Wat is South Stream? South Stream-project

Een persoon bestaat in een constante informatiestroom. Hij probeert niet elk onderwerp in zijn eentje te doorgronden. Sommige zijn niet interessant, andere zijn te ingewikkeld. Velen proberen echter op de hoogte te blijven van economisch nieuws. De levensstandaard van iedereen hangt immers af van het succes van de staat op dit gebied. Iedereen is jarenlang gewend geraakt aan de term "South Stream". Hij kwam stevig in ons leven. Wat is South Stream? Waarom is het zo belangrijk voor ons land? Laten we het uitzoeken.

Handelsbetrekkingen met het Westen

Jij en ik zijn niet Jennifer Psaki, die niet bijzonder isbegrijpt waar gasstromen naartoe gaan. Daarom begrijpen we dat het geen vurige liefde is die Rusland met Europa verbindt. Er is een levendige handel tussen de staten. Het is noodzakelijk om in zijn subtiliteiten en wisselvalligheden te duiken om te begrijpen wat South Stream is.

Het is een pompsysteem voor aardgasconsumenten van Europese landen. Het lijkt een zeer winstgevend project te zijn. De uitvoering ervan wordt echter voortdurend belemmerd. De Europese Unie stelt alle nieuwe vereisten voor Gazprom voor. U vraagt, zodat ze deze bron niet nodig hebben? Dit is waar het plezier begint. Natuurlijk hebben Europese bedrijven aardgas nodig. Deze energiebron wordt erkend als de meest milieuvriendelijke. Bovendien is gas voor sommige industrieën een grondstof. En conventionele verwarming is er veel goedkoper mee. Wat is het probleem? Wat is South Stream voor Europeanen? Waarom verzetten ze zich zo hardnekkig tegen de uitvoering van het project?

Wereldwijde markt

Om de koppigheid van Europa te begrijpen, is het noodzakelijkkijk naar de hele planeet. De economische banden zijn nu immers niet lokaal. Alle staten hebben de mogelijkheid om hun partners te kiezen op basis van hun eigen belangen en voordelen. Er is een bepaald principe in de Europese Unie.

Landen zijn ijverig om te vermijdenafhankelijk zijn van de monopolist. Dat wil zeggen: liberale principes worden strikt nageleefd op de lokale Europese markt. Er moet concurrentie zijn, punt uit. Laten we zeggen dat er in deze zin geen problemen zijn met olie. Het wordt aangeboden door verschillende mijnbouwlanden. Bovendien kan "zwart goud" door schepen worden vervoerd. Dat wil zeggen, de oceanen zijn geen obstakel voor hem. Bij aardgas is de situatie anders. Er zijn technologieën om aardgas vloeibaar te maken. Maar eerst is het duur. Ten tweede is het nodig om speciale ondernemingen op te bouwen die de omgekeerde procedure mogelijk maken. De pijp is veel goedkoper.

Achtergrond

Het is waarschijnlijk nog niet duidelijk wat “Yuzhnystromen". Feit is dat Europa al decennia lang Russisch gas gebruikt. De eerste pijpleiding werd gebouwd in de Sovjettijd. Hij wandelde door het grondgebied van het nu onafhankelijke Oekraïne. Er waren toen geen politieke problemen. We kozen de beste route. Deze samenwerking kwam iedereen ten goede. Europa bouwde fabrieken en andere ondernemingen, de USSR ontving de nodige valuta voor de aankoop van technologieën. De ineenstorting van de Unie heeft echter plaatsgevonden. Ik moest nieuwe relaties opbouwen, niet alleen met Europa, maar ook tussen de eens broederlijke republieken. Enerzijds lijken we het eens te zijn. Oekraïne is een doorvoerland geworden. Voor het gebruik van haar grondgebied ontving ze veel geld en kortingen op aardgas. Maar toen kwam de grote politiek tussenbeide in het proces ...

Onbetrouwbare doorvoer

Gebeurtenissen in Oekraïne ontwikkelden zich in sprongen.In 2004 klonk de eerste bel die Gazprom waarschuwde voor de complicatie van gastransport door zijn buurman. De volgende was in 2009. Oekraïne beefde politiek. De autoriteiten veranderden, en daarmee degenen die de doorvoer beïnvloedden. Om niet afhankelijk te zijn van een onbetrouwbare buur, legde Rusland een gaspijpleiding aan die zijn grondgebied omzeilde. Het werkt nu prima. Zijn naam is "Nord Stream". Deze pijp is echter niet voldoende om aan de behoeften van alle EU-landen te voldoen. Het zuidelijke deel wordt voorzien van blauwe brandstof via een Oekraïense pijp. En de eetlust van de buren wordt groter, de eisen worden zwaarder. Hier is het project South Stream ontstaan. Dat wil zeggen, dit is een andere gaspijpleiding die Oekraïne omzeilt.

Gasaanvoerroutes naar Europa

South Stream is een gaspijpleiding die blauwe brandstof levert aan de landen van het Balkanschiereiland, Oostenrijk en Italië.

Het werd voor het eerst geuit in 2007.Sindsdien is er veel werk verzet. Er werden contracten gesloten, technische documentatie ontwikkeld, routes aangelegd, enzovoort. De Europese Unie begon het ambitieuze project vrijwel onmiddellijk af te remmen. Het punt is dat South Stream een ​​gaspijpleiding is waarvan een deel de Zwarte Zee zou moeten oversteken. Ongeveer negenhonderd kilometer van de buis moest naar de bodem. Beginnend bij het Russkaya-compressiestation, zou de pijp uitkomen in het gebied van de stad Varna aan de Bulgaarse kust. In theorie verdedigden Europa en Rusland zich op deze manier tegen doorvoerlanden, namelijk Oekraïne en Turkije. Het project was echter niet voorbestemd om uit te komen.

Bulgarije - de reden voor de afsluiting van het project

De werkzaamheden aan de aanleg van de South Stream zijn uitgevoerd metkraken. De Europese Unie eiste steeds meer goedkeuringen, stelde eerder niet aangegeven voorwaarden. Een daarvan was het derde energiepakket. De essentie was dat de gasleverancier niet tegelijkertijd de eigenaar van het transportsysteem kan zijn. Dat wil zeggen, het blijkt dat de landen-ontvangers van de brandstof de pijp wilden bezitten. Rusland kon het daar niet mee eens zijn, aangezien de betrouwbaarheid van de "buitenlandse" transporteur twijfelachtig was. Bovendien zou Gazprom de bouw op eigen kosten uitvoeren. Waarom winst delen met anderen? South Stream, waarover niettemin overeenstemming was bereikt met een aantal eindgebruikers, zou in 2015 van start gaan. Maar toen bleek dat Bulgarije op zijn grondgebied geen bouwvergunning afgeeft. Geen enkele vermaning had enig effect op haar. De regering van het land weigerde enorme winsten uit doorvoer (ongeveer $ 400 miljoen) en weigerde de nodige goedkeuringen.

South Stream is gesloten

In december 2014 bezocht de president van de Russische Federatiebezoek aan Turkije. De onderhandelingen verliepen in verschillende richtingen. Ook de problemen van de gasdoorvoer kwamen aan de orde. Tegen die tijd had Rusland al zijn deel van de pijp gebouwd, dat deel uitmaakt van de South Stream. De doorvoerregeling was tegen die tijd al herzien. Ten eerste is de Krim al onderdeel geworden van de Russische Federatie. Bijgevolg werd het mogelijk om de bouwkosten te verlagen door een buis door zijn grondgebied te leggen. Ten tweede heeft Bulgarije al officieel aangekondigd het project te verwerpen. Turkije profiteerde daar direct van.

Er werd besloten om South Stream volledig af te sluiten.Dat maakte Vladimir Poetin bekend in een interview over de resultaten van de onderhandelingen. Hij sprak ook over de wijziging van de plannen. Tijdens de onderhandelingen werd besloten dat het South Stream-project zou worden geheroriënteerd naar de Turkse kusten. Dit zal overigens de kosten van de constructie aanzienlijk verlagen, omdat het de lengte van het zeegedeelte verkort.

South Stream via Turkije

Gazprom heeft een nieuwe overeenkomst getekend met het bedrijfBotas Petroleum Pipeline Corporation. Volgens het nieuwe plan zal de pijp uit Russkaya langs de zeebodem gaan en aan de Turkse kust uitkomen. De technische kenmerken veranderen niet. Hetzelfde volume wordt geleverd. Namelijk 63 miljard kubieke meter gas per jaar. Een deel van de brandstof wordt gebruikt door Turkse bedrijven. En het overschot wordt, zoals gepland, door Europa gekocht. South Stream ”zal nog steeds zijn grondgebied bereiken. Maar nu om Bulgarije heen. Dit land bleek het meest ‘getroffen’ te zijn. Nu ziet ze tenslotte geen gas of geld voor doorvoer. Opgemerkt moet worden dat South Stream door Turkije verschillende problemen tegelijk oplost. Ze zijn niet allemaal economisch, maar nieuwe gaspartners zouden hier meer geld uit moeten hebben.

VS en South Stream

We hebben nog geen andere speler aangeraakt diebeïnvloedde het goedkeuringsproces van het nu afgesloten project. Dit zijn natuurlijk onze geliefde staten. Ze willen Rusland echt niet zo'n enorme energiemarkt erkennen. Europa zag South Stream als een gegarandeerde oplossing voor het gastekortprobleem. Andere opties zijn onder meer Nabucco. Alleen dit project bestaat als het ware op papier. Het kwam nooit tot zijn implementatie. Kortom, volgens dit idee zou Europa Turkmeens gas kunnen ontvangen. Turkije zou een doorvoerland worden. South Stream concurreerde in zekere zin met Nabucco. Opgemerkt moet worden dat dit project is gemaakt onder het Amerikaanse protectoraat. Ze moeten de Europese energiemarkt betreden om hun eigen economische problemen op te lossen. De besluiten van de Europese Commissie werden, zoals u begrijpt, rechtstreeks ingegeven door Washington. En de landen van de Europese Unie kunnen niet nalaten ze te gehoorzamen. Dit zijn de regels van deze supranationale entiteit. South Stream via Turkije elimineert overigens de noodzaak om aan de Europese wetgeving te voldoen. Dit vergemakkelijkt het lot van Gazprom enorm.

Turkse stroom

Herroutering ten gunste van een doorvoerland van een derde landDe EU leidt ertoe dat Brussel de mogelijkheid verliest om de bevoorrading te beïnvloeden. De landen zullen nu zelf moeten beslissen of ze de South Stream willen hosten. Er is een breed scala aan nieuws over deze kwestie. Enerzijds is iedereen bang voor geschreeuw vanuit Brussel, anderzijds is gas onmisbaar. En de bureaucraten van de Europese Unie onderhandelen over een transatlantisch partnerschap met de Verenigde Staten. Als een dergelijke overeenkomst wordt ondertekend, zal Gazprom overleven vanuit deze zone. Europa, dat South Stream niet accepteerde, zal tegen exorbitante prijzen vloeibaar gas moeten kopen. Opgemerkt moet worden dat de situatie wordt verergerd door de politieke positie van Turkije. Dit land wacht al vijf decennia op toelating tot de Europese Unie. Daarom zal het niet werken om Erdogan onder druk te zetten. Het zal op zijn eigen voorwaarden blauwe brandstof leveren. En de dreiging van de bouw van Nabucco heeft nu geen invloed op het proces. Het is tenslotte onmogelijk om het langs Turkije te bouwen. Daarom is er vertrouwen dat niets de opening van de South Stream-gaspijpleiding deze keer zal verhinderen. Het nieuws over bouwwerkzaamheden verscheen in 2014 in de pers. De Turken gingen graag aan de slag en nodigden hun Europese partners uit om in de rij te staan.