Patogenne mutacje i nowotwory sąpoważne zagrożenie dla życia ludzkiego. Spośród tych chorób rozpoznaje się również szpiczaka. Co to jest Jest to nazwa procesu, w którym nowotwory złośliwe rozprzestrzeniają się w osoczu krwi lub tkance kostnej. Bardzo często osoby starsze cierpią na tę chorobę (ponadto jest znacznie więcej chorych mężczyzn niż kobiet).
Choroba szpiczakowa. Co to jest
Złośliwe formacje infekują komórkiosocze krwi. Te ostatnie wydzielają substancje, które są w stanie chronić osobę przed infekcjami. Szpiczak mnogi krwi przyczynia się do tego, że komórki te, stając się rakowymi, zaczynają się namnażać. Po pewnym czasie ich liczba przekracza normę. Następnie zastępują zdrowe komórki szpiku kostnego. Jednocześnie zmniejsza się liczba erytrocytów i płytek krwi, zwiększa się prawdopodobieństwo krwawienia. Jednak proces krzepnięcia krwi w takiej chorobie jest zakłócony. Chociaż dotknięte komórki są również zdolne do wytwarzania przeciwciał, organizm nie jest już w stanie skutecznie chronić się przed infekcją.
Klasyfikacja typów szpiczaka
Istnieje kilka typów szpiczaka mnogiego.Klasyfikację przeprowadza się na podstawie składu komórek (szpiczak plazmacytyczny, plazmablastyczny, drobnokomórkowy, polimorficzny) oraz charakteru rozprzestrzeniania się guza w szpiku kostnym (ogniskowy, rozlany i rozlany). Ponadto choroba nie wydziela, diklon. Innym typem jest szpiczak Bence-Jonesa. Ale to nie wszystko. W zależności od klasy wydzielanych immunoglobulin wyróżnia się kilka wariantów choroby, na przykład szpiczak typu A, D lub G. Co to jest? Jest to szpiczak mnogi, w którym immunoglobulina odpowiedniej klasy jest znacznie zwiększona.
Symptomatologia choroby
Przejaw choroby zależy od tegoetap jest i do jakiego gatunku należy. Całkowity brak jakichkolwiek objawów jest dość powszechny. Ponieważ funkcje ochronne organizmu są osłabione, osoba często jest zarażona. Ponadto występuje anemia, osłabienie i zawroty głowy. Skóra jest blada. Głównie nowotwory złośliwe są zlokalizowane w kręgosłupie, żebrach i kościach czaszki, więc szpiczak może mieć następujące objawy: ból w tych okolicach, częste złamania. Nawet jeśli choroba się nie ujawni, wcześniej czy później dana osoba może napotkać problemy, takie jak upośledzenie czynności nerek, zniszczenie tkanki kostnej, utrata masy ciała i ból nóg.
Możliwe przyczyny rozwoju szpiczaka
Eksperci nie potrafią dokładnie powiedzieć, po coprzyczyny zaczynają mutować komórki plazmatyczne. Jednak nadal istnieje wiele czynników, które mogą zwiększać ryzyko zachorowania na szpiczaka. Należą do nich skutki promieniowania, agresywnych i ciężkich narkotyków. Ustalono, że substancje takie jak formaldehyd, dioksyny, lakiery, farby, kwasy mogą wpływać na początek procesu nowotworowego. Kolejnym czynnikiem są spaliny z silników spalinowych. Dziedziczność też ma znaczenie. Ponadto choroba taka jak szpiczak (co to jest, omówione powyżej) jest częstsza u Afroamerykanów. Dostrzegane są również cechy choroby związane z wiekiem. U osób poniżej 40 roku życia stan ten rozpoznawano niezwykle rzadko (mniej niż 1%). W przypadku rozpoznania szpiczaka rokowanie w dużej mierze zależy od terminowości wykrycia choroby.
Jak rozpoznaje się szpiczaka?
Pierwsze źródło informacji o podejrzeniachna szpiczaka - ogólna analiza krwi i moczu. Ponieważ komórki chorobotwórcze wytwarzają przeciwciała w dużych ilościach, ich wysoki poziom będzie sygnalizował możliwą obecność nowotworów złośliwych. Aby ustalić, czy szpiczak kości spowodował zmiany w ich tkankach, lekarz przepisze badanie za pomocą promieni rentgenowskich. Wykonuje się również biopsję szpiku kostnego. Tomografia komputerowa lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pomogą również wykryć ogniska nowotworów. Najlepiej zrobić to przed biopsją. Umożliwi to dokładniejsze określenie miejsca pobrania próbki tkanki.
Leczenie łagodnego szpiczaka
Jeśli pacjent nie ma konkretnegoobjawy choroby, wówczas leczenie dobierane jest indywidualnie, w zależności od stanu zdrowia. Na początkowym, powolnym etapie osoba znajduje się pod nadzorem specjalisty. Leczenie ostrymi lekami może przynieść więcej szkody niż pożytku. Szpiczak kostny niszczy tkanki, więc w celu ich wzmocnienia przyjmuje się leki na bazie wapnia. Odporność wzmacnia się różnymi metodami. Jeśli pojawią się problemy z funkcjonowaniem nerek, specjalista przepisze odpowiednie leki.
Obserwuje się również pozytywny efektwłączenie do codziennej diety jagód, takich jak żurawina i borówka brusznica. Zachęca się do używania arbuza. W ciężkich postaciach rozwija się niedokrwistość. W takim przypadku podejmuje się działania w celu zwiększenia poziomu hemoglobiny. Często pacjenci mają problemy z krwią, jej krzepliwością. Lekarz przepisuje leki wzmacniające ściany naczyń krwionośnych. Konieczne jest również uzupełnienie zapasów witaminy C (bulion z dzikiej róży, jagody). Ta kwestia jest również ważna: samodzielne podawanie dowolnego leku może spowodować nieoczekiwany efekt uboczny i pogorszyć stan pacjenta.
Terapia w cięższych stadiach choroby
Główna metoda, za pomocą którejwalką ze szpiczakiem jest chemioterapia. Jednocześnie specjalista wybiera niezbędną kombinację leków w celu bardziej skutecznego leczenia. Aby zmniejszyć reakcje uboczne organizmu, może być konieczne przyjmowanie leków hormonalnych. Radioterapia jest prowadzona równolegle, działając na dotknięte komórki promieniowaniem. Jednocześnie można zastosować zabieg mający na celu wzmocnienie ogólnej odporności pacjenta. Jeśli chemioterapia nie działa, może być potrzebny przeszczep szpiku kostnego. Wyniki są często pozytywne. Dodatkowo można przeprowadzić interwencję chirurgiczną. Operacja jest wykonywana w przypadku ucisku przez guz ważnych naczyń krwionośnych o dużych rozmiarach, a także w celu miejscowego wzmocnienia tkanki kostnej. Jeśli szpiczak został zdiagnozowany w odpowiednim czasie, oczekiwana długość życia pacjenta może się wydłużyć. Ale w tym celu konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń specjalistów. Przy objawach objawów potrzebna jest pomoc onkologów i hematologów.
Szpiczak. Długość życia i jego jakość
Po wykryciu takiego złośliwegoformacje wymagają szybkiej terapii. Około połowa pacjentów przeżyje, jeśli choroba zostanie wcześnie zdiagnozowana. Im później rozpocznie się leczenie, tym niższy procent przeżycia (w trzecim stadium choroby mieści się w granicach 15%). Szpiczak mnogi jest nieuleczalny, ale możliwe jest złagodzenie stanu pacjenta i przybliżenie jego jakości życia do normy. Wymaga to aktywności fizycznej, aby wzmocnić kości. Ważne jest również, aby pacjent dużo pił (płyn rozcieńcza określone białka, a to zmniejszy ryzyko niewydolności nerek). Żywienie powinno być zbilansowane, bogate w witaminy i składniki odżywcze. Jeśli przeprowadzono terapię na czas, życie pacjenta przedłuża się o kilka lat (około 4).
