Kerkelijke tradities door de eeuwen heenpraktisch niet veranderen. Tegelijkertijd worden verschillende verplichte attributen gebruikt in verschillende goddelijke diensten en andere verplichte rituelen. Banners zijn ook van hen. Deze religieuze banieren zijn in verschillende takken van het christendom.
Doel van de banner
Deze kerkvaandel heeft een andere naam. Het wordt ook als correct beschouwd. Het wordt vaak "gonfalon" genoemd. Meestal wordt het gebruikt in de zogenaamde processies van het kruis, die een groot aantal mensen verzamelen en getimed zijn voor enkele plechtige evenementen en kerkvakanties die verband houden met religieuze tradities. Helemaal aan het begin van de processie worden ze gedragen door speciale ministers, gonfalons genaamd. In de regel worden meerdere van dergelijke religieuze banieren tegelijkertijd in een processie gebruikt. Wie gebruikt de heilige banieren? Dit kenmerk is vereist in de oosters-katholieke en orthodoxe kerken.
Materiaal om te maken
Wat is een gonfalon en waar is hij van gemaakt? Voor de vervaardiging ervan worden dure stoffen zoals zijde, fluweel, taft en keperstof gebruikt. Ze zijn afgezet met zilveren en gouden koorden in de vorm van franjes of kwastjes. Op deze banieren worden afbeeldingen van de Maagd Maria, Jezus Christus, de Drie-eenheid aangebracht met behulp van een speciale applicatietechniek. Ze tonen ook vaak de meest gerespecteerde heiligen. Banners van brokaat en fluweel zijn geborduurd met gouddraad. In sommige gevallen zijn ze gemaakt van metaal en versierd met goud, zilver, email en email.
De vlaggenmast is van lang houtpalen verbonden in de vorm van een kruis. Sommige grote spandoeken zijn gemaakt met speciale apparaten zodat ze tegelijkertijd door 4 personen kunnen worden gedragen. In het centrale deel van de banner is er vaak een geborduurd pictogram dat is gemaakt met de techniek van naaien aan de voorzijde.
Banners in de kerk
Voor het eerst werden dergelijke banieren bij decreet gemaaktde Romeinse keizer Constantijn de Grote (272-337 n.Chr.). Volgens de legende wordt aangenomen dat de banner een goddelijke boodschap is die hij in de lucht zag. Daarna beval hij het gebruik van dergelijke banieren bij verschillende kerkrituelen. Na verloop van tijd begonnen de heilige banieren zich snel te verspreiden over verschillende landen waar het christendom werd beleden. Banners vertegenwoordigen het symbool van overwinning op de duivel en de dood.
In de periode tussen religieuze processies zijn deze banierenbewaard in de tempel. Meestal bevinden ze zich naast de rechter of linker kliros (de plaats waar de lezers en zangers zich bevinden op het moment van aanbidding). Deze heilige banieren worden op dezelfde manier vereerd als iconen.
