We houden allemaal van Russische volksverhalen. Morozko (een samenvatting van de versie van A. Afanasyev wordt hieronder aangeboden) is een van die sprookjes met een groot aantal interpretaties. De klassiekers van de Russische literatuur waren gewoon dol op dit genre en presenteerden de plots op hun eigen manier zeer vakkundig. De betekenis veranderde hier echter niet van, aangezien het hoofdidee van het verhaal altijd gebaseerd was op de volkswijsheid, getest door de eeuwen heen. Russische sprookjes zijn mysterieus en verbazingwekkend.
"Morozko", waarvan er veel zijnkan veel vragen oproepen, het is ook erg indicatief en interessant. Hoe het ook zij, schrijvers en leraren mogen de onzichtbare draad die generaties verbindt niet afbreken, we moeten de moderne lezer helpen de moraliserende allegorieën van onze voorouders correct te begrijpen en met diep respect te behandelen. Zoals ze zeggen, een sprookje is een leugen, maar er zit een hint in.
Sprookje "Morozko": samenvatting, hervertelling
Er was eens een oude man en een oude vrouw die er drie haddendochter. De oude vrouw hield niet van de oudste dochter Marfusha, ze mopperde constant tegen het meisje omdat ze haar stiefdochter was. Het meisje deed al het smerige huishoudelijk werk en sprak nooit haar slechte stiefmoeder of haar dochters tegen, die haar ook beledigden en haar vaak tot tranen brachten.
En zo groeiden de meisjes op en werden ze bruiden.De oude man had medelijden met zijn oudste dochter omdat ze gehoorzaam en hardwerkend was, maar hij was al broos en oud. En zo begonnen ze samen met de oude vrouw na te denken over hoe ze met hun dochters moesten trouwen. De oude vrouw wilde echt de oudste bruidegom, Marfushka, vinden om van haar af te komen.
Marfusha
Een samenvatting van het verhaal "Morozko" kan zijnga verder met de volgende gebeurtenis: eens beval de oude vrouw haar oude man om het paard 's ochtends te spannen, en Marfutka zei haar om haar goederen op te halen, omdat ze de bruidegom zouden bezoeken. Marfusha was blij met dat geluk en sliep de hele nacht heerlijk. 'S Morgens stond ze op, bad tot God, waste zichzelf, kleedde zich aan en het was winter, ijzig. De slechte oude vrouw zette de oude koolsoep op tafel en vertelde Marfusha dat ze haar niet meer in haar huis wilde zien. En toen wendde ze zich tot haar grootvader en zei hem dat hij niet van de weg moest afslaan, maar het meisje Marfushka naar de pijnboom moest brengen, rechtstreeks naar Morozka. De oude man deed zijn mond open en fonkelde in zijn ogen, en de stiefdochter begon te huilen. De stiefmoeder stelde haar gerust en zei, zeggen ze, dat haar bruidegom knap en rijk is, hij heeft zoveel goede dingen die glinsteren aan kerstbomen en berken.
Op de weg
De oude man zette zijn dochter in de slee en reed weg.Toen hij ver de wildernis in was geklommen, liet hij zijn dochter bij haar goed onder een dennenboom achter en zei dat ze op de bruidegom moest wachten en aardig voor hem moest zijn, en hij ging zelf naar het huis. Het arme meisje zat, ze wilde huilen, maar ze had geen kracht. Plots hoort hij dat Morozko van de ene boom naar de andere springt, maar knetterend. Hij merkte het meisje op en begon haar te vragen of het rode meisje koud was, en was ze warm? Marfusha antwoordde hem vriendelijk zodat hij zich geen zorgen zou maken en dat ze het heel hartelijk had. En toen liet Morozko driemaal een ijzige geest op haar rusten, en zij, praktisch verstard van de kou, antwoordde hem altijd liefdevol, met een ziel, maar al nauwelijks hoorbaar dat het warm was, zeggen ze tegen haar. Toen kreeg Morozko medelijden met haar en verwarmde haar met bontjassen en dekens.
De terugkeer
En 's ochtends thuis werd de oude vrouw wakker en zei tegen haar grootvader:zodat hij zijn dochter onmiddellijk volgde. Hij ging het bos in en vond haar levend, in een goede bontjas, een dure sluier en een doos met verschillende geschenken. Zonder een woord te zeggen stopte hij zijn dochter in de slee en nam haar mee naar huis. Thuis viel Marfushka aan de voeten van haar stiefmoeder, terwijl de oude vrouw tot haar verbazing haar nieuwe kleren zag, levend en wel. Maar de samenvatting van het sprookje "Morozko" houdt daar niet op.
Na een tijdje zegt de oude vrouw tegen de oude manzijn eigen paarden, zodat hij opnieuw zijn paarden spande en de twee meisjes Parashka en Masha meenam naar de bruidegom voor geschenken. De oude vrouw gaf haar dochters te eten, kleedde ze aan en stuurde ze weg. De oude man bracht ze naar dezelfde pijnboom en liet ze daar achter. De meisjes zitten te lachen om het feit dat hun moeder heeft besloten hier met hen te trouwen, alsof er geen kinderen in het dorp zijn, maar hier is het uur ongelijk, de duivel zelf komt hen halen.
Masha en Parashka
Hoewel de meisjes bontjassen droegen, werden ze ergkoud. Ze begonnen elkaar uit te schelden en te discussiëren wie van hen de bruidegom tot vrouw zou nemen. Door de kou staken ze hun handen al in hun boezem, maar ze hielden nooit op onder elkaar te schelden, wat kracht is. En toen kwamen ze bij zinnen en zagen dat hun bruidegom niet ging.
En toen begon Morozko in de verte te kraken,om te klikken, maar om van boom naar boom te springen. Hij kwam naar hen toe en begon te vragen of de rode meisjes het warm hadden, en ze begonnen tegen hem te klagen dat ze het helemaal koud hadden en dat hun verloofde niet goed ging. Frosty sloeg harder, de meisjes begonnen hem uit te schelden zodat hij vervloekt zou verdwijnen en er verdomme uit zou komen. Het was op dat moment dat de meisjes verstijfden.
Starukhino verdriet
Samenvatting van het verhaal "Morozko" verdervertelt dat de oude vrouw 's ochtends de oude klootzak eruit schopt, hem een senz en een bontjaswaaier geeft zodat hij achter Parashka en Masha aan gaat. In haar hoofd waren er gedachten dat de meisjes, neem ik aan, helemaal koud waren in het bos. De oude man had niet eens tijd om te eten en ging op pad. Aangekomen op de plaats, zag hij ze dood. Daarna wikkelde hij ze in een waaier en bedekte ze met een mat er bovenop. De oude vrouw wachtte op hen en rende zelfs naar buiten om haar grootvader te ontmoeten. En toen ze de mat uitdeed en de ventilator afzette, zag ze haar kinderen verdoofd.
De oude vrouw en grootvader schreeuwden en schreeuwden in allesbeschuldigd, zeggen ze, bloedkinderen, doodde geliefde rode bessen. En haar grootvader antwoordde dat zij het was, een hebzuchtige oude vrouw, die gevleid was door rijkdom. De oude vrouw werd boos, en toen verzoende ze zich met haar stiefdochter, en ze begonnen te leven, te leven en goed te maken, onstuimig om niet meer te herinneren.
Na een tijdje viel een buurman Marfushka uit, en al snelDe bruiloft werd gespeeld en ze begon een gelukkig leven te leiden. De oude man begon zijn kleinkinderen op te voeden en ze bang te maken met Frost zodat ze niet koppig zouden zijn. Dit besluit de samenvatting van het verhaal "Frost".
