Ciało ludzkie, jak wszystkie żywe istoty, składa się zniezależne jednostki strukturalne i funkcjonalne - komórki. One z kolei poprzez wspólne cechy (pochodzenie, morfologię, funkcje) łączą się w tkanki, z których zbudowane są wszystkie nasze narządy, naczynia krwionośne, krew i limfa.
Szczególną ich częścią jest nabłonek, od tego czasudominuje w organizmie i pełni funkcje powłokowe i wydzielnicze. Tak więc na jego podstawie budowana jest skóra i błony surowicze, tworzy strukturę wszystkich gruczołów wydzielania wewnętrznego i zewnętrznego. A co najważniejsze, wyściela wszystkie narządy wewnętrzne i naczynia krwionośne (nabłonek płaski). Oznacza to, że jest to granica, w taki czy inny sposób, między ciałem a środowiskiem zewnętrznym. Tkanka ta zbudowana jest z komórek nabłonka, które są ze sobą mocno połączone różnymi metodami kontaktów międzykomórkowych: pasami adhezji i zamknięcia, a także specjalnymi palcowymi wypustkami błony - interdigitacja. Łączy je również tzw. substancja cementująca zawierająca dużą ilość kwasu hialuronowego. W ten sposób powstają całe warstwy, które zwykle są przymocowane do błony podstawnej, a ich odżywianie zapewnia jeszcze bardziej leżąca poniżej luźna włóknista tkanka łączna z naczyniami i nerwami. Wszystkie jony i substraty energetyczne przechodzą do komórek nabłonka na drodze dyfuzji przez cienkościenne naczynia włosowate.
Klasyfikacja i funkcje
Zgodnie z morfologią i cechami strukturalnymi zwyczajowo rozróżnia się nabłonek płaski, sześcienny, cylindryczny, wielowarstwowy, rzęskowy (rzęskowy) i gruczołowy.
Z kolei wszystkie podtypy, z wyjątkiem ostatniego,tworzą ogólną grupę typu powłokowego, ponieważ oddzielają środowisko organizmu od otoczenia i dokonują między sobą wymiany substancji poprzez wchłanianie i wydalanie. Ponadto nabłonek, w tym również płaski, chroni wszystkie leżące pod nim warstwy przed różnymi uszkodzeniami: mechanicznymi, chemicznymi, fizycznymi itp. Pod tym względem ma największą zdolność regeneracyjną w porównaniu z innymi tkankami organizmu. Jest to szczególnie ważne dla skóry i dróg oddechowych, ponieważ mają one bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. Ponadto nabłonek płaski i gruczołowy wyściela narządy przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego, chroniąc przed zrostami i wprowadzeniem bakterii chorobotwórczych, trucizn i toksyn.
Rola w diagnostyce
Ponieważ komórki są stale odnawianeMartwe złuszczają się i są odprowadzane wraz z moczem lub wchłaniane przez makrofagi we krwi. Pod tym względem nabłonek jest płaski, którego norma w ogólnej analizie moczu wynosi 1-2 w polu widzenia mikroskopu, ma pewną wartość diagnostyczną. Co więcej, jeśli u mężczyzn jest to rzadko określane, to u kobiet prawie zawsze. Przyczyna tkwi w odmiennej budowie dróg wydalniczych: u silniejszej płci nabłonek płaski przedostaje się do moczu tylko z dolnej jednej trzeciej cewki moczowej, a u osób słabych - również z pochwy. W przypadku zapalenia dróg moczowych jego ilość może gwałtownie wzrosnąć, jednak większą wartość diagnostyczną ma nabłonek przejściowy, którego zwykle nie ma w analizach.
