Zelfs gokliefhebbers dwalen door de bossen voorDe govorushka (paddenstoel) is een weinig bekende prooi. Ze kennen haar niet van gezicht, zelfs nadat ze een verstrooiing van vertegenwoordigers hebben ontmoet, komen mensen voorbij. Ondertussen is de prater een paddenstoel die zowel als biologisch object als als culinair onderdeel interessant is.
Beschrijving van praters
Ze zijn het meest talrijke geslachtchampignons met doppen. Behoorde tot de gewone familie, er zijn ongeveer 250 soorten. Meer dan 60 soorten hebben Rusland onder de knie. De meest favoriete plekken voor hen waren bossen in de gematigde zone, Primorye en Siberië. De prater (champignon) heeft een zacht wit vruchtvlees met een uitgesproken zoetig-kruidige smaak. En het dankt zijn naam aan de ongebruikelijke vorm van de hoed, die sterk lijkt op een luidspreker.
Een interessant feit is dat de geur behoorlijk istypeert nauwkeurig de leeftijd van de prater en haar culinaire kwaliteit. Jonge exemplaren met een bloemig of fruitig aroma worden verzameld en er worden voornamelijk hoeden gebruikt, omdat de benen eerlijk gezegd niet erg lekker zijn.
Eetbare soorten
Er zijn niet zoveel eetbare praters. Onder hen wordt de eetbare govorushka-paddenstoel vertegenwoordigd door maximaal anderhalf dozijn variëteiten. Iets meer voorwaardelijk eetbaar, en de meerderheid verwijst naar licht eetbaar of zelfs giftig.
- De prater wordt als bijzonder goed beschouwd om te eten.rokerig. Het past in veel gerechten, het is niet alleen geschikt om te drogen en te zouten. De ergernis wordt veroorzaakt door zijn veerkracht: tijdens de verwerking neemt het 4-5 keer af in volume.
- De klompvoetprater is gebruikelijk. De paddenstoel is vrij smakeloos, maar voedzaam en gemakkelijk te herkennen aan de vorm van de basis.
- De trechterprater wordt het meest gerespecteerd door paddenstoelenplukkers. Haar vlees is vers, maar de amandelgeur is haar vergeven. De dop heeft de meest uitgesproken hoornachtige vorm.
- Anijsprater is aantrekkelijk tot sterkpassende geur. Het is gewoon onmogelijk om het te verwarren met giftige familieleden: ze geven niet zo'n geur af. Als je dit aroma niet erg vindt, kun je veilig paddenstoelen plukken die het hebben - raak niet vergiftigd. Net als anijsprater, geurig, alleen de dop is gelig.
- De govorushka van de beker lijkt qua smaak op een trechtervorm, hoewel de vorm consistent is met de beschrijvende naam. Gezouten, gedroogd, gebeitst, gekookt.
- De winterprater is genoemd naar de rijpingsperiode - haarmoet in de late herfst worden geoogst. Het groeit in het Verre Oosten en de Kaukasus, Siberië en West-Europa, zelfs in Noord-Afrika en Zuid-Amerika. Speciaal aanbevolen voor soepen en diverse hoofdgerechten.
Laten we apart stilstaan bij de gigantische prater. Strikt genomen behoort het tot de varkens, maar de naam heeft precies dat. Een hele grote paddenstoel met een hoed tot een derde van een meter in doorsnee. Het vruchtvlees is enigszins smakeloos, bovendien veroorzaakt het bij mensen met een zwakke maag het vaak van streek. Alleen jonge exemplaren mogen eten - op een leeftijd is de paddenstoel bitter en wordt hij taai. Het bevat echter een antibioticum dat goed werkt met de bacil van Koch.
Giftige soorten
Waarom fans van de "stille jacht" niet van paddenstoelen houdenpraters - eetbare en niet-eetbare exemplaren zijn meestal moeilijk te onderscheiden. Bovendien kunnen sommige van zijn typen niet alleen de maag verzwakken, maar ook een persoon ter dood brengen. Dergelijke variëteiten zijn vooral gevaarlijk:
- De prater is witachtig.Het groeit op dezelfde plaatsen als zijn eetbare familieleden en vermomt zichzelf met succes als hen. Wanneer de verraderlijke paddenstoel echter wordt doorweekt, neemt de muscarine die erin zit een agressievere vorm aan en "infecteert" niet-giftige buren. Binnen een half uur verschijnt braken, het bewustzijn "zweeft", het hoofd tolt, de maag ervaart ondraaglijke krampen. Als er geen urgente maatregelen worden genomen, haalt de dood binnen een uur in. Om de moordenaar niet mee naar huis te nemen, onderzoeken paddenstoelenplukkers onmiddellijk het been dat de afgesneden prater (paddenstoel) heeft. Als er een bittere "melk" op de snee verschijnt, is de paddenstoel niet gevaarlijk. De giftige snee blijft droog.
- Een bleekgekleurde prater in haar jeugd 'doet alsof' hij winter is en kan heel goed met haar worden verward. De gevolgen van het gebruik zijn minder tragisch, maar u zult een week of twee in het ziekenhuis moeten doorbrengen.
- Wasachtige prater misleidtaangename geur en smaak. Ziet er sterk uit als een hangende plant. Deze prater (paddenstoel) is echter dodelijk. Symptomen van vergiftiging bij haar zijn vergelijkbaar met die van Patuillard's vezel.
- Gewoon prater trekt aan met een aangename pittige geur en dicht vlezig vruchtvlees. De vergiftiging is echter erg moeilijk.
We hebben alleen de meest voorkomende en gevaarlijke giftige paddenstoelen op een rijtje gezet. In feite zijn er echter nog veel meer, en zelfs ervaren paddenstoelenplukkers verwarren ze vaak.
Koken praters
Als er prater-paddenstoelen beschikbaar zijn, moeten de meeste recepten worden gekookt. Dit gaat als volgt.
- De groeve wordt ontdaan van boslagen en ijverig gewassen met koud water.
- Champignons worden overgebracht naar gezouten water (één lepel per liter).
- We wachten op het kookpunt en hebben een tijd van een half uur.
Daarna kun je de praters bakken, stoven met groenten of taarten maken.
Gepekelde praters
De tweede populaire manier om deze paddenstoelen te koken.Eerder werden ze nog steeds gekookt, maar deze keer in een marinade (een half glas water en azijn plus twee eetlepels zout) en veel minder - ongeveer een kwartier. Voeg op het einde kruidnagel, dille, laurier, gemalen kaneel en erwten toe. Als de praters zijn afgekoeld, worden ze in banken neergelegd, gevuld met marinade en opgerold.
