Natura zna wiele przykładów cech widzenia.u zwierząt Niektóre gatunki zauważają tylko ruchome obiekty, inne dostrzegają tylko niektóre kolory. W tym sensie osoba ma szczęście otrzymać najbardziej uniwersalny aparat wizualny, chociaż nie jest pozbawiona pewnych wad. Na przykład opracowaliśmy tak zwane widzenie peryferyjne lub boczne. Czasami się nie udaje. W jakich przypadkach
O ludzkim widzeniu peryferyjnym
Struktura oka, którą natura dała ludziom,niedoskonały, ale wydaje się być najbardziej uniwersalnym z istniejących. Osoba jest w stanie dobrze widzieć zarówno z bliska, jak i z dość dużej odległości. Pole widzenia jest wystarczająco szerokie, ale jednocześnie możemy skupić się na osobnym obiekcie. Dobra percepcja kolorów, umiejętność rozróżniania obiektów przy niewielkiej ilości światła - wszystko to daje powody, by sądzić, że natura hojnie obdarowała ludzi.
Między innymi osoba mawidzenie peryferyjne lub boczne. Jest mniej ostry niż centralny, ale służy także innym celom. Dzięki niemu osoba porusza się w przestrzeni, zauważa poruszające się obiekty, może rozpoznać bezpośrednie niebezpieczeństwo itp. Jest to możliwe dzięki specjalnej strukturze siatkówki, której stożki znajdują się nie tylko w części środkowej, ale także na obrzeżach, chociaż jest ich znacznie mniej. Całe pole widzenia obejmuje do 180 stopni w poziomie i około 130 w pionie. Konkretne wartości różnią się w zależności od osoby, ponadto umiejętność tę można trenować za pomocą specjalnych technik.
Wizja tunelu
W niektórych warunkach całkiemrzadka patologia, charakteryzująca się ostrym zwężeniem widocznej przestrzeni. Zjawisko to nazywane jest „widzeniem tunelowym”, ponieważ może się wydawać, że rozgląda się wokół jak przez rurę. W rezultacie może wystąpić poważna dezorientacja w przestrzeni, a ponadto podobny stan działa przygnębiająco na pacjenta. I powstaje z tego powodu, że z jakiegoś powodu tylko środkowa część siatkówki zaczyna postrzegać światło.
Kiedy to się dzieje?
Żadna klinika okulistyki nie pomoże, jeśli przyczyna tego wyjątkowo nieprzyjemnego stanu nie zostanie zidentyfikowana. I mogą być bardzo różnorodne:
- głód tlenu;
- ciężka utrata krwi;
- gwałtowny spadek ciśnienia;
- halucynogeny i niektóre inne leki;
- gwałtowne uwolnienie noradrenaliny (reakcja „walcz lub uciekaj”);
- zatrucie azotem (choroba dekompresyjna);
- powikłania laseroterapii;
- zaćma;
- jaskra
- zwyrodnienie siatkówki.
W zależności od tego, co spowodowało efekt, widzenie tunelowe może być albo szybkie, albo trwałe, jeśli chodzi o organiczne uszkodzenie oka.
Można również zaobserwować naruszenie pola widzeniaz powodu urazu, odwarstwienia siatkówki, przerwania ścieżek, odżywienia siatkówki, uszkodzenia nerwu wzrokowego itp. Nawiasem mówiąc, istnieje prosty test, który pozwala sprawdzić widzenie peryferyjne, które można wykonać niezależnie. Podmiot po prostu wyciąga ramiona na boki i porusza palcami, patrząc prosto przed siebie. Zwykle powinien być widoczny ruch.
Jak leczyć?
Ujednolicony schemat, zgodnie z którym działają lekarze,w obliczu takiego objawu nie istnieje. Wszystko zależy od tego, co spowodowało stan, w którym obserwuje się widzenie tunelowe. Jeżeli jest to choroba dekompresyjna, wówczas pacjent umieszczany jest w komorze ciśnieniowej, w przypadku niedoboru tlenu lub utraty krwi deficyt zostaje wyrównany.
Ale wszystko jest bardziej skomplikowane, jeśli chodzi o przewlekłeFormularz. Na szczęście istnieją leki takie jak „Emoxipin”, „Taufon” itp., Które mają korzystny wpływ na przywrócenie widzenia peryferyjnego. Dodatkowo pomaga w tym również luteina, choć zazwyczaj nie jest łatwo całkowicie zatrzymać ten proces.
Prognoza
Widzenie tunelowe to nie tylko dyskomfort.Osoba faktycznie traci zdolność samodzielnego poruszania się, ale bez doświadczenia tego na sobie nie można sobie wyobrazić. Przy odpowiednim leczeniu ostrego stanu, negatywny efekt szybko mija, a wzrok zostaje całkowicie przywrócony.
Jeśli zniknęły organiczne uszkodzenia okadaleko, leczenie może nie przynieść ulgi. Nad rozwiązaniem tego problemu wspólnie z lekarzami pracują również naukowcy. Wśród oferowanych opcji znajdują się specjalne okulary, zaprojektowane na zasadzie lornetki, ale na odwrót. Ten wynalazek nie jest popularny, ponieważ dzięki takim soczewkom otaczające obiekty wydają się bardzo małe, co nie poprawia zdolności orientacji w przestrzeni.
Jest jeszcze jedna zaawansowana technologiaurządzenie pomagające osobom cierpiącym na dezorientację w tunelu. Składa się z kamer i maleńkich ekranów przed oczami patrzącego, na które rzutowane są kontury obiektów, które są poza polem widzenia pacjenta. Korzystanie z tego urządzenia wymaga przyzwyczajenia się, ale wszyscy badani potwierdzili, że nawigacja w kosmosie stała się dla nich znacznie łatwiejsza.
