Hiperplazja to stan charakteryzujący sięwzrost liczby komórek w tkance lub narządzie (z wyjątkiem tkanek nowotworowych). Rezultatem rozwoju tej choroby jest nowotwór lub zauważalny wzrost wielkości narządu.
Hiperplazja rozwija się później najbardziejróżne wpływy wpływające na rozmnażanie stymulujących komórek. Tak więc rozwój może być wywołany przez bodźce antygenowe, substancje onkogenne, stymulatory wzrostu tkanek lub utratę organu lub części tkanki z dowolnego powodu. Fizjologiczna hiperplazja to wzrost nabłonka gruczołów mlecznych w czasie ciąży, manifestacja przerostu gruczołów przed lub w trakcie miesiączki i inne podobne objawy.
Jako przykład postępującej hiperplazjistanami patologicznymi możemy nazwać wzrost objętości elementów strukturalnych u pacjentów z pewnymi postaciami niedokrwistości tkanki szpikowej. Ponadto w tkance chłonno-siateczkowej węzłów chłonnych mogą wystąpić procesy hiperplastyczne jako odpowiedź immunologiczna śledziony w przypadku chorób zakaźnych.
Różnorodność kształtów
W medycynie istnieje kilka głównych typów:
- Fizjologiczna hiperplazja. Występuje przerost tkanek, który jest czynnościowy lub tymczasowy. Na przykład przerost gruczołów mlecznych, podczas karmienia lub w czasie ciąży.
- Patologiczny przerost. Z powodu wielu czynników prowokujących dochodzi do proliferacji tkanek.
Ponadto choroba ta może być ogniskowa, rozproszona i polipowatość:
- W przypadku formy ogniskowej istnieje wyraźna lokalizacja procesu w postaci oddzielnych obszarów.
- W przypadku rozlanej hiperplazji wpływa to na powierzchnię całej warstwy.
- Postać polipowatości charakteryzuje się nierównomiernym wzrostem elementów łączących. W takim przypadku hiperplazja może wywołać rozwój złośliwych formacji i cyst.
Rozproszony przerost tarczycy
Ta choroba występuje w przypadku kompensacjireakcja tarczycy na brak jodu. Jednocześnie określenie „rozproszone” oznacza, że patologia dotyczy całego narządu: jego wielkość wzrasta w wyniku namnażania komórek gruczołowych w celu utrzymania wydzielania hormonów tarczycy, które sprzyjają metabolizmowi, zwiększają wchłanianie tlenu, oraz utrzymać poziom energii.
Tarczyca potrzebuje jodu do utrzymaniajej aktywność hormonalna. Brak lub brak spożycia jodu przyczynia się do proliferacji komórek gruczołów, a następnie może prowadzić do jego dysfunkcji.
Przerost nadnerczy
Ta choroba może być guzkowa lubrozproszony. Towarzyszy niezmienionej tkance nadnerczy w przypadku guzów szyszynki i zespołu Cushinga. U dorosłych ta forma rozrostu, zwłaszcza lewostronnego, jest bardzo trudna do rozpoznania w badaniu USG i pozostaje przedmiotem badań MRI i CT.
Czasami rozlany przerost nadnerczytowarzyszy wzrost narządów z zachowaniem normalnego wyglądu gruczołów - w postaci hipoechogenicznych formacji otoczonych tkanką tłuszczową. W przypadku rozrostu guzkowego w obszarze „trójkąta tłuszczowego” można dostrzec zaokrąglone, jednorodne twory hipoechogeniczne. Trudno jest odróżnić je od gruczolaka na podstawie obrazu echograficznego.
Gruczoł krokowy - łagodny przerost
Na to podatnych jest około 85% mężczyzn powyżej 50 roku życiata choroba. Łagodny przerost gruczołu krokowego charakteryzuje się tworzeniem kilku małych guzków (lub jednego) na prostacie, które stopniowo rozszerzając się, zaczynają naciskać na cewkę moczową, co następnie powoduje trudności w oddawaniu moczu.
Ta choroba nie powoduje przerzutów,czynnik ten odróżnia ją od raka prostaty, dlatego nazywana jest łagodną hiperplazją. Co więcej, nie ma wyraźnej przyczyny jej wystąpienia iz reguły wiąże się z menopauzą męską.
Endometrium macicy
Hiperplazja to łagodne rozszerzeniegrubość i objętość wewnętrznej wyściółki macicy. Może powstać w wyniku namnożenia komórek gruczołowych i innych komórek tkankowych. Ta choroba może prowadzić do zakłócenia czynności funkcjonalnej endometrium (problemy z poczęciem, nieregularne miesiączki).
W normalnych warunkach endometrium pod wpływemestrogen wzrasta w pierwszym okresie cyklu, pod wpływem progesteronu w drugim okresie cyklu ulega zahamowaniu. W patologii wzrost endometrium następuje w sposób niekontrolowany, jest w stanie uchwycić zarówno całą wewnętrzną powłokę, jak i poszczególne części (ogniskowa hiperplazja).
Odmiany przerostu endometrium
Zgodnie z przewagą niektórych elementów w rosnącym endometrium wyróżnia się:
- Rozrost gruczołowy. Gruczoły endometrium są zarośnięte.
- Rozrost polipoidów. Następuje ogniskowy wzrost endometrium,który ma charakter gruczołowy, gruczołowo-włóknisty i włóknisty. Ten rodzaj hiperplazji rzadko staje się złośliwy, ale może służyć jako podstawa do rozwoju chorób ginekologicznych.
- Rozrost gruczolakowaty z obecnością nietypowych komórek, stan przedrakowy. W tym przypadku przemiana w raka tego typu rozrostu może sięgać około 10%.
- Rozrost gruczołowo-torbielowaty. Gruczoły i cysty rosną mniej więcej w tym samym rozmiarze.
Przyczyny
Do tej pory główną przyczyną tej choroby jest nadmiar fizjologicznego poziomu estrogenu przy względnym braku progesteronu. Ten stan może prowadzić do:
- Wiek przejściowy z naruszeniem metabolizmu hormonalnego i skokami hormonalnymi.
- Kobieca otyłość.
- Zespół policystycznych jajników.
- Klimakterium.
- Przyjmowanie leków zawierających estrogen bez przyjmowania progesteronu.
Bardzo często hiperplazja endometrium (potwierdzają to opinie ekspertów) objawia się u kobiet przed menopauzą iu młodych nieródek.
Choroby towarzyszące, które się nasilająUwzględnia się objawy hiperplazji, problemy z nadnerczami i piersiami, choroby tarczycy, cukrzycę obu typów, a także nadciśnienie. Czynniki, takie jak następujące, mogą również prowadzić do rozwoju hiperplazji:
- Dziedziczenie chorób narządów płciowych.
- Adenominoza.
- Mięśniaki macicy.
- Aborcja i łyżeczkowanie.
- Procesy zapalne narządów płciowych.
Przyczyny rozwoju i rodzaje gruczołowego przerostu endometrium
Główne przyczyny przerostu gruczołowego:
- Brak owulacji.
- Nadwaga
- Obecność torbieli pęcherzykowych.
- Klimakterium.
Niebezpieczeństwo stanowi również zespół uporczywości pęcherzyków, glikemii i guzów ziarnistych.
Brak leczenia i opóźniona diagnozata choroba jest obarczona tak niebezpiecznymi konsekwencjami, jak rozwój raka endometrium. Najbardziej zagrożone są dziewczęta z atypowym rozrostem śluzowatym oraz kobiety w okresie po menopauzie. To ogniskowe i rozlane hiperplazje są przedrakowymi postaciami tej choroby.
Za inne formy przerostu endometrium uważa się intensywne rozprzestrzenianie się nabłonka gruczołowego, gruczołów torbielowatych, a także przerost gruczołowo-torbielowaty.
Objawy
W większości przypadków występuje przerost gruczołowybez wyraźnych objawów klinicznych. W takim przypadku dysfunkcyjne krwawienie z macicy spowodowane naruszeniem cyklu miesiączkowego (opóźniona miesiączka) jest uważane za powszechną manifestację. Krwawienie to może być obfite lub długotrwałe, a utrata krwi może być obfita lub umiarkowana. W rezultacie rozwijają się objawy anemii: utrata apetytu, zmęczenie, osłabienie.
Między miesiączkami można zaobserwować krwawą krew.rozładować się. Dość często niepłodność występuje u kobiet z powodu braku owulacji. Oznacza to, że to bezpłodność jest powodem udania się do lekarza, który następnie diagnozuje tę chorobę. Objawy obejmują ból w dolnej części brzucha.
Może zdiagnozować przerost gruczołowyprzeprowadzane za pomocą łyżeczkowania diagnostycznego, które wykonuje się bezpośrednio przed miesiączką. Dość często w diagnostyce stosuje się USG i histeroskopię.
Ogniskowa hiperplazja
Ogniskowa hiperplazja (opinie ekspertówświadczą o tym) mogą zagrozić rakowi i bezpłodności. Słabo wyrażona natura lub bezobjawowy przebieg pozwala wykryć tę chorobę tylko podczas USG lub podczas badania ginekologicznego.
Ogniskowa hiperplazja rozwija się zwykle po zaburzeniach hormonalnych, po przebytych chorobach somatycznych i poronieniach lub na tle przerostu gruczołowego.
Ogniskową hiperplazję nabłonka macicy rozpoznaje się na podstawie następujących objawów:
- plamienie po ustaniu miesiączki;
- acykliczne lub cykliczne nieregularne miesiączki.
Leczenie tej choroby odbywa się na dwa główne sposoby:
- Leki - przy pomocy specjalnych leków, w tym hormonalnych.
- Metoda chirurgiczna lub operacyjna - poprzez zeskrobanie jamy macicy.
Diagnozowanie przerostu endometrium
Podstawą rozpoznania tej choroby jest badanie przez ginekologa, testy instrumentalne i laboratoryjne.
Główne metody diagnozy obejmują:
- USG przydatków i macicy sondą dopochwową.
- Histeroskopia z pobraniem materiału do badania histologicznego.
- Kiretaż diagnostyczny jamy macicy.
- Jeśli konieczne jest wyjaśnienie rodzaju hiperplazji, wykonuje się biopsję aspiracyjną.
Jednym z ważniejszych badań laboratoryjnych jest oznaczenie w surowicy krwi poziomu hormonów płciowych oraz tarczycy i nadnerczy.
Należy pamiętać, że każda forma hiperplazji wymaga dokładnej diagnozy i identyfikacji prawdziwej przyczyny, która doprowadziła do wzrostu tkanki.
Leczenie
W przypadku rozpoznania rozrostu leczenie przeprowadza się natychmiast. Metodę dobiera się na podstawie objawów choroby i wieku pacjenta.
Najskuteczniejszą metodą jest łyżeczkowanie diagnostyczne lub histeroskopowe usunięcie z rozproszonym procesem endometrium.
Jeśli proces leczenia jest wieloetapowy, to w pierwszej kolejności wykonuje się łyżeczkowanie awaryjne lub planowane. Pierwsza opcja służy do anemizacji lub krwawienia.
Po uzyskaniu wyników histologii specjalista może przepisać następujące metody leczenia:
- W wieku powyżej 35 lat przepisuje się antagonistów gonadotropin.
- Wkładka domaciczna „Mirena” z gestagenami.
- W drugim okresie cyklu przepisywane są leki gestagenowe („Dyufaston”, „Utrozhestan”).
- W celu niechirurgicznego zatrzymania krwawienia u dziewcząt w młodym wieku dozwolone jest stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych w dość dużych dawkach.
- Złożona doustna antykoncepcja („Regulon”, „Yarina”, „Janine”) jest przepisywana przez 6 miesięcy według tradycyjnego schematu.
Wymienione leki wywołują efekt podobny do menopauzy, ale jest on odwracalny.
Po skrobaniu przez kolejne sześć miesięcykontrola jest przeprowadzana, jeśli wystąpi nawrót gruczolakowatej postaci rozrostu, wskazane jest usunięcie macicy. W innych nawracających formach i nieskuteczności innych metod leczenia wykonuje się sztuczne zniszczenie endometrium (ablację).
Rokowanie i powikłania
Najgroźniejszym powikłaniem hiperplazji endometrium jest jego przekształcenie w raka macicy. Jednak krwawienie i nawroty wraz z rozwojem niepłodności i anemii są nie mniej niebezpieczne.
W większości przypadków rokowanie jest korzystne: w wyniku operacji i przyjmowania leków przez 6-12 miesięcy chorobę można całkowicie wyleczyć.
Zapobieganie
Najważniejsze środki zapobiegające hiperplazjiendometrium to zapobieganie stresującym sytuacjom, aktywna walka z nadwagą i natychmiastowe leczenie naruszeń cyklu miesięcznego. Ponadto bardzo ważne jest terminowe badanie ginekologiczne kobiet.
Czasami w przypadku młodych dziewcząt może to zrobić specjalistaprofilaktyka, zaleca leki hormonalne, które pomagają zmniejszyć ryzyko rozrostu i raka endometrium. Każda kobieta powinna mieć świadomość, że w przypadku krwawienia z macicy należy natychmiast skonsultować się ze specjalistą. Pamiętaj, że terminowa wizyta u lekarza pomoże uniknąć większości problemów w przyszłości.
