Termin „topografia” (definicja po raz pierwszypojawił się w geologii) jest tłumaczone z greckiego jako „opisać obszar”. W XIX wieku. dzięki działalności największego chirurga Nikołaja Pirogowa słowo to zabrzmiało w nowy sposób. Z dziedziny nauki o budowie powierzchni ziemi termin ten przeniósł się do doktryny konstytucji człowieka, która szybko zyskała światową sławę. Nowa dyscyplina została nazwana „Anatomia topograficzna”.
Obszar wiedzy
Co to jest topografia w medycynie, wszyscy wiedząpoczątkowy student dowolnego instytutu o odpowiednim profilu. Dyscyplina ta zajmuje się badaniem lokalizacji części ludzkich i narządów wewnętrznych oraz ich wzajemnego oddziaływania.
Anatomia topograficzna bada kształt istruktura składników ciała, które uległy zmianom w wyniku różnego rodzaju patologii. Zbierając dane naukowe o ich charakterystycznych przemieszczeniach w wyniku nienaturalnych warunków, systematyzuje wiedzę, umożliwiając jej zastosowanie w terapii i chirurgii.
Topografia jako dyscyplina stosowananarządy wewnętrzne zajmują się badaniem warstwy po warstwie struktury obszarów ciała ludzkiego, rozważając ją w różnych płaszczyznach. Obszar zainteresowań tej nauki obejmuje również:
- proces krążenia krwi;
- projekt narządów na skórze i ich położenie w stosunku do szkieletu;
- zaopatrzenie tkanek w komórki nerwowe, a także odpływ z nich limfy w warunkach naturalnych i patologicznych;
- wiek, płeć i cechy konstytucyjne organizmu ludzkiego.
Przedmiot wiedzy
Topografia chirurgiczna konwencjonalnie identyfikuje następujące obszary anatomiczne:
- głowa (która jest zbiorem wzajemnie funkcjonujących narządów, takich jak mózg, oczy, receptory smaku i zapachu, uszy, usta i krtań);
- szyja (jako część łącząca głowę z ciałem, przez którą przechodzą krytyczne drogi zaopatrzenia, takie jak przełyk, krtań, tchawica, a także naczynia i tętnice);
- tułów (w rzeczywistości ciało lub tułów, który zawiera największą liczbę ludzkich narządów życiowych);
- kończyny (jako oddzielne sparowane wyrostki w ich relacji z innymi częściami ciała).
Bardziej zróżnicowane obszaryelementy cech biologicznych człowieka, topografia jest również zaangażowana. Podręcznik z tej dyscypliny, zwracający szczególną uwagę na wzajemne ułożenie części ciała i ich wpływ na powierzchnię ciała, daje ogólną podstawę do diagnostyki chorób.
Zastosowanie wiedzy naukowej
Topografia ludzkiego ciała jako system informacji o jego budowie i funkcjonowaniu odgrywa ważną rolę użytkową w medycynie, stanowiąc teoretyczne podstawy chirurgii operacyjnej.
Dokładna znajomość warstw ciała w kierunku odpowierzchnia skóry w głąb tkanek jest konieczna dla każdego lekarza. Topografia ciała, opisując budowę człowieka, pozwala mu konsekwentnie i stosunkowo bezpiecznie dotrzeć do miejsc wymagających operacji.
N.Pirogov uważał, że przyczyną zdecydowanej większości nieudanych operacji współczesnych chirurgów jest ignorowanie wiedzy praktycznej. Odpowiadając na liczne pytania o to, czym jest topografia, naukowiec nazwał ją „sługą lekarza”. Opierając się wyłącznie na informacjach teoretycznych, które są niczym innym jak wyborem przeciętnych danych statystycznych, praktykujący naraża się na napotkanie niespodzianek w postaci indywidualnych cech ciała ludzkiego.
Metoda poznania
Jako nauka stosowana, topografia (której podręcznikprzywiązuje dużą wagę do przebiegu tkanek powięziowych) koncentruje uwagę chirurga na najdrobniejszych szczegółach budowy ciała. Dokładnie badając cechy funkcjonalne osłonki ochronnej pokrywającej narządy, naczynia krwionośne i włókna nerwowe, zauważa wszystkie istniejące wzorce
Sformułuj nieznane anatomiczneprawa, poszukiwanie nowych racjonalnych metod wykonywania operacji - wszystkimi tymi zagadnieniami zajmuje się anatomiczna topografia. Oznaczenia używane w tej dyscyplinie i określające podział ciała wzdłuż boków są częściowo zbudowane na tych samych zasadach, co terminy używane w nauce o strukturze powierzchni ziemi. Są to na przykład pojęcia:
- środek i bok,
- wyżej i niżej
- blisko i daleko,
- prawo lewo;
- duże i małe itp.
Aby jasno to zrozumiećtakiej topografii w anatomii należy wziąć pod uwagę jej ogromne znaczenie dla uzasadnienia takich zabiegów medycznych, jak wpływ na ośrodkowy układ nerwowy i PNS. Jako nauka o narządzie jako całości ma ogromną wartość w diagnostyce i ostatecznie definiuje wszystkie istniejące systemy leczenia.
Różnica w stosunku do zwykłej anatomii
Pierwsza i najbardziej oczywista funkcjatopografia chirurgiczna to podejście do opisu osoby. Chociaż ujawnia wzajemne ułożenie narządów według regionów, klasyczna anatomia zamyka je w układach: ruchu, oddychaniu, krążeniu krwi itp. Ponadto nauka o częściach ciała syntetyzuje wiedzę. Z drugiej strony anatomia klasyczna nadaje priorytet analizie (zarówno całych układów, jak i poszczególnych narządów).
Odpowiedź na pytanie, czym jest topografia, nie będziekompletne bez uwzględnienia szczególnego zainteresowania, jakie ta nauka wykazuje dla zmian zachodzących w tkankach organizmu, podlegających różnego rodzaju patologiom. Tak więc dzięki tej nauce okazało się, jak istotny jest wpływ procesów zapalnych na początkowy kształt i charakter narządów. Często większość trudności w wykonaniu operacji wiąże się właśnie z silnym przemieszczeniem włókien podatnych na procesy nowotworowe w stosunku do ich pierwotnego położenia.
Anatomia topograficzna głowy
Granica tej części ciała z szyją przebiega zgodnie z liniążuchwa. Obejmuje obszary twarzy i mózgu. W tym ostatnim wyróżnia się podstawa i sklepienie czaszki, co jest wynikiem artykulacji trzech obszarów.
Region potyliczny czołowo-ciemieniowy składa się z warstw:
- dura mater;
- kości;
- okostna;
- luźna tkanka łączna;
- kask ścięgnisty;
- tkanka tłuszczowa;
- skóra.
Cechy struktury ośrodkowego układu nerwowego, zbieranie isystematyzacja danych dotyczących wzajemnego funkcjonowania jego elementów dotyczy topografii mózgu. W substancji wypełniającej czaszkę wyróżnia się jej ogólną ulgę, a także półkule. Przedmiotem badań jest jego struktura wewnętrzna. Szczególnie brana jest pod uwagę dolna część mózgu i każdy z jego działów.
Na powierzchni półkul bada się bruzdy i wzniesienia znajdujące się między nimi. Dużą wagę przywiązuje się do układu zwojów. Bruzdy dzielą półkule na 6 płatów.
Struktura szczęki
Jak wiedza naukowa przedstawia topografię zębówto zbiór informacji o zasadach budowy i funkcjonowania kości ustnej. Syntetyzuje również dane dotyczące budowy szczęki jako całości w jej relacji z jamą ustną człowieka. Posiadanie tych informacji jest niezbędne do przygotowania zębów i szczęki do celów medycznych: wypełniania, czyszczenia kanałów i ubytków korzeniowych, usuwania i korygowania formacji kostnych.
W strukturze zęba wyróżnia się następujące części:
- korona (składa się z czterech ścian i jest trójkątna, lekko ściśnięta w kierunku podniebienia);
- szyja;
- korzeń (zlokalizowany w oddzielnej komórce kostnej iw swojej strukturze posiada wyspecjalizowaną mocną tkankę łączną, pokrytą bardziej miękkim cementem)
W środku znajduje się tworzenie kościubytek zwężający się ku wierzchołkowi. Wewnątrz zawiera miazgę zęba, zwaną miazgą i odpowiada za odżywienie zęba. Łączy się z innymi tkankami i włóknami nerwów i naczyń krwionośnych zebranych w wiązkę.
Anatomia topograficzna oka
Według struktury i długości listy komponentówelementy, ten organ jest uważany za najbardziej złożony (po mózgu). Gałka oczna, pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów, zawiera kolosalną liczbę najbardziej różnorodnych systemów, które pełnią szeroki wachlarz funkcji. Zatem optyczny system biologiczny zawiera ponad 2,5 miliona elementów, które umożliwiają przetwarzanie i dostarczanie ogromnych warstw informacji do mózgu w czasie krótszym niż jedna setna sekundy.
Urządzenie do oczu z mechanicznego punktu widzenianieco przypomina aparat fotograficzny. Z tego powodu termin „topografia optyczna” jest często używany w anatomii, co jest bardziej poprawne w przypadku nauk technicznych. Dotyczy to również odpowiedniej techniki diagnostycznej.
Rolę soczewki w tym narządzie zmysłów odgrywacałość rogówki, źrenicy i soczewki. Ta ostatnia, ze względu na możliwość zmiany kąta krzywizny, działa jak ognisko, dostosowując wyrazistość obrazu.
Topografia szyi
Oprócz skóry lista części narządu łączących głowę z ciałem obejmuje:
- wiązki włókien mięśniowych;
- Osłona łącząca „kryjąca” (powięź);
- tak zwane „Trójkąty na szyję” (przestrzenie zawarte w wiązkach mięśni);
- część kręgosłupa (składa się z siedmiu kości o niskich ciałach).
W anatomii topograficznej szyja jest tradycyjnie podzielonapionowa linia środkowa. Z góry przechodzi przez korpus kości gnykowej, a od dołu kończy się zagłębieniem w górnej części mostka. W każdej z połówek rozróżnia się dwa rodzaje trójkątów: środkowy i boczny.
Pierwsza jest podzielona na trzy mniejsze:
- podżuchwowy (ograniczony z tyłu przez mięsień dwubrzuścowy);
- senny (obejmuje tętnice wewnętrzne i zewnętrzne);
- szkaplerzowo-tchawicze.
Boczny jest otoczony końcem trapezu, jak również obojczykiem i zawiera dwa trójkąty. Pierwsza zawiera:
- wiązki i gałęzie splotów ramiennych i szyjnych;
- tętnica podobojczykowa (ze wszystkimi jej częściami składowymi).
Struktura układu nerwowego
Główną funkcją, jaką spełnia ta złożona organizacja specjalnych włókien, jest odczytywanie zewnętrznego wpływu środowiska i przekazywanie odpowiedniej odpowiedzi do oddziałów ośrodkowego układu nerwowego.
Jego struktura jest niezwykle złożona.Topografia nerwów odnosi się do centralnego układu mózgu i rdzenia kręgowego. Specjalne włókna wychodzące z nich są łączone w peryferyjne. Jego funkcją jest połączenie ośrodkowego układu nerwowego z tkankami mięśniowymi, gruczołami i narządami zmysłów.
Poprzez przetwornik w postaci specjalnych komórek(receptory) przechodzą wszystkie przejawy środowiska zewnętrznego (w postaci koloru, smaku, zapachu itp.). Przekładane są na język impulsów, które są odbierane przez włókna nerwowe jako zmiany w porządku elektrycznym lub chemicznym.
Dalsze bodźce wzdłuż sieci nerwów obwodowychdostarczane na oddziały ośrodkowego układu nerwowego, gdzie są odczytywane i wywołują odpowiedź w postaci szeregu poleceń, które w ten sam sposób wysyłane są do organów wykonawczych (mięśni i gruczołów).
Topografia tułowia
Najbardziej złożoną i obszerną sekcją w nauce o lokalizacji narządów i innych elementów strukturalnych człowieka jest opis ciała, z wyjątkiem kończyn, szyi i głowy.
Górna część ciała, która ma własne granice wzdłużkrawędź wycięcia szyjnego i obojczyka obejmuje ścianę klatki piersiowej i jamę zamkniętą w osłonie ochronnej. Linie powięzi, w tym niesparowany mięsień, który oddziela ten obszar ciała od brzucha. Jego szkieletem jest klatka piersiowa, która jest artykulacją mostka, 12 parami kości i częścią kręgosłupa.
Zespół narządów i anatomicznych formacji tułowia w tym obszarze nazywany jest śródpiersiem, które w chirurgii domowej dzieli się na odcinki górne i dolne.
Przestrzeń poniżej nazywana jest jamą brzuszną. Składa się z części:
- górny (aka przepona);
- zewnętrzny;
- boczne (opasane włóknami szerokich mięśni);
- z powrotem (łańcuch kości kręgosłupa);
- dolne (komponenty okolicy biodrowej i przepony miednicy).
Anatomia narządów ruchu
W obszarze kończyn górnych wyróżnia się topologia:
- kości szkieletu (obojczyk, łopatka, ramię, promieniowe, łokciowe itp.);
- włókna mięśniowe (obręcz barkowa, ramię, przedramię, dłonie);
- skóra.
Wynika to z różnorodności ruchów ludzkich rąkspecyficzna budowa stawów i specjalna metoda łączenia ich z mięśniami. Ogromną rolę w tym odgrywa również charakter połączenia szkieletu obręczy barkowej z ciałem. Mięśnie tworzą kilka warstw, od powierzchownych do głębszych.
Szkielet kończyn podpierających obejmuje kości miednicy iczęść wolna: (sparowane uda, rzepka, podudzie i kości stopy). Kość miednicy tworzy obręcz kończyny dolnej i składa się z kości łonowej, biodrowej i kulszowej. W połączeniu z kością krzyżową i kością ogonową stanowią kościstą podstawę miednicy.
Wniosek
Anatomia topograficzna wykonuje szereg specjalnychważne zadania, które obejmują opis dokładnej lokalizacji narządów znajdujących się zarówno w stanie naturalnym, jak i patologicznym. Informacje, które są owocem tej nauki, są szeroko i aktywnie wykorzystywane w diagnostyce chorób, terapii i co najważniejsze w chirurgii.
