Nakłucie nazywa się nakłuciem narządu. Zabieg wykonywany jest w celach diagnostycznych lub terapeutycznych.
Nakłucie szpiku kostnego
Pacjent jest stworzony do swoich badań,dawcy - w celu pozyskania zdrowego materiału biologicznego. Kości, takie jak kość biodrowa, nasadka piszczelowa, kości piętowe i mostek, są nakłute. U osób dorosłych badanie obejmuje najczęściej grzebienie biodrowe i mostek. Nakłucie szpiku kostnego można wykonać nawet w wyrostku kolczystym kręgu lędźwiowego. Ze względu na mniejszą grubość i gęstość mostka u dzieci, jego nakłucie w tym obszarze jest bardzo niebezpieczne. W dzieciństwie (w tym najwcześniejszym) nakłucie szpiku kostnego należy wykonywać głównie w kości piszczelowej (jej górnej jednej trzeciej).
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu w raseptyczne warunki sali operacyjnej. Nakłucie szpiku kostnego wykonuje się w pozycji leżącej na plecach pacjenta. Za pomocą wydrążonej igły przekłuwa się mostek na poziomie trzeciego żebra. Specjalna igła do nakłuwania jest wyposażona w tarczę zatrzymującą do regulacji głębokości nakłucia.
Badanie pod mikroskopempoplamiony rozmaz pobranego materiału. Pozwala to zidentyfikować obecność nietypowych komórek i innych zmian. W przypadku obecności krwawych zanieczyszczeń w punkciku krew usuwa się bibułą filtracyjną lub odsysa pipetą. Taka potrzeba wynika z faktu, że nadmierne zanieczyszczenie materiału krwi obwodowej nie pozwala na uzyskanie dokładnego wyobrażenia o składzie szpiku kostnego. Jeśli materiał biologiczny jest zbyt płynny, stosuje się metodę leukokoncentracji. Po oddzieleniu komórek od osocza, z osadu wykonuje się rozmaz.
Nakłucie (biopsję) szpiku kostnego wykonuje się ww celu diagnostycznego potwierdzenia przerzutów, wyjaśnienia przyczyn trombocytozy, leukocytozy, anemii. Procedura ta pozwala również ocenić skuteczność farmakoterapii stosowanej w chorobach krwi.
Rzadko w praktyce lekarskiejpowikłania po nakłuciu diagnostycznym. Z reguły mogą być związane z infekcją jamy szpiku kostnego. Podczas wykonywania nakłucia mostka nie ma możliwości uszkodzenia dużych naczyń. Tylko w przypadku rażącego nieprzestrzegania techniki badawczej możliwe są naruszenia integralności narządów wewnętrznych.
Nakłucie lędźwiowe
Procedura ta jest stosowana do ekstrakcji z późniejszym badaniem płynu mózgowo-rdzeniowego lub do wlewu substancji nieprzepuszczających promieni rentgenowskich lub leczniczych.
Podczas zabiegu igłę wprowadza się do podpajęczynówkiprzestrzeń. Nakłucie można wykonać na różnych poziomach kręgosłupa. Najczęściej nakłucie wykonuje się w okolicy lędźwiowej, w rzadkich przypadkach w okolicy klatki piersiowej, w okolicy dużego otworu.
Nakłucie lędźwiowe (lędźwiowe) daje bardzocenne dane diagnostyczne. Trunek uzyskany podczas zabiegu może zawierać zanieczyszczenia krwi lub ropne. Sugeruje to zapalenie opon mózgowych lub krwotok podpajęczynówkowy. Płyn mózgowo-rdzeniowy może być przezroczysty. Za pomocą manometru (szklana rurka, wygięta pod kątem, z dostępnymi podziałami centymetrowymi) określa się, pod jakim ciśnieniem wypływa płyn mózgowo-rdzeniowy z igły: zwiększone, normalne lub zmniejszone.
Przebicie mózgu z krwiakami
Jak pokazuje praktyka, dzisiaj w porównaniu zw ciągu ostatnich lat ta procedura miała niewiele wskazań. W szczególności znacznie zmniejszyła się potrzeba nakłucia w celu wykrycia krwiaka śródmózgowego (przy braku CT). Zdaniem niektórych ekspertów nakłucia nie należy wykonywać w tym celu ze względu na fakt, że zabieg przyczynia się do zaostrzenia uszkodzeń, podczas gdy zwykle krwiaki nie są wykrywane.
