Gorączka Ebola należy do grupy wirusówgorączki, w których występuje wyraźny zespół krwotoczny. Dziś jest jedną z najniebezpieczniejszych chorób wirusowych, ponieważ charakteryzuje się bardzo wysoką śmiertelnością. Ale poza tym zagrożeniem jest to, że niewiele o nim wiadomo. Gorączka Ebola (objawy, leczenie, przyczyny, oznaki choroby) jest przedmiotem badań na całym świecie.
Historia i geografia wirusa Ebola
Wirus Ebola występuje najczęściej wstrefa lasów tropikalnych, gdzie wilgotność jest wysoka. Ogniska epidemiologiczne znajdują się w Afryce Środkowej i Zachodniej - w Sudanie, Zairze, Gabonie, Nigerii, Senegalu, Kamerunie, Kenii, Etiopii, Republice Środkowoafrykańskiej, Liberii. Epidemie eboli występują tu latem i wiosną.
Choroba wirusowa Ebola była pierwszanagrany w tytułowym regionie Zairu. Miejscowi mieszkańcy mieli oznaki wirusa Ebola już w 1976 roku. Jednocześnie udało się wyizolować czynnik sprawczy tej nowej infekcji z krwi jednego ze zmarłych. Od 1976 do 1979 roku zgłoszono i opisano wiele przypadków tej choroby w Zairze i Sudanie. Później, w latach 1994-1995, wirus powrócił ponownie i nowa fala wybuchła w tym samym Zairze, pochłaniając życie setek obywateli. W 53-88 procentach przypadków śmiertelny wynik wyprzedził osoby zarażone.
W 1996 roku gorączka rozprzestrzeniła się doterytorium Gabonu. Później, zgodnie z retrospektywnymi badaniami przesiewowymi wśród populacji innych krajów afrykańskich, naukowcy doszli do wniosku, że już w latach 60. XX wieku rozprzestrzenianie się wirusa Ebola miało miejsce w Nigerii, Etiopii i Senegalu. Od grudnia 1994 r. do czerwca 1995 r. w Zairze doszło do nowej epidemii eboli. Powodem tego było spożycie mózgów małp przez okolicznych mieszkańców. Jak się okazało, zwierzęta były nosicielami wirusa. Łącznie zachorowało wówczas około 250 osób, z których 80 procent zmarło.
Rozprzestrzenianie się epidemii
Objawy wirusa Ebola początkowo wystąpiły wpracownicy fabryki bawełny w mieście Nzara. Rozszerzyli ją na innych mieszkańców, w tym członków ich rodzin i osoby, które miały z nimi kontakt. W tym samym stanie, tylko w mieście Maridi, a także w Zairze, choroba rozprzestrzeniała się bezpośrednio w murach szpitali. Tutaj odegrały rolę katalizatorów ze względu na niską wiedzę o wirusie w tamtym czasie. Pacjenci byli przywożeni z nieznaną gorączką, która szybko przeniosła się na personel mający kontakt z krwią i wydzielinami pacjentów. Został również przeniesiony na innych pacjentów za pomocą instrumentów manipulacyjnych, które nie zostały wystarczająco zdezynfekowane.
Członkowie rodzin pacjentów stali się ogniskami drugorzędnymiinfekcje. Oni, opuszczając szpitale i nie wiedząc, że sami są już nosicielami wirusa, żyjąc przez jakiś czas z nosicielami, rozprzestrzeniają go dalej. Dopiero później dowiedział się o drogach transmisji czynnika sprawczego Eboli. Do zarażenia dochodziło często nawet podczas manipulacji z już zmarłymi osobami, na przykład podczas ceremonii pogrzebowych.
Ostatnia epidemia
Epidemia przez trzydzieści lat z przerwamipojawiły się i opadły ponownie, zabierając ze sobą znaczną liczbę ofiar. Wirus Ebola zdołał siać spustoszenie w tysiącach istnień ludzkich w Afryce Środkowej. Jeśli epidemie z ostatnich lat nie dotknęły tak znacznego terytorium i populacji, to ostatnia epidemia latem 2014 r. pochłonęła ponad 900 osób na 1700 zarażonych. Oczywiście, biorąc pod uwagę populację całej planety, ta liczba nie wygląda tak przerażająco. Ale dla małych społeczności i afrykańskich wiosek stała się prawdziwą zarazą. Pomimo wszystkich wysiłków nigeryjskich lekarzy, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa, coraz więcej przypadków infekcji było znanych niemal każdego dnia, a jego geografia rozszerzyła się na Wybrzeże Kości Słoniowej i Sierra Leone.
Źródła infekcji
Źródło infekcji jako takie nie jest w pełni zrozumiałedo dzisiaj. Istnieją sugestie, że jego rezerwuarem mogą być gryzonie. Małpy są również nosicielami. W królestwie zwierząt nietoperze są również uważane za nosicieli wirusa Ebola. Przekazują ją innym mieszkańcom fauny - antylopom i naczelnym. W całej Afryce Środkowej aktywnie handluje się dzikim mięsem, które oczywiście nie jest poddawane żadnym kontrolom sanitarno-epidemiologicznym na obecność wirusa Ebola. Tak więc pojedyncza zwłoka, która jest jej nosicielem, może wywołać kolejny wybuch choroby.
Jeśli dana osoba jest zarażona tym wirusem, onstaje się niebezpieczny dla innych, ponieważ rozprzestrzenianie się wirusa Ebola następuje bardzo szybko. W praktyce wiadomo o przypadkach, gdy od jednej osoby wystąpiło do ośmiu kolejnych transmisji. W takim przypadku ludzie, którzy zostali zarażeni jako pierwsi, z reguły umierają. W dalszej części łańcucha śmiertelność spada. Wirus może rozwijać się w zupełnie innych narządach i tkankach. Jest wykrywany we krwi 7-10 dni po zakażeniu. Jego obecność można również określić w wydzielinach ludzkiego ciała - moczu, śluzie z nosa, nasieniu.
Trasy przesyłu
Od początku choroby, jak tylkopojawiły się pierwsze oznaki wirusa Ebola, aw ciągu trzech tygodni pacjent jest najgroźniejszy dla innych. Przenoszenie gorączki z jednego pacjenta na drugiego odbywa się na wiele sposobów. Tak więc wiele przypadków infekcji zostało zarejestrowanych poprzez kontakt z krwią pacjenta, poprzez kontakt seksualny. Nawet przy użyciu zwykłych artykułów gospodarstwa domowego, naczyń, środków higieny osobistej ryzyko infekcji jest bardzo wysokie.
Ale w większości przypadków dzieje się tak, gdybezpośredni kontakt z zarażonymi ludźmi. Krótkotrwały kontakt z chorym prowadzi do infekcji w 23 procentach przypadków. Dzięki bliskiej i długotrwałej komunikacji ponad 80 procent ludzi ma transmisję i oznaki zakażenia wirusem Ebola. Wirus dostaje się do organizmu, przedostając się na błonę śluzową, a nawet ludzką skórę. Zgodnie z obserwacjami infekcja przez unoszące się w powietrzu kropelki nie występuje, ponieważ bezdotykowe przebywanie w tym samym pomieszczeniu z pacjentami nie doprowadziło do przeniesienia wirusa na zdrowe osoby. Pomimo tych obserwacji, dokładny mechanizm przenoszenia jest nieznany, podobnie jak wszystkie główne oznaki wirusa Ebola.
Grupa ryzyka
Zanieczyszczona krew reprezentuje największąniebezpieczeństwo, ponieważ personel medyczny jest zawsze narażony na duże ryzyko podczas leczenia i opieki nad pacjentem. W takim przypadku bardzo ważne jest, aby nie mieć kontaktu cielesnego z zakażonymi i ich materiałami fizjologicznymi.
Biorąc pod uwagę, że wirus jest przenoszony przez małpy, toosoby, które je łapią i przewożą, zwłaszcza w okresie kwarantanny, są również narażone na zarażenie. Znane są przypadki zakażenia wirusem Ebola w laboratoriach badawczych, w których pracowali z zielonymi małpami.
Ze względu na dużą prędkość propagacjiwirusa, a także różnorodność metod przenoszenia, migracja mieszkańców z Afryki do innych krajów, a także transport zwierząt, które mogą być nosicielami choroby, stanowią duże zagrożenie.
Czynnik sprawczy Eboli
Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus z rodzajuFilowirus, który należy do rodziny Filoviridae. Jest to wirus genomowy RNA, który dziś ma 5 szczepów różniących się strukturą antygenową - Sudan, Zair, Renston, Tai Forest i Bundibugio. Jego rozmnażanie odbywa się w węzłach chłonnych i śledzionie. Następnie uszkodzenie komórek narządów wewnętrznych zaczyna się od samego wirusa i autoimmunologicznych reakcji organizmu na niego. W okresie inkubacji wirus nie rozprzestrzenia się.
Początek choroby charakteryzuje się upośledzeniemmikrokrążenie i właściwości reologiczne krwi, zatrucie naczyń włosowatych, zespoły krwotoczne i DIC. Występują zmiany patologiczne w narządach wewnętrznych, ogniskowa martwica tkanek. Wirus Ebola może wykazywać objawy choroby, takie jak zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, zapalenie płuc, zapalenie jąder i inne choroby. Reakcje immunologiczne zmniejszają się, a przeciwciała przeciwko wirusowi w organizmie zaczynają pojawiać się głównie po całkowitym wyzdrowieniu.
Wirus Ebola: oznaki choroby
Jakie są typowe oznaki i objawy infekcjiwirus Ebola? Okres inkubacji ma bardzo wydłużoną amplitudę i przebiega bezobjawowo. Opisano przypadki od kilku dni do 2-3 tygodni. Jego koniec następuje, gdy zaczyna się ostra choroba. Świadczy o tym gwałtowny wzrost temperatury ciała do 38-39 stopni, ból głowy, nudności, złe samopoczucie, ból stawów i ból mięśni. W pierwszych dniach oznaki i objawy Eboli mogą przypominać ból gardła, podczas którego migdałki ulegają zapaleniu i pojawia się uczucie bolesnego guzka w gardle.
Wraz z rozwojem gorączki do tych objawówdodano ciągłe wymioty, biegunkę o charakterze krwotocznym, ból brzucha. Wkrótce rozwija się zespół krwotoczny, któremu towarzyszą krwotoki skórne, krwawienia wewnątrz narządów i wymioty krwi. Jednocześnie często obserwuje się przypadki agresywnego zachowania i skrajnej pobudliwości pacjentów, które utrzymują się przez długi czas nawet po wyzdrowieniu. Również w połowie przypadków, 4-6 dni po wystąpieniu choroby, pojawiają się objawy wysypki, która ma charakter zlewny.
Diagnostyka
Ponieważ objawy kliniczne jako takie, wirusEbola nie ma, choć rozwija się bardzo szybko, diagnostyka różnicowa ma trudności. Laboratorium może ją zdiagnozować za pomocą PCR, ELISA, a także metod immunofluorescencyjnych. Bardzo skuteczne są badania reakcji serologicznych. Ale to wszystko jest dostępne tylko w nowoczesnych laboratoriach z dobrym sprzętem i reżimem przeciwepidemicznym. Oczywiście nie można tego zrobić w terenie. Bez niezbędnego sprzętu i profesjonalnego personelu diagnostyka laboratoryjna sprowadza się do skomplikowanej przy użyciu systemów testów immunoenzymatycznych wykrywających antygeny i przeciwciała wirusa Ebola.
Fatalny wynik
Główna przyczyna śmierci podczaswybuchy gorączki to krwawienie, zatrucie i wstrząs spowodowany tymi zjawiskami. Największa liczba zgonów następuje w drugim tygodniu choroby. Kiedy skóra pokrywa się pęcherzami, krwawienie z uszu, oczu, otwierają się usta, organy wewnętrzne zaczynają zawodzić, a najgorsze jest śmierć. Ebola zabija szybko, ale boleśnie. Jeśli pacjent ma szansę na powrót do zdrowia, ostra faza może trwać do 2-3 tygodni, a rekonwalescencja może trwać do 2-3 miesięcy. Osoby, które przeżyły Ebolę w tym okresie, cierpią z powodu poważnej utraty wagi, anoreksji, wypadania włosów, a nawet zaburzeń psychicznych.
Ze względu na podobieństwo pierwszych objawów Eboli z liczbąinne choroby, bardzo często we wczesnych stadiach, wirus może nie zostać zdiagnozowany i po prostu zignorowany. A to jest stracony czas, aw rezultacie fatalny wynik. Dlatego lekarze są zawsze w pogotowiu. Pierwsze dni są najbardziej krytyczne, od nich zależy przeżycie pacjenta, a raczej od tego, czy organizm będzie w stanie szybko wytworzyć przeciwciała, które pomogą go przywrócić. Jeśli to nie nastąpi w ciągu 7-10 dni, osoba umiera.
Leczenie
Niebezpieczeństwo Eboli polega na tym, żewciąż nie ma na to skutecznego lekarstwa. Leczenie odbywa się wyłącznie na specjalistycznych oddziałach chorób zakaźnych, gdzie pacjenci przebywają w ścisłej izolacji. Stosowane są metody leczenia objawowego, a także środki patogenetyczne. Jednak, jak pokazuje praktyka, w większości przypadków te metody leczenia nie przynoszą wspaniałych rezultatów i są nieskuteczne. Zastosowanie osocza rekonwalescencyjnego wykazuje pozytywny trend. Terapia etiotropowa w leczeniu Eboli nie istnieje dzisiaj.
W przypadku wykrycia objawów krwotocznychGorączka Ebola, pacjent jest natychmiast umieszczany w szpitalu typu skrzynkowego, gdzie przestrzegany jest ścisły reżim sanitarny. Wyładowanie następuje po wyzdrowieniu, ale nie wcześniej niż 21 dnia po wystąpieniu ostrego przebiegu choroby. Dzieje się tak, gdy stan pacjenta wraca do normy, a badania wirusologiczne dają wyniki negatywne. Wszystko, z czego pacjent korzysta iz czym się styka, jest dokładnie dezynfekowane w pudełku, w którym jest przechowywane. Oddziały dla pacjentów wyposażone są w specjalny system wyciągowy, w którym zapewniony jest tylko jednokierunkowy dopływ powietrza wewnątrz boksu.
Podczas leczenia używane są tylko jednorazowe.narzędzia, które ulegają zniszczeniu po użyciu. Personel medyczny jest w strojach ochronnych przeciw zarazie, podobnie jak krewni, którzy opiekują się chorymi. Badania krwi i wydzielin osób zarażonych wirusem Ebola oraz wszelkie prace laboratoryjne wykonywane są z najwyższą starannością i na najwyższym poziomie sterylności.
Zapobieganie
Osoby, które miały kontakt z chorymi imogą ulec zakażeniu, są również umieszczane w pudełkach na okres do 21 dni w celu obserwacji. Przy minimalnym podejrzeniu możliwości choroby pacjentom wstrzykuje się immunoglobulinę, która jest specjalnie opracowana z surowicy koni hiperimmunizowanych. Ten lek działa przez 7-10 dni.
Ważne jest również, aby nawet przy badaniu czystej krwi,Wirus Ebola może nadal znajdować się w organizmie przez dość długi czas, do trzech miesięcy. Na przykład w mleku kobiet i nasieniu mężczyzn. Dlatego nawet po zmaganiu się z chorobą zaleca się zaprzestanie karmienia piersią, aby nie zarazić dziecka i uprawianie seksu chronionego. Po wyzdrowieniu z Eboli organizm rozwija bardzo silną odporność. Ponowna infekcja jest bardzo rzadka i nie sięga 5 proc.
Kontrola rozprzestrzeniania się krwotokugorączki są przeprowadzane na całym świecie. Ten typ choroby obejmuje Ebolę, Lassę i Marburga. Dlatego wszystkie kraje są zobowiązane do niezwłocznego zgłaszania masowych, a nawet pojedynczych przypadków do głównej siedziby WHO w celu natychmiastowego rozpoczęcia działań zapobiegawczych i zapobiegania epidemii. Podstawowe badania nad wirusem Ebola umożliwiły prace nad stworzeniem szczepionki przeciwko niemu, a także ochronnych leków profilaktycznych. Ponadto istnieje ciągłe masowe powiadamianie obywateli o tym, czym jest Ebola. Przyczyny, objawy choroby, jak jej uniknąć, co robić w przypadku infekcji, każdy powinien już teraz wiedzieć. Aby uniknąć zakażenia wirusem i jego rozprzestrzeniania się, turystom nie zaleca się odwiedzania krajów afrykańskich, w których odnotowuje się epidemie.
Rozwój leków
Odkąd wirus Ebola pojawił się pojedynczo wafrykańskie wioski i wkrótce wyblakłe firmy farmaceutyczne nie były szczególnie zainteresowane opracowaniem szczepionki przeciwko niemu ze względu na nieopłacalność tego przedsięwzięcia. Ale rządy wielu krajów doceniły powagę tego wirusa, dlatego nie żałowały wielomiliardowych inwestycji w jego badania. Eksperymenty przeprowadzone na małpach wykazały dobre wyniki po zastosowaniu opracowanych szczepionek. Zablokowali wirusa, a nawet wyleczyli kilka naczelnych. Jednak niskie zainteresowanie przemysłu farmaceutycznego nadal stanowi przeszkodę w produkcji na dużą skalę leku na wirusa Ebola.
Przed opracowaniem szczepionki pacjenci otrzymywalileki przeciwbólowe i antybiotyki w celu powstrzymania gorączki, zachowania układu odpornościowego i zapobiegania powikłaniom. Zastosowano również leczenie paliatywne płynami elektrolitowymi. Nauczył się pozyskiwać surowicę z krwi zwierząt. Zostali zarażeni wirusem i czekali na produkcję przeciwciał. Ta metoda doprowadziła do poprawy stanu pacjentów. Ale nadal nie ma licencjonowanej szczepionki przeciwko wirusowi Ebola.
