Onegin Stanza is de gouden Stanza van Rusland

Als de terugkerende structuur van het gedicht isDe elegie of poëtische roman heeft precies veertien regels en honderdtien lettergrepen, wat betekent dat het dezelfde Onegin stanza is. Dit aantal componenten is constant. Zo'n strofe is ook organisch in kleine gedichten, die een sensuele schets van de plot zijn. Zowel visueel als intonatief kan het worden onderverdeeld in vier delen, die elk worden gekenmerkt door een bepaalde rijmmethode, die bijdraagt ​​aan de interesse en helpt de aandacht van de lezer te houden.

Onegin stanza is een bepaalde vormgedicht. A.S. Pushkin maakte het op 9 mei 1823 om de roman 'Eugene Onegin' in poëzie te vertalen. Deze vorm kan met recht de gouden strofe van de Russische poëzie worden genoemd.

Onegin Stanza is gebaseerd op bekwaamheidhet verweven van drie vormen: octaaf, kwatrijn en Shakespeare-sonnet. De verandering van mannelijke en vrouwelijke rijmpjes daarin is constant en regelmatig. Bovendien is het eerste rijm van de strofe altijd vrouwelijk (w is het accent op de voorlaatste lettergreep), en het laatste rijm is mannelijk (m is de spanning op de laatste lettergreep).

Deze strofe maakt gebruik van een complex, maar zeer harmonieus rijm:

• het eerste kwatrijn is geschreven met woorden met een gesloten lettergreep en een kruisrijm: A (W) - B (m) - A (W) - B (m);
• in het tweede kwatrijn worden woorden met een gesloten lettergreep en een paar rijm gebruikt: C (f) - C (f); D (m) - D (m);
• in het derde kwatrijn aan het einde van de regel zie je woorden met een open lettergreep en een rijmachtig rijm: E (f) - F (m) - F (m) - E (f);
• in de laatste twee regels, waarbij aan het einde van het woord met een gesloten lettergreep het rijm is gepaard: G (m) - G (m).

Interessant is dat een vergelijkbare volgorde inDe verzen van Lafontaine hadden een willekeurig karakter: hij "verdunde" het spontaan met vrije rijmpjes, zonder de beperking van een vooraf bepaald kader te accepteren. Dit doet erg denken aan de transformaties die de evolutie doormaakt om een ​​nieuw soort edelsteen aan de aarde te onthullen. Een dergelijke manier van versificatie was kenmerkend voor Franse dichters uit de 17-18 eeuw die ironische werken van frivole inhoud schreven.

Golden Stanza staat bekend om zijn gebruiksgemaklyrische poëtische ontwerpen. Ze is vooral geschikt voor lyrische gedichten en substantiële elegie. Waarom gebruikten de werken van andere beroemde dichters ook de Onegin Stanza?

Dit maakte het mogelijk om het evenement met een verhaal te onthullenin verzen met behulp van bekende compositie-trucs die gemakkelijk te regelen zijn met deze stanza. Dankzij de unieke structuur kunt u elke emotionele tonaliteit op de tekst toepassen, en de laatste twee regels zijn ideaal voor het afsluiten.

Onegin stanza is compositorisch afgewerktgedicht. Het thema van de strofe is verborgen in het eerste kwatrijn; in het tweede kwatrijn vindt de ontwikkeling van actie plaats; de derde kenmerkt de climax; en het couplet aan het einde is een conclusie in de vorm van een aforisme. Een dergelijke compositie is handig voor het schrijven van gedichten waarin de vorm vele malen zal worden herhaald, waardoor de gebeurtenisregel wordt verlengd. Daarom, waar er teksten zijn en grote volumes van het werk, is de Onegin Stanza daar vaak aanwezig. Deze variëteit in toepassing geeft reden om te beweren dat de samenstelling ervan harmonieus en grondig is.