Синдром Дауна - это генетическая аномалия, powstających z powodu wzrostu liczby chromosomów na jednostkę, to znaczy, że jest ich 47 zamiast ustanowionych 46. Takie dzieci rodzą się niezależnie od statusu społecznego i koloru skóry rodziców. Naukowcy nie potrafią dokładnie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego pojawia się chromosom 47, co oznacza, że nie mogą znaleźć lekarstwa na tę anomalię.
Zespół Downa. Znaki przy urodzeniu
Ta choroba jest określona nawet w łonie matki,w końcu od samego urodzenia dziecko różni się od swojego gatunku. Na oddziale położniczym na pewno dokonają wstępnej diagnozy i wydadzą wskazówki dotyczące badań, które potwierdzą lub zaprzeczy opinię neonatologów. Oto główne objawy określające zespół:
- skośne oczy: z tego powodu choroba była wcześniej nazywana mongolizmem;
- płaska twarz i mała głowa;
- język wystający na zewnątrz z powodu małej jamy ustnej;
- krótkie kończyny i palce, małe palce dłoni zgięte do wewnątrz;
- fałd skóry na szyi i płaski kark;
- brachycefalia;
- płaszczyzna nosa;
- zbyt elastyczne stawy i oziębłość mięśni;
- obecność epicanthus (lub epicanthus - tzw. „mongolska fałdka”).
Te i inne nieprawidłowości wskazują, że dziecko ma zespół Downa. Zdjęcie takich dzieci (co dziwne) często powoduje czułość, nawet biorąc pod uwagę ich anomalię.
Zespół Downa. Znaki pojawiające się podczas wzrostu dziecka
- krótka szyja;
- na dłoniach tworzą się poprzeczne fałdy;
- struktura zębów i ich wzrost są zakłócone;
- deformacja mostka;
- skrócony nos.
Ponadto dochodzi do naruszeń w pracy różnych narządów lub ich chorób. Na przykład choroby serca, problemy ze słuchem i napady padaczki, przerwy w układzie hormonalnym.
Co można zrobić?
Zespół Downa, którego objawy opisano powyżej, nie sąjest leczony. Oznacza to, że w medycynie nadal nie ma takiego środka, który całkowicie wyeliminowałby wszystkie objawy choroby. Po wizycie u lekarza zostaną przepisane niezbędne środki, które wesprze dziecko i jego zdrowie na odpowiednim poziomie, ale nie należy oczekiwać od nich żadnego cudu. Oto co należy zrobić:
- regularnie odwiedzać szpital i specjalistów, którzy nie tylko będą monitorować stan pacjenta, ale także pomogą w opracowaniu programów, które pozwolą dziecku szybko dostosować się do otaczającego go świata;
- stale angażować się z dzieckiem: gry na świeżym powietrzu, śpiew, rozmowa, ćwiczenia lub gimnastyka, masaże, programy treningowe - wszystko to powinno mieć na celu rozwój okruchów;
- po tym, jak mały człowiek zacznie mówić,nawet w sylabach możesz powoli nauczyć go czołgania się i chodzenia, rozpoznawania przedmiotów. Pokaż mu inne dzieci, naucz go komunikowania się. Stopniowo musisz nauczyć dziecko samodzielnego jedzenia i poprosić o pójście do toalety. Właściwie wszystko to robi się ze zwykłymi dziećmi, ale pacjenci z zespołem Downa robią to trochę wolniej, potrzebują więcej uwagi i czasu do zapamiętania.
Im więcej czasu rodzice poświęcają dziecku, tymbardziej prawdopodobne jest, że po 3-4 latach będzie można oddać go ogrodowi; jaka to będzie opcja (instytucja specjalna czy zwykła), zależy od rodziców. Po pomyślnym ukończeniu przedszkola część dzieci może chodzić do szkoły, a po 9 czy 11 klasie może nawet zdobyć średnie wykształcenie specjalistyczne i znaleźć pracę. Oznacza to, że dorosłe dziecko będzie mogło znaleźć pracę, być w zespole i utrzymać się, a to już ogromny krok naprzód, nawet nie krok, ale ogromny skok! A wszystko to dzięki wytrwałości i miłości rodziców.
Dzieci z zespołem Downa (którego objawyjuż wiemy), mają pełne prawo do pełnego życia. Praktyka pokazała, że takie dzieci mogą stać się wspaniałymi towarzyszami, są bardzo przyjazne i czułe. Jeśli chodzi o edukację, są zdolni i dość wyszkoleni, wyróżniają się uważnością. Być może dzieci nie zawsze coś wiedzą lub rozumieją, ale często tacy ludzie są utalentowani, lubią sztukę. Nie ograniczaj ich, dzieci powinny się rozwijać i poszerzać swoje horyzonty.
