Waarschijnlijk een van de meest populaire bijgerechten, enprecies het gemakkelijkst te bereiden voedsel is pasta. Het lijkt erop dat het gemakkelijker is - ik gooide ze in het water en liet ze koken, maar zelfs hier moet je weten hoe je pasta op de juiste manier kookt, anders werkt zelfs zo'n eenvoudig gerecht misschien niet.
Meestal doen we dit:we verzamelen water in een pan, wachten tot het kookt, doen zout, pasta en koken ze tot ze gaar zijn. Water is in de regel niet erg veel - meestal precies zoveel als in een pan wordt gedaan, maar dit is niet helemaal correct. Naast de hoeveelheid water zijn er nog vele andere factoren die van invloed zijn op hoe pasta wordt gemaakt.
Het meest voorkomende probleem is dat pasta blijktvast aan elkaar. Dit probleem kan verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende is de kwaliteit van de pasta. De goedkoopste pasta wordt gemaakt met zachte tarwemeel van de laagste kwaliteit, en eigenlijk ook al tarwe. Hoe goed je ook bent in het koken van pasta, je kunt ze nog steeds niet goed koken. In de regel heeft dergelijke pasta een vuile grijze tint, maar de laatste tijd hebben fabrikanten hun toevlucht genomen tot verschillende trucs om het te verbergen, in het bijzonder gebruiken ze kleurstoffen, vaak elegant en smakelijk geel. Zo'n pastakleur suggereert dat ze misschien iets te verbergen hebben, maar dit is geen kwaliteitsindicator, aangezien behoorlijk gewetensvolle fabrikanten ook pasta kunnen schilderen, alleen zodat het product er niet bleek uitziet tegen de algemene achtergrond van concurrenten van vrolijke kleuren. Opgemerkt moet worden dat in de voedingsindustrie carotenoïden meestal worden gebruikt als gele kleurstoffen en dat ze niet schadelijk zijn, integendeel.
Een indicator voor de kwaliteit van pasta is de kwantiteitkruimels en gebroken stukjes onderaan de verpakking. Het is duidelijk dat er tijdens het transport iets met hen kan gebeuren en dat ze kunnen breken, maar pasta van goede kwaliteit verkruimelt niet en barst in kleine stukjes. De chips erop zullen glanzend en egaal zijn, alsof ze zijn gemaakt van duurzaam maar kwetsbaar plastic. Op de een of andere manier, maar waarom heb je eigenlijk gebroken pasta nodig? Koop die zonder kruimels onderaan het pakket, en u zult zich niet vergissen. Je moet ook letten op het uiterlijk van pasta: hun kleur moet uniform zijn, het oppervlak moet een beetje glanzend zijn en producten van hoge kwaliteit hebben een doorschijnend effect, zoals goed porselein - het is vooral merkbaar als je besluit om pastahoorns te koken of bijvoorbeeld schelpen, dat wil zeggen gekrulde en volumineuze pasta, evenals dunne vermicelli.
Kies de juiste hoeveelheid water - deze vaardigheidook opgenomen in het verplichte trainingsprogramma voor het koken van pasta. Volgens de klassieke Italiaanse formule wordt per 100 g pasta een liter water ingenomen. Natuurlijk, als we geen diner of een tentoonstelling van onze eigen prestaties plannen, kunnen we iets minder water nemen, het belangrijkste is dat het minstens zeven keer zoveel massa moet hebben als pasta - in een grote hoeveelheid water zal pasta vrijwel zeker niet aan elkaar plakken en water zal niet zal veranderen in vreselijk slijm, dat dan gewassen moet worden. Het is het beste om niet op het oog in te werken, maar voordat u de pasta kookt, meet u de benodigde hoeveelheid water.
Pasta wordt alleen in intens kokend geplaatstgezouten water, waarin u ook een beetje plantaardige olie kunt toevoegen - dit is een extra garantie voor een acceptabel resultaat. Nadat het water weer kookt, moet de pasta worden voorkomen, zodat ze allemaal van elkaar en van de wanden en de bodem van de gerechten worden gescheiden. In de toekomst kun je ze opnieuw mengen, na ongeveer een paar minuten, niet meer - dan moet je dit niet doen, omdat de pasta al zacht is, of tenminste, indien nodig, moet dit voorzichtig gebeuren. Laat u niet leiden door de kooktijd die op de verpakking staat aangegeven - u heeft mogelijk een heel andere hoeveelheid tijd nodig, omdat deze afhangt van de hoeveelheid water en pasta, de intensiteit van de vlam, de kwaliteit van het gas en de hardheid van het water. Bovendien weet alleen jij hoe je zelf pasta moet koken - totdat de favoriete staat van Italianen "al dente" is of totdat het klaar is, zoals gebruikelijk bij ons, dus je moet ze periodiek proberen om het juiste moment niet te missen, anders worden ze verteerd en opnieuw bij elkaar blijven.
