De imperatieve methode is de methode die wordt gebruikt inpubliekrecht om verticale relaties tussen de staat en burgers (organisaties) te regelen. Tijdens het reguleren van deze relaties geeft de staat macht aan sommige entiteiten en wijst andere verantwoordelijkheden toe aan anderen. Hierdoor worden tussen deze objecten relaties van ondergeschiktheid en macht gevormd.
De dwingende methode in het landrecht
Deze methode om relaties tussen te leggenobjecten worden ook wel richtlijn of autoritair genoemd. De verrekeningsmethode is wettelijk vastgelegd en wordt gebruikt als een methode om het gedrag van rechtspersonen en personen te beïnvloeden, die de ambtenaar in betwiste situaties mag gebruiken.
De blootstellingsmethode is de vastgestelde positiewetgeving die het gedrag van individuen ten opzichte van prikkels of beperkingen verandert. Bovendien moet de geselecteerde methode de kenmerken van de impact ervan weerspiegelen. In de omstandigheden van de ontwikkeling van de grondmarkt en de marktrelaties moeten methoden worden geïdentificeerd, rekening houdend met de bijzonderheden van het regime voor de wettelijke regulering van public relations, die deel uitmaken van de industrie. De imperatieve methode wordt bepaald door de aard en specificiteit van gereguleerde relaties. Passende methoden en technieken worden geselecteerd voor juridische impact.
Vaststelling van verantwoordelijkheden
De imperatieve methode van regulering wordt uitgedrukt inbepaling van rechtsverhoudingen en verboden tussen objecten die niet kunnen worden uitgevoerd. De definitie van verantwoordelijkheden is de belangrijkste methode voor wettelijke regulering, omdat deze een belangrijke plaats inneemt in de inhoud van het landrecht. De bij wet ingevoerde verplichting maakt afwijkingen bij de uitvoering ervan onmogelijk, omdat in dit geval een boete wordt opgelegd. Verboden in het landrecht zijn de grenzen van goed en mogelijk gedrag van deelnemers in landrechtelijke relaties.
Deze limieten voorkomen implementatie.belangen van personen door schending van de belangen van de samenleving of de staat. De grenzen van gedrag zijn zodanig vastgelegd dat de onderwerpen van landrelaties bij het uitvoeren van hun taken en het bereiken van doelen geen methoden gebruiken die in strijd zijn met de belangen van de staat en de samenleving.
Dispositieve methode
Императивный и диспозитивный метод правового Regelgeving verschilt in zoverre dat bij gebruik van de tweede methode, subjecten van landrelaties een zekere vrijheid van handelen krijgen. Ze hebben het recht om hun doelen te bereiken, naar eigen inzicht.
Soorten dispositieve methode
Er zijn drie soorten dispositieve methoden:delegeren, aanbevelen en autoriseren. De delegerende methode is het verlenen van rechten en vrijheden aan onderdanen van land in een bepaalde cirkel van machten. De aanbevolen methode is het bieden van de mogelijkheid van alternatief gedrag, dat wil zeggen, in dit geval heeft de persoon het recht om de methode van zijn gedrag te kiezen om de vastgestelde doelen te bereiken. Staatsaanbevelingen maken de beslissing alleen maar eenvoudiger. De sanctiemethode is het verlenen van het recht aan een persoon om onafhankelijk een beslissing te nemen, maar deze moet eerst worden goedgekeurd en aangenomen door de wettelijke bevoegde autoriteit.
Daarom is de dwingende methode de acties die bij wet zijn vastgelegd. Terwijl de dispositieve methode vrijwilligheid en gelijkheid van wapens inhoudt.
