ga zo maar door.
Deze basen zijn niet-afgeleid.En juist op deze gronden zijn afgeleide woorden te onderscheiden: semantisch gemotiveerd, verklaard door de keuze van een verwante basis. De structuur kan gemakkelijk worden onderverdeeld in twee even belangrijk blokken, dat wil zeggen, de basis die de afgeleide woorden vormt, en de woordvormende affix. Voorbeelden zullen hetzelfde zijn: het bos-Noach; moedig-ost; vriendelijk-van een;
Eerste blok - basis
Niet-afgeleide en afgeleide woorden verwijzen naarhet gebied van woordvorming, waar het centrale concept de basis is - basaal of productief. Van de basis in vorm en betekenis, dat wil zeggen bilateraal, wordt een afgeleide afgeleid, daarom wordt het als motiverend beschouwd voor de afgeleide basis. Dit betekent dat de basis van het afgeleide woord de basis is van het motiverende woord. Bijvoorbeeld in het woord bos-oosthet basiskader - Woud, en hier bebost is de basis van het bijvoeglijk naamwoord motiverend. Zo worden niet-afgeleide en afgeleide woorden onderscheiden.
Het eerste blok van deze woordvormingsstructuur is de basis Woud, het is basaal, zoals in elk ander afgeleid woord. Het kan op zijn beurt niet-afgeleid worden, omdat alles afhangt van het vermogen om op te splitsen in afzonderlijke leden. Bijvoorbeeld het woord bebost-oost.In alle gevallen bepaalt het productiviteitsniveau alles. Dat wil zeggen, de eerste stap is een afgeleid woord dat is afgeleid van het wortelmorfeem, hier is de basis niet-afgeleid en alle volgende stappen maken het woord afgeleide.
Regelingen
De afgeleide en niet-afgeleide stam van een woord in zijn afgeleide structuur kan worden weergegeven door de volgende schema's:
1. Basisstam (I) + woordvormend achtervoegsel (II) + verbuiging. Voorbeelden: trots-ost; toespraken-ka; boek-e.
2. Woordopbouw prefix (II) + basis (I) + verbuiging. Voorbeelden: op-alleen maar-Ja; groot-binnenkant-naar.
3. Woordvormingsprefix (II) + grondtal (I) + woordvormingssuffix (II) + verbuiging. Voorbeelden: mede-gesprekken-Nick; Bij-pestilentie-sk-th.
Het is dus mogelijk om uit de bovenstaande schema's de basiswetten van woordvorming in de Russische taal te formuleren. Afgeleide en niet-afgeleide stammen van een woord kunnen gemakkelijk worden onderscheiden.
Basis basis
Eerste regel:het woord wordt altijd gevormd uit de basisstam die in de taal bestaat, en woordvormingsaffixen helpen bij dit proces. Over het algemeen is de basisbasis een functioneel concept, omdat het hetzelfde kan zijn voor een hele reeks woorden, omdat we uit één wortel meerdere, en soms vele anderen vormen. Zo komen allerlei bijvoeglijke naamwoorden voort uit een zelfstandig naamwoord, die alleen verschillen in woordvormende affixen: hoofden-een - hoofden-n-oh - hoofden-stal; oog - oog-n-oh - oog- stal enzovoort.
Alle woorden hebben een afgeleide eigenschap enniet-afgeleid, de betekenis van het woord hangt hier vooral van af. Maar alle derivaten hebben een basisbasis. Als de basis zelf een segment is, zijn er problemen en zelfs fouten in de definitie van woordvormende affixen. Bijvoorbeeld: een zelfstandig naamwoord zoals talent, komt van het bijvoeglijk naamwoord getalenteerd, en niet andersom, zoals altijd gebeurt. Zelfstandig naamwoord talent eerst moest vormen talent-live, en vanaf hier verscheen al een nieuw zelfstandig naamwoord met behulp van de affix -ruggengraat... Anders was het wel uitgekomen"talent-ost ", op de een of andere manier lelijk.
Affixen
Tweede regel:alle woorden in één betekenis van basisstammen worden verkregen met dezelfde affix of een van zijn typen. Het principe van semantische deduceerbaarheid werkt hier, dat dient als de basis van de motiverende relaties van basiswoorden en hun afgeleiden. Een fenomeen als de polysemie van woorden voegt natuurlijk complexiteit toe aan dit principe. In het Russisch zijn de meeste polysemous, en dit wordt weerspiegeld in woordvorming.
Semantische structuur van derivaat en polysemousde oorspronkelijke woorden zijn vaak radicaal verschillend van elkaar. Een afgeleid woord heeft meestal één, aparte betekenis, die verschilt van de basisstam. Hier wordt de hoofdrol gespeeld door de afgeleide en niet-afgeleide stam van het woord. Overal zijn voorbeelden te vinden. Laten we het bijvoeglijk naamwoord nemen oud... Het heeft verschillende betekenissen:een persoon, dier of voorwerp dat de ouderdom heeft bereikt; iets ouds, bestaande sinds de oudheid; lang in gebruik, afgeleefd, van tijd tot tijd verslechterd; oud; onbruikbaar, ongeldig; oud, verouderd, verouderd en nog veel, veel meer. De groep afgeleiden van dit woord is talrijk en wordt geassocieerd met de eerste, oorspronkelijke betekenis van de basisstam: seniel, oude man, oud worden, oude man, oude vrouw, ouderdom, oud worden enzovoort. Vandaar dat er afgeleiden verschijnen die de oorspronkelijke betekenis veranderen.
Niet-afgeleide woorden
Het is bekend dat de grens tussen de klassen dieeen exacte nevenschikking zou vertegenwoordigen van welke woorden afgeleid zijn en welke niet-afgeleid zijn, is niet strikt genoeg. Accentologische analyse maakt dit onderscheid zodat woorden die geen semantische connectie hebben met een werkelijk bestaand woord in de Russische taal, tot de categorie van niet-afgeleiden behoren. Veel van hen: bagage, auteur, levend, water, sterk, take enzovoort. Bovendien moeten niet-afgeleide woorden woorden zijn met een stam van één-morfisch - blaffen, rennen enzovoort. Ook onder de niet-afgeleiden zullen woorden, om zo te zeggen, "vereenvoudigd" zijn.
Wat betekent "afgeleide en niet-afgeleide woorden"?wordt duidelijker wanneer het principe van aanhechting van morfemen duidelijk wordt. De verbinding kan al dan niet strak zijn. Hoe worden twee woordvormen gecombineerd tot één woord? Het belangrijkste onderdeel is een zelfstandig bestaande woordvorm. Verwerken en olieraffinage, rood en mooi, entree en Uitgang - een miljoen voorbeelden. Hier is de laatste - strak verbonden en de eerste - los.
Werknemers woorden
Afgeleid en productief mogen op geen enkele manier worden verward.woord. Producent - werkt rechtstreeks van hem en er verschijnt een afgeleide, waarvan de materiële ruggengraat de ouderlijke kenmerken herhaalt, maar niet volledig, maar op dezelfde manier als de zoon ongeveer gelijk is aan zijn moeder en vader, of zelfs aan zijn oudtante: er het einde wordt afgekapt, en soms verdwijnt het achtervoegsel. Bijnaam werknemer - werk; pr-chain-shchik - pr-chain-it enzovoort. Hier is het producerende woord hier onveranderlijk, maar de afgeleide wordt verkregen met behulp van affixen en is vaak niet identiek aan de gebruikelijke stam van het woord.
Over dit onderwerp - "Afgeleide en niet-afgeleide woorden"- de opzet van de les zou interessant blijken te zijn, aangezien woordvorming zeer sterk verbonden is met alle manifestaties van het menselijk bestaan. De docent heeft veel vrijheid bij het kiezen van voorbeelden, vergelijkingen, illustraties.
Analyse
Vergelijk een afgeleid woord metwoorden die aan hem gerelateerd zijn, dat wil zeggen dicht in betekenis en geluid, is onmogelijk, en dit wordt heel vaak gedaan. Het is erg moeilijk om een uitputtend antwoord te geven op de vraag welke woorden niet-afgeleide woorden worden genoemd. Derivaten zijn gemakkelijker te bewerken. Deze term is op zich al te breed, omdat het een enorm woordvormingsnest omvat, waar niet alleen afgeleiden zijn met een genererende basis die ons interesseren, maar ook veel woorden die er geen directe relatie mee hebben, veel verwante formaties.
Bijvoorbeeld het bijvoeglijk naamwoord spraakzaam... Verwante woorden kunnen hier worden geciteerd: praat-praat-praat, praat-praat-praat, praat-praat, praat-of-praat... En hier is er maar één, de tweede, zal zijnproduceren, is het van hem dat dit bijvoeglijk naamwoord direct wordt gevormd. De laatste twee zijn over het algemeen overbodig, ze dragen niet bij aan de gekozen analyserichting, omdat het adjectief spraakzaam niet gevormd uit een werkwoord, maar uit een zelfstandig naamwoord praten, dat wil zeggen, van zijn substatieve genererenstammen, en de verleden tijd (vorm) - van de infinitief, die achtervoegsels als aanvullende elementen bij al het andere bevatte. Vanaf hier kunnen we zien wat de afgeleide en niet-afgeleide stam van een woord betekent in woordvorming.
En toch - de definitie
Niet-afgeleide woorden kunnen worden beschouwd als woorden dieworden niet gevormd en zijn niet gevormd uit een ander enkelvoudig woord dat in de taal bestaat. Met betrekking tot afgeleide woorden is het tegenovergestelde waar. Dit zijn formaties van woorden die al in de taal bestaan, met behulp van verschillende woordvormingsmodellen. De motivatie voor hem is de relatie van twee woorden met één wortel. De waarde van de ene wordt bepaald door de waarde van de andere (krab - krab-ik, dat wil zeggen, een kleine, maar nog steeds een krab), of door de identiteit in alle componenten, exclusief de grammaticale betekenis van de woordsoort (wit - wit - uit, beige - run enzovoort).
Een woordvormingsketen is een reeks woorden meteen enkele wortel die consequent gemotiveerd zijn. De eerste, eerste link is een ongemotiveerd woord, en met elk nieuw gevormd woord groeit de motivatie. Er worden dus zowel afgeleide als niet-afgeleide woorden gedefinieerd. Voorbeelden: oud - oud - oud - oud - oud - oud - oud - oud - jong. Er zijn hier vier graden van motivatie, en samen vormen ze een woordbouwnest, waarin veel meer kuikens zijn. Het oorspronkelijke woord is als het ware een moedervogel, een soort piek - en het is ongemotiveerd. Van hem komen woordvormingsketens voort die hetzelfde bronwoord hebben.
morfemen
Eerst moet je elk definiërenstructuur element. Het deel van een woord waar de lexicale betekenis wordt uitgedrukt, wordt de stam genoemd. Verbuiging is een einde dat altijd de relatie van dit woord met anderen aangeeft. Een wortel is een deel van een woord dat alle verwanten gemeen hebben. Affixen (of formanten) zijn morfemen die aan de wortel zijn bevestigd en dienen om nieuwe woorden te vormen.
Moderne Russische woordvorming vindt op verschillende manieren plaats - zowel morfologisch als niet-morfologisch. Allereerst is er een regelmaat in de combinatie van morfemen in het proces van woordvorming.
Manieren van woordvorming
Morfologische manieren van woordvorming zijn vrij talrijk.
1. Toevoeging van fundamenten, dat wil zeggen de vorming van complexe en samengestelde afgekorte woorden (aardbeving, luchtgewelf, stoomstoot) en paradise-com, like-no, sber-bank).
2. Een zelden gebruikte affix-vrije methode, het werkt alleen voor zelfstandige naamwoorden, daar de medeklinker aan het einde en de klemtoon verandert, maar de stam blijft ongewijzigd.
3. Affix - het meest productief, wanneer morfemen aan de wortel worden bevestigd, waardoor zowel lexicale als grammaticale vormen worden gecreëerd.
4. Achtervoegsel - een achtervoegsel wordt aan de stengel toegevoegd.
5. Prefix - er wordt een prefix toegevoegd.
6. Suffix-prefix - beide worden dienovereenkomstig toegevoegd.
7. Postfix - de affix wordt na het einde toegevoegd.
Er zijn slechts drie niet-morfologische manieren van woordvorming: lexicaal-semantisch (een woord met een nieuwe betekenis), lexicaal-syntactisch (vroegere zinnen zoals gek) en morfologisch-syntactisch, wanneer woordenandere woordsoorten worden. Als iemand deze regels voor woordvorming onder de knie heeft, kan hij al antwoorden welke woorden afgeleiden zijn en welke nooit niet-afgeleide woorden.
