Nadezhdinsky (Serovsky) metallurgische fabriekal meer dan 120 jaar produceert het metalen producten en blanco's. Opgericht voor de productie van rails, is het in de loop der jaren uitgegroeid tot een grote molen met een breed scala aan producten. Nadat ze bij de Ural Mining and Metallurgical Company kwam, vond de onderneming een tweede wind, een grootschalige modernisering maakte het mogelijk om over te schakelen van open-haard kolenovens naar elektrische staalproductie-apparatuur.
De plant zal zijn!
In de jaren 90 van de 19e eeuw was dat de tsaristische regeringde kwestie van de aanleg van de Siberische spoorweg, bedoeld om Centraal-Rusland en het Verre Oosten te verenigen, is uitgewerkt. Vertegenwoordigers van de adellijke familie Polovtsov, die grote invloed hadden in het theologische district van de Midden-Oeral, besloten hiervan te profiteren.
Op voorstel van de mijningenieur Auerbach, zijstemde ermee in om in de regio een metallurgische fabriek te bouwen voor de productie van rails, maar op voorwaarde van gegarandeerde verkoop van producten aan de staat. De onderhandelingen duurden ongeveer een jaar. De Siberische Spoorwegadministratie heeft zich ertoe verbonden 5 miljoen stukken rails te kopen. De aanbetaling van 2,5 miljoen roebel maakte het in feite mogelijk om de Serov Metallurgische Fabriek voor staatsgeld te herbouwen.
Baseren
Eindelijk, in 1893, begonnen de grondwerkende basis leggen voor toekomstige gebouwen. Voor de bouw kozen ze een locatie omgeven door bossen nabij de rivier de Kakva, 5,6 mijl van de Bogoslovsko-Sosvenskaya-spoorweg. Tegelijkertijd werd er een groot aantal woningen en bijgebouwen gebouwd. Tegen het einde van de winter van 1894, midden in de taiga, was een hele stad gegroeid, later Serov genoemd.
Het hele project is ontworpen dooreen groep uitstekende ingenieurs van hun tijd: A.A. Auerbach was verantwoordelijk voor het algemene concept van constructies, F.F. Stark berekende de metalen constructies, A.V. Nikitin (manager van de fabriek in Sosvinsk) en R.R. ontwikkeld door A.I. Meshchersky.
De baanbrekende ceremonie van de nieuwe productie vond plaatsOp 29 mei 1894 werd het eerste pond metaal gesmolten op 19 januari 1896 en het eerste product - rails - werd op 3 maart van hetzelfde jaar ontvangen. Eigenlijk begint vanaf dit moment de geschiedenis van de Serov metallurgische fabriek. Overigens werd het bedrijf genoemd ter ere van de vrouw van staatsadviseur A.A. Polovtsov - Nadezhda Mikhailovna.
Pre-revolutionaire ontwikkeling
De Polovtsovs namen de regeling groots opnieuwe onderneming. Ten tijde van de bouw was het de meest geavanceerde en productieve in de Oeral. De apparatuur is gekocht bij Europese leveranciers uit België, Frankrijk, Duitsland. In de herfst van 1896 werd het eerste deel van het contract voor de levering van 500.000 stukken rails vervuld.
Naast het railgedeelte, werkplaatsen voorproductie van hoogwaardig ijzer en dakbedekking, vuurvaste producten en onbewerkte schalen. Hoogwaardig erts (met een ijzergehalte tot 60% en de aanwezigheid van mangaan, dat de eigenschappen van metalen verbeterde) werd aangevoerd vanuit een nabijgelegen mijn genaamd Auerbach. Later begon de ontwikkeling van andere mijnen - ze waren allemaal verbonden met de metallurgische fabriek van Serov door een smalspoorlijn.
Toenemende moeilijkheden
Na 4 jaar werking is het bedrijf begonnenfinanciële moeilijkheden ervaren. Tegen die tijd had het dorp Serov ongeveer 10.000 inwoners; meer dan 2.100 mensen werkten in de productie zelf. De loonachterstand veroorzaakte een scherpe ontevredenheid onder de arbeiders en in 1905 was er een revolutionaire cirkel gevormd en een golf van stakingen overspoeld.
Het werk van de fabriek ging echter door.In 1906 werden krachtige 350 mm en 450 mm frezen geïnstalleerd in de nieuwe sectiewalserij. Het rollen van de stoep en het ijzer van hoge kwaliteit begon. In 1911 waren er 6 openhaardovens en 7 hoogovens in bedrijf in de metallurgische fabriek van Serov. Het aantal werknemers steeg tot 4000. Hier werden alleen rails geproduceerd tot 70% van het totale volume van alle Oeral-ondernemingen.
Het begin van de Eerste Wereldoorlog bracht de productie in verwarringplannen. In plaats van rails begonnen ze prikkeldraad, granaten, lege plekken voor wapens te maken. De geëvacueerde uitrusting van de mechanische fabriek in Riga maakte het mogelijk de productiecapaciteit te vergroten. De bouw van een eigen elektriciteitscentrale voor 7500 kW beloofde verleidelijke vooruitzichten, maar de onrust die daarop volgde bepaalde de verdere ontwikkeling van de onderneming.
In naam van revolutie
7 december 1917 nieuwe regeringgenationaliseerde productie. In het najaar van 1919 begon de restauratie van werkplaatsen die tijdens de burgeroorlog hadden geleden. In 1930 werd de metallurgische fabriek van Serov, vernoemd naar Serov, geheroriënteerd van de productie van rails en laagwaardige producten naar het smelten van hoogwaardige en gespecialiseerde staalsoorten. Lokale staalfabrikanten waren de eersten ter wereld die begonnen met het rollen van schoenen voor trekkersporen. Het assortiment is aangevuld:
- Knuppels van verschillende afmetingen, vierkant en rond, verkregen door walsen.
- Gewalste meter, verkregen door koudtrekken met daaropvolgend draaien en slijpen.
- Holle boorstaalsoorten.
- Kogellager staal.
In 1937 bestond tot 70% van de productie uit hoogwaardige gewalste producten (voorheen bedroeg dit cijfer amper 5%).
Jaren 40
In de vooroorlogse periode ging de plant doormetallurgische technologieën verbeteren. In 1940-41 werd het smelten van roestwerende en natuurlijk gelegeerde staalsoorten met een vanadiumconcentratie van 0,7% beheerst. De productie van nieuwe soorten gietijzer: cupro en vanadium.
De Grote Patriottische Oorlog werd een katalysatorintroductie van nieuwe gietmethoden. Gedurende 4 jaar nam de productie 1,7 keer toe, leerden de fabrieksarbeiders hoe ze ongeveer 100 nieuwe soorten hoogwaardig gelegeerd staal moesten smelten, zo noodzakelijk voor de defensie-industrie, energie, machinebouw. De technologieën voor het smelten van ferrochroom en ferrosilicium zijn "voor het eerst ter wereld" opnieuw ontwikkeld.
Laat er vrede zijn
Na de oorlog heeft de metallurgische fabriek "Serovsky"is herhaaldelijk gemoderniseerd, verhoogde capaciteit. In 1946 werd een agglomeratiefabriek gebouwd, een tweede riem van de gietijzeren gietmachine werd geïnstalleerd. In 1960 werd een afbouwstation geïntroduceerd, dat de onderneming verbond met het Unified Energy System van de USSR.
Sinds 1975 levert de fabriek binnenlandse auto'sen voor luchtvaartondernemingen speciale legeringen en staalsoorten voor de productie van auto's en vrachtwagens, militaire zelfrijdende uitrusting, vliegtuigen. De belangrijkste afnemers waren het Ministerie van Luchtvaartindustrie en de Volzhsky Automobile Plant. Ook dit jaar lanceerden metaalbewerkers dringend de productie van hol staal voor olie- en gasapparatuur, dat eerder in het buitenland was aangekocht.
In de jaren 80 werd veel aandacht besteed aan het volgendeproductiediversificatie genoemd. De Sovjetregering gaf de fabrieksarbeiders opdracht om schaarse consumptiegoederen te produceren, die niet helemaal overeenkwamen met het profiel van de fabriek. De ingebruikname in 1985 van een complex voor de verwerking van metaalschroot werd nuttiger voor de onderneming.
Begin jaren 90 werd de plant opgenomen.In 2000 kwam het onder controle van de UMMC-holding, waardoor het mogelijk werd geld in te zamelen voor een grootschalige wederopbouw. Een revolutionaire gebeurtenis was de ingebruikname van een elektrisch staalproductiecomplex van 80 ton, dat het mogelijk maakte om milieubelastende en technologisch verouderde openhaardovens te verlaten.
Metallurgische fabriek Serov: producten
Tegenwoordig produceert de onderneming nog steeds het breedste assortiment producten. Consumenten krijgen 320 staalsoorten aangeboden, meer dan 400 soorten gewalste producten. De belangrijkste aanwijzingen zijn de release:
- Gelegeerd staal.
- Ruwijzer.
- Gewalste producten (met speciale afwerking, gekalibreerd, hoge kwaliteit).
- Buis, vierkant, axiale knuppels.
- Bloeien.
- IJzer vitriool.
In 2016 werd de metallurgische fabriek van Serov op initiatief van de regering omgedoopt tot Nadezhdinsky met de formulering: "Om historische rechtvaardigheid te eerbiedigen."
