Elk schilderij gemaakt door een kunstenaar - zij heteen herfstlandschap, een woeste zee of een portret van een jonge vrouw - draagt in zich de onuitwisbare trekken van de maker zelf, zijn indruk van het afgebeelde object. In die zin is alle schilderkunst subjectief en impressionistisch. Wat betreft zelfportretten, bij het maken ervan is het aandeel van subjectiviteit maximaal. Onbewust of bewust brengt de schilder op het doek over wat er achter zeven zegels voor buitenstaanders geheim blijft. Daarom trekken zelfportretten vooral de aandacht van kunstcritici als een waardevol artefact dat op het externe (visuele) en interne emotionele vlak volledig lijkt op het origineel.
Lermontov de landschapsschilder
Het is bekend dat Lermontov schilderijen schilderdeverre van allemaal. Volgens de encyclopedie gewijd aan het werk van de dichter, manifesteerde zijn liefde voor tekenen zich al op jonge leeftijd. Het beeld van Lermontov in de vorm van een tweejarige jongen getuigt dat hij zelfs toen probeerde iets op de rollen te tekenen. Deze gave kwam echter het meest tot uiting tijdens de eerste ballingschap naar de Kaukasus. Met de nadruk op het Rembrandt-systeem, creëerde Lermontov doeken met een militair thema, portretten en natuurlijk landschappen. Dit laatste genre is het meest vertegenwoordigd in het picturale erfgoed van de dichter.
Zoals je misschien wel raadt, het materiaal voor landschappengediend door de prachtige natuur van de Kaukasus. Neem bijvoorbeeld het doek "Omgeving van het dorp Karaagach". Alle kenmerken van de artistieke manier van Lermontov zijn erin merkbaar, te beginnen met de heldere kleuren en specifieke kenmerken van de locatie van de figuren en eindigend met een speciale perceptie van de natuur, weergegeven op de foto. Het laatste kenmerk is subtiel en spreekt eerder intuïtieve dan rationele perceptie aan.
Lermontov-portrettist
Vergeleken met schetsen van de natuur, portretde erfenis van de dichter bevat minder werken. Onder hen - een zelfportret van Lermontov in een boerka, afbeeldingen van Vera Lopukhina, S. A. Raevsky, A. I. Odoevsky, gemaakt in aquarellen (de lijst met schilderijen is onvolledig). De dichter heeft ook verschillende olieverfschilderijen en veel schetsen nagelaten. Onderzoekers merken op dat veel portretten zich onderscheiden door psychologische nauwkeurigheid, alsof ze het begin van een nieuwe richting in de kunst aankondigen: realisme.
Levensomstandigheden
Wetenschappers dateren het zelfportret van Lermontov tot 1837.Het canvas is gemaakt tijdens het eerste verblijf van de dichter in de Kaukasus, waar hij werd gestuurd voor het gedicht "Death of a Poet". M. Yu Lermontov was van plan een zelfportret te maken van Varvara Lopukhina, voor wie hij tedere gevoelens had. De achterneef van de dichter, Akim Pavlovich Shan-Girey, getuigde dat de liefde voor Lopukhina Lermontov pas aan het einde van zijn leven verliet.
De overdracht van het doek vond plaats in juni 1838 -voor het vertrek van Barbara naar Duitsland. Van daaruit stuurde ze een zelfportret van Lermontov naar A.M. Vereshchagina, die altijd al zijn creatieve inspanningen aanmoedigde - pittoresk, muzikaal en poëtisch. Hier eindigt de geschiedenis van het canvas: in de loop van de volgende 80 jaar werd het als voor altijd verloren beschouwd, dus het was lange tijd nodig om je te concentreren op de kopie, die in 1880 werd gemaakt door O. A. Kochetova.
Beschrijving van het schilderij
Zelfportret van Lermontov 1837 vangteen jonge man gekleed in het uniform van het regiment Nizhny Novgorod. Een boerka wordt over zijn schouders gegooid, gazyrs worden op zijn borst gelegd en de dichter houdt een sabel in zijn hand. De achtergrond is het Kaukasusgebergte, dat een tastbaar stempel heeft gedrukt op de herinnering aan Michail Yuryevich, ondanks het feit dat Lermontov maar een paar maanden van hun uitzicht kon genieten.
Op de achterkant van het schilderij staat een inscriptie opDuits, die de maker van het schilderij noemt. Natuurlijk kan Lermontovs zelfportret niet ideaal genoemd worden in termen van artistieke prestaties. Kunstcritici zoeken nauwgezet naar gebreken erin, zoals slecht getekende handen. Is het echter belangrijk wanneer we een belangrijk document voor ons hebben dat aantoont wat Lermontov op dat moment meemaakte? Een onschuldig, vriendelijk, ietwat kinderachtig gezicht met een sombere, droevige, zelfs tragische uitdrukking in zijn ogen is een soort lyrisch dagboek van de dichter. En de inscriptie, bedoeld voor de geliefde vrouw, ziet er nu uit als een contrast, in vergelijking met het banale museum: "Lermontov" Zelfportret "(aquarel, 1837)".
Verdere geschiedenis van het canvas
De twintigste eeuw vormde de puntjes op de i in de geschiedeniszelfportret van de dichter. Uiteindelijk werd het felbegeerde doek gevonden: in 1955 werd het aangekocht door de Duitse professor Winkler. Het zelfportret van Lermontov begon van hand tot hand te gaan, totdat hij 7 jaar na de opening van de toenmalige BRD naar zijn geboorteland kwam, tot grote vreugde van fans van zijn werk.
Dichter op de doeken van verschillende kunstenaars
Natuurlijk, Lermontovs zelfportret, beschrijvingdie hierboven werd gepresenteerd, is verre van het enige beeld van de dichter. Het vroegste schilderij van Michail Yuryevich is een tekening van een onbekende kunstenaar, mogelijk een lijfeigene, die de contouren van een vierjarig kind op papier zette. Het tweede portret legt ook de dichter als kind vast. De auteur van het doek beeldde een keurig geklede jongen met gekamd haar af. Sommige kunstcritici twijfelen aan de authenticiteit van de foto, maar de gelijkenis met de eerste afbeelding van Lermontov en de herinneringen aan de broer van de dichter getuigen van het tegenovergestelde.
Foto's die Lermontov tijdenstijd van zijn studie in Moskou, nee. Pas in 1834, toen hij werd overgeplaatst naar cornet, bestelde de grootmoeder een portret van haar kleinzoon. Het streven van de kunstenaar om het uiterlijk van de dichter te verfraaien is duidelijk. Tegelijkertijd wekt het portret vertrouwen, niet alleen vanwege de goede uiterlijke gelijkenis met het origineel, maar ook door Lermontovs correct opgemerkt gemoedstoestand, de uitdrukking van zijn ogen.
Het beeld van de dichter werd algemeen bekend,gemaakt door zijn schilderleraar Zabolotsky. De kunstenaar was geen grootmeester, maar het uitgevoerde portret getuigt van een goede kennis van Lermontovs natuur. Hetzelfde kan gezegd worden over andere afbeeldingen van de dichter, die perfect aansluiten bij ons begrip van hem.
