Verlaine heeft diepe sporen nagelaten in de poëzie en de tot dusver onwankelbare fundamenten van romantiek en classicisme door elkaar geschud.
Het streven naar herhalingen van consonanties, een ongewoon perspectief om emotionele ervaringen uit te beelden, muzikale harmonie - dat zijn de onderscheidende kenmerken van Verlaines stijl.
Verlaine is een complexe persoonlijkheid, tegenstrijdig,veel onbegrijpelijk voor tijdgenoten. Hij gaf poëzie zijn unieke stijl, gebaseerd op het contrast tussen muzikaliteit en dissonantie van klanken. Net als in zijn eigen leven. Collecties van zijn gedichten onthullen de trieste wereld van het ongrijpbare bestaan, het universum van de eeuwig ongrijpbare realiteit.
De biografie van Paul Verlaine zit vol met lange periodesgeldgebrek, schandalen en rusteloosheid. Zijn hele leven leed hij onder de wrede slagen van het lot en bood hij praktisch geen weerstand. Alcohol was zijn constante metgezel. En ondanks roem en talent zonk hij uiteindelijk en eindigde zijn dagen in vreselijke armoede.
Verlaine's jeugd
Paul-Marie Verlaine werd geboren op 30 maart 1844jaar in Metz. Zijn vader, kapitein Nicolas Auguste Verlaine, afkomstig uit de Belgische Ardennen, diende in het plaatselijke garnizoen. Paul was het enige kind van zijn moeder Elise-Julie-Joseph-Stephanie Dehe.
De Ardennen, of beter gezegd, een huisje in Palisele, waarPaul woonde bij zijn tante van vaders kant en drukte een diepe stempel op de ziel van de dichter. Een lieflijk dorp omgeven door velden en sombere bossen. Hier bracht de dichter zijn zomervakantie door tot zijn 18e. Hij schreef toen teder in zijn gedichten over deze landen. Hij liet zich vaak inspireren door trieste landschappen vol lyriek, kleuren en de aard van zijn aantrekkelijke vaderland.
Verder neemt de biografie van Paul Verlaine ons mee naar Parijs, waar zijn familie in 1851 verhuisde. De wijk Batignell, waar voornamelijk gepensioneerde militairen woonden, werd zijn tweede thuis.
Korte biografie van Paul Verlaine, het begin van een poëtisch pad
In 1862 behaalde Verlaine een bachelordiplomaliteratuur. Het was tijdens deze periode dat de toekomstige dichter kennis maakte met de werken van Baudelaire, literaire cafés in Parijs en de beroemde "Groene Fee" - absint. Verlaine zei: 'Wat een idioot dacht deze heks een fee te noemen.'
Paul werd al snel moe van zijn studie voor advocaat.Hij verbond zijn toekomstige lot met poëzie: hij begon actief literaire cafés en salons te bezoeken, met name de salon van de markiezin de Ricard, die gefascineerd was door de Parnassianen. Hij begon Lecomte de Lisle, die werd beschouwd als het hoofd van de hele beweging, vaak te zien met François Coppé en anderen, evenals met Alphonse Lemaire, zijn toekomstige uitgever. Gedurende deze periode publiceerde hij zijn eerste gedichten - het sonnet "Monsieur Prudhomme", en in 1864 - de bundel "Saturnian Poems". De gedichten zijn gepubliceerd met geld van de neef van de auteur, Eliza Moncomble. Het boek werd in 491 exemplaren uitgegeven. Literaire kringen begroetten deze verzameling koeltjes.
In korte tijd verloor de dichter eerst zijn vader en daarna zijn geliefde neef. Verlaine was erg boos over het vertrek van mensen die hem dierbaar waren en raakte verslaafd aan alcohol.
Het huwelijk van Verlaine
In 1869 ontmoette hij Matilda Mote deFleerville, ze werd zijn muze. De collectie "Kind Songs" is uitgebracht. In poëzie beschreef de dichter naïef de ontwikkeling van zijn liefdesgevoelens voor een zeventienjarig meisje. De bruiloft vond plaats op 11 augustus 1870. Het jonge stel vestigde zich in de rue Cardinal Lemoine in huis nummer twee, met uitzicht op de Seine, op de vijfde en laatste verdieping.
In 1871, na de Commune, trad Verlaine toedienst in het stadhuis. Het echtpaar verhuisde naar het appartement van de familieleden van de vrouw, naar huisnummer 14 in Nikole Street. Maar slechts een paar weken na hun verhuizing, zal Rambo met de bliksem dit huis binnenstormen en voor altijd het leven van de jonge echtgenoten en Verlaine's intenties om een braaf leven te beginnen vernietigen.
Paul Verlaine, korte biografie: hij en Rimbaud
Verlaine nodigde Rimbaud zelf uit naar Parijs, nadat hij kennis had gemaakt met zijn gedichten en een brief van Arthur ontving.
Verlaine en Rimbaud begonnen hun wilde leven inParijs vol spraakmakende verhalen en creativiteit. Ze vonden inspiratie bij elkaar. Vriendenfeestjes liepen vaak uit op schandalen. Wellicht uit deze periode neemt de biografie van Paul Verlaine een tragische wending.
Onder invloed van Rimbaud en alcohol, het gedrag van Verlainewerd volledig immoreel. Hij mishandelde zijn jonge vrouw Matilda, die uiteindelijk vluchtte met haar zoon Georges, geboren in oktober 1871.
Verlaine en Rimbaud kwamen in de buurt. Hun schandalige liefde en spirituele relatie duurden meer dan twee jaar. Gedurende deze tijd probeerde Verlaine herhaaldelijk terug te keren naar het familienest, maar de aantrekkingskracht op Rimbaud won.
Op 10 juli 1873 werd een dramatischeen gebeurtenis die de relaties tussen dichters voor altijd verbrak. In Brussel schoot Verlaine Rimbaud tweemaal onder invloed van alcohol neer en verwondde daarbij zijn linkerpols. Ondanks de ingetrokken verklaring van het slachtoffer zat Paul twee jaar gevangen.
De periode van 1871 tot 1874 is de meest productieve in het werk van beide dichters. Het talent van de een voedt de inspiratie van de ander, waardoor nieuwe stilistische vormen ontstaan.
De biografie van Paul Verlaine na de gevangenis vertelt nietsover niets goeds. Aanvankelijk leek zijn leven een rustige wending te nemen. Hij kreeg een baan als leraar, stortte zich in religie. Maar dit duurde maar twee en een half jaar. Toen verscheen zijn geliefde student Lucien Letinois in zijn leven, vanwege zijn gehechtheid aan wie en het hernieuwde harde drinken, werd de dichter ontslagen. Zij en Lucien kopen een landgoed waar ze een gelukkig leven hebben, maar niet voor lang. Door financiële onrust moet Verlaine dit landgoed verkopen en sterft Lucien aan buiktyfus. Paul verhuist bij zijn moeder, schrijft de bundel "Love" ter nagedachtenis aan Lucien. Opnieuw begint hij aan een losbandig leven, drankjes en schandalen.
Twee maanden lang zit de dichter opnieuw vast wegens het pesten van zijn moeder, waarna ze naar Parijs verhuizen, waar de ongelukkige vrouw spoedig sterft en Verlaine absoluut berooid wordt.
In de laatste 10 jaar van zijn leven, eindelijk zijn werkerkend als een genie, en het ministerie van Nationale Opvoeding wees hem een toelage toe. De biografie van Paul Verlaine maakt echter een nieuwe wending: Paul heeft een zweer op zijn been, die de dichter op geen enkele manier kan genezen. Hij dwaalt van ziekenhuis naar ziekenhuis, en tijdens pauzes drinkt hij en dwaalt hij door het Quartier Latin.
Op 8 januari 1896 stierf Verlaine aan een longontsteking. Zijn begrafenisstoet werd vergezeld door duizenden fans, dichters, vertegenwoordigers van de Parijse Bohemen en goede vrienden.
De dichter werd begraven op de begraafplaats van Batignol naast zijn familieleden.
De volledige biografie van Paul Verlaine verdientveel aandacht. Het neemt een essentiële plaats in in de geschiedenis van de Franse poëzie, waardoor het meer vrijheid en muzikaliteit krijgt en een grote verscheidenheid aan nieuwe dimensies en rijmpjes.
