Je ontmoet zelden een man die niet van zou houdenmelk of producten van de verwerking. Daarom zijn individuen die in staat zijn om zoveel mogelijk melk te produceren, zoals het Zwitserse koeienras, erg populair in de veehouderij.
oorsprong
De geboorteplaats van dit ras is Zwitserland.Het ras kwam van kortlevend vee, dat lang in bergachtige gebieden heeft geleefd - de overblijfselen worden nog steeds gevonden tijdens opgravingen. Het ras is gemaakt door lange tijd zorgvuldig te selecteren en te selecteren in omstandigheden met verbeterde inhoud. Het resultaat is dieren aangepast aan lokale omstandigheden.
Helemaal aan het begin van het ras was het doel nietalleen de melk- en vleesindicatoren verbeteren, maar ook dieren krijgen die landbouwarbeid kunnen verrichten. Na verloop van tijd, toen de mogelijkheid om koeien te gebruiken niet langer werd overwogen, was de selectie alleen gericht op het ontwikkelen van de productiviteit van vlees en melk. Er werd veel aandacht besteed aan het pak koeien. Geleidelijk drong het ras door in Duitsland, Oostenrijk en Italië. Sinds het begin van de 19e eeuw werd het ras geëxporteerd naar Europese landen en Amerika.
Verschillen in verschillende landen
Omdat er in landen werd gefokt,verschillend in natuurlijke en economische omstandigheden, verschilt het Zwitserse koeienras uit verschillende landen van elkaar. Significante veranderingen hebben het lichaam en de productiviteit van dieren ondergaan. Dus in Duitsland en Oostenrijk zijn de ledematen van dieren lager en is het lichaam kleiner. Frankrijk en Italië richtten zich op het verkrijgen van grote dieren met hoge voedende eigenschappen en een goede melkproductie. Zwitserse en Franse dieren hebben een opbrengst van 6,3-6,7 duizend kg per jaar. In dit geval melk met een vetgehalte tot 4,1% met een eiwitgehalte van ongeveer 3,4%. De Oostenrijkse Zwitserse koe geeft minder melk - ongeveer 5-5,5 duizend kg.
Effect van inhoud op melkopbrengst
In Zwitserland zijn productiviteitsverschillen merkbaardieren in verschillende weilanden. Zodoende vertonen dieren van laaggelegen boerderijen die grazen in weelderige, vruchtbare valleien een hogere productiviteit dan hetzelfde ras, maar leven in bergachtige gebieden. In dit geval blijft het vetgehalte hetzelfde.
toepassing
In Europese landen haalden ze van een koe tot 10 duizend kg melk per jaar. Het vetgehalte kan 5% bedragen. Meestal wordt melk van Schwyz-koeien gebruikt om harde kazen van hoge kwaliteit te maken.
Het grootste deel van het Europese vee heeftmelk en vleessoort. In de Verenigde Staten kwamen koeien van dit ras in 1869. Hier werden zuivelachtige dieren gefokt met regelmatige hoge ledematen, met een brede maar platte borst en dichte spieren. De massa van de vrouwtjes is 700-750 kg, de mannetjes zijn 1000-1200 kg. De productiviteit van volwassen dieren is 7-8 duizend kg, tot 4,2% vetgehalte. Het bruine Zwitserse koeienras is een van de zes in de Verenigde Staten gefokte melk.
Shvitskaya koe in Rusland
Dit ras kwam eind 19e naar ons landeeuw. Ze begonnen het in de boerderijen van de landeigenaar te importeren, omdat de boeren niet aan de hoge eisen van de koe voor voer konden voldoen. Destijds werden niet alleen stieren, maar ook baarmoeder geïmporteerd. Sinds het begin van de 20e eeuw worden producenten van dit ras op willekeurige punten gehouden. Naast raszuivere fokkerij namen de stieren deel aan de verbetering van lokale rassen. Het beste vee van het begin van de 20e eeuw werd gefokt in de (moderne) regio Smolensk, in de stallen van de Moscow Academy of Agriculture. Van hieruit werden stamdieren door het hele land vervoerd om de lokale rassen te verbeteren.
De hoofdrichting van de Russische Shvitsky-koe is zuivel. Op sommige boerderijen wordt echter vlees of vlees en zuivelproducten gefokt.
beschrijving
Het melkras van koeien heeft een uitgerektromp, hoekige vorm. De spieren bij dergelijke dieren zijn slecht ontwikkeld, de massa is minder, maar hogere melkgift. Het type melkvlees van koeien is verhoudingsgewijs complex, heeft een goede spiermassa. Door gewicht en productiviteit verschilt het niet veel van melkachtige koeien.
Bruine kleur met verschillende tinten overheerst:van licht tot donkerbruin. De Shvitsky-koe, waarvan de beschrijving aan de normen moet voldoen, heeft een karakteristiek teken - blond haar rond de neus. De neusspiegel zelf moet qua kleur op donker lood lijken. Het bovenlichaam moet lichter van kleur zijn. Stieren hebben een donkerdere kleur van het hoofd, de nek en de voorkant van het lichaam.
Aankoop
Schwitz-koeien worden verkocht alsbinnenlands en voor export. Voor grote veehouderijen is het belangrijk om periodiek dieren aan te schaffen uit andere regio's of landen. Dit is nodig om de degeneratie van het ras te voorkomen, die optreedt bij constante kruising binnen dezelfde kudde. Daarnaast is dit belangrijk om de prestaties te verbeteren.
Particuliere huishoudens kopen liever koeienvlees- en zuivelrichtlijnen om tegelijkertijd de behoeften van hun gebied in melk en vlees te realiseren. In staats- en particuliere boerderijen in ons land wordt melk niet alleen gebruikt voor de productie van zuivelproducten, maar ook voor pure consumptie.
