Żyła główna dolna jest naczyniem szerokim,które tworzą prawą i lewą żyłę biodrową mniej więcej między czwartym a piątym kręgiem kręgosłupa lędźwiowego. Ta wnęka jest przeznaczona do pobierania krwi żylnej w dolnej części ludzkiego ciała. Żyła główna dolna, której średnica waha się od 2 do 3,4 cm, znajduje się w przestrzeni zaotrzewnowej. Wnika w przeponę i płynnie wchodzi do prawego przedsionka, po drodze pobierając krew z innych żył. Zwykle naczynie musi zmieniać swoje parametry podczas procesu oddychania: podczas wdechu zwykle kurczy się, a podczas wydechu rozszerza. To dzięki temu zjawisku żyła główna dolna różni się od aorty.
Przednia powierzchnia żyły składa się z korzeniakrezka jelita cienkiego, prawa tętnica jądrowa i poziomy odcinek dwunastnicy, powyżej którego znajduje się głowa trzustki. W rejonie górnej krawędzi naczynia obserwuje się rozszerzenie, które jest otoczone z trzech stron substancją wątrobową. Żyła główna dolna przyjmuje wewnętrzne i ciemieniowe gałęzie krwi. Te ostatnie obejmują środkową żyłę krzyżową i lędźwiową, a także dolną aortę przeponową. Układ żyły głównej dolnej jest utworzony ze stawów, które zbierają krew z nóg, narządów miednicy i brzucha.
Dopływy ciemieniowe
System dopływu trzewnego
Żyła główna dolna zawiera dopływy trzewne,które pobierają krew z narządów wewnętrznych. Na przykład funkcją żył wątrobowych jest odprowadzanie krwi z wątroby, a naczynia nadnerczy zapewniają dopływ krwi do nadnerczy. Nerkowa żyła parowa odpowiada za stan nerek i moczowodów, a naczynia jąder pochodzą odpowiednio z jajników żeńskich i jąder męskich.