Od starożytnej greki „śpiączka” jest tłumaczona jako„głęboki sen”. Kiedy osoba jest w śpiączce, układ nerwowy jest stłumiony. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ proces ten postępuje i możliwa jest niewydolność ważnych narządów, na przykład zatrzymanie czynności oddechowej. Będąc w stanie śpiączki, człowiek przestaje reagować na bodźce zewnętrzne i otaczający go świat, może brakować mu odruchów.
Etapy śpiączki
Klasyfikując śpiączkę ze względu na stopień jej głębokości, można wyróżnić następujące typy takiego stanu:
- Precoma.Będąc w tym stanie, osoba pozostaje świadoma, podczas gdy występuje lekkie zamieszanie w działaniach, brak koordynacji. Organizm funkcjonuje zgodnie z chorobą podstawową.
- Śpiączka 1 stopień.Reakcja organizmu jest bardzo hamowana nawet na silne bodźce. Trudno jest znaleźć kontakt z pacjentem, podczas gdy może on wykonywać proste ruchy, na przykład obracać się w łóżku. Odruchy są zachowane, ale bardzo słabo wyrażone.
- Coma 2 stopnie.Pacjent jest w stanie głębokiego snu. Ruchy są możliwe, ale wykonywane są spontanicznie iw sposób chaotyczny. Pacjent nie czuje dotyku, źrenice nie reagują w żaden sposób na światło, dochodzi do naruszenia funkcji oddechowej.
- Śpiączka 3 stopnie. Głęboka śpiączka.Pacjent nie reaguje na ból, nie ma reakcji źrenic na światło, nie obserwuje się odruchów, obniża się temperatura. Naruszenia występują we wszystkich układach ciała.
- Śpiączka 4 stopnie. Stan, z którego nie można się już wydostać. Osoba nie ma odruchów, źrenice są rozszerzone, obserwuje się hipotermię ciała. Pacjent nie może samodzielnie oddychać.
W tym artykule przyjrzymy się bliżej kondycji osoby, która jest w przedostatniej śpiączce.
Śpiączka 3 stopnie. Szanse na przeżycie
To bardzo niebezpieczny stan dla życia ludzkiego,w których ciało praktycznie nie może funkcjonować samodzielnie. Dlatego nie można przewidzieć, jak długo będzie trwał stan nieświadomości. Wszystko zależy od samego organizmu, stopnia uszkodzenia mózgu, wieku osoby. Wychodzenie ze śpiączki jest dość trudne, z reguły tylko około 4% osób jest w stanie pokonać tę barierę. Jednocześnie, nawet jeśli osoba odzyska przytomność, najprawdopodobniej pozostanie niepełnosprawna.
Jeśli jesteś w śpiączce trzeciego stopnia iodzyskaniu przytomności, proces powrotu do zdrowia będzie bardzo długi, szczególnie po tak poważnych powikłaniach. Z reguły ludzie ponownie uczą się mówić, siadać, czytać, chodzić. Okres rehabilitacji może trwać dość długo: od kilku miesięcy do kilku lat.
Według badań, jeśli w pierwszymPo 24 godzinach od wystąpienia śpiączki osoba nie odczuwa zewnętrznych bodźców i bólu, a źrenice w żaden sposób nie reagują na światło, wtedy taki pacjent umrze. Jeśli jednak występuje co najmniej jedna reakcja, rokowanie jest bardziej korzystne dla wyzdrowienia. Warto zaznaczyć, że ogromną rolę odgrywa stan zdrowia wszystkich narządów oraz wiek pacjenta ze śpiączką 3 stopnia.
Szanse na przeżycie po wypadku
Co roku umiera około trzydziestu tysięcy ludziw wyniku wypadków drogowych trzysta tysięcy staje się ich ofiarami. W rezultacie wielu z nich zostało niepełnosprawnych. Urazowe uszkodzenie mózgu jest jedną z najczęstszych konsekwencji wypadków drogowych, która często prowadzi do śpiączki.
Jeśli po wypadku za życiejego konserwacja sprzętowa jest konieczna, a sam pacjent nie ma odruchów i nie reaguje na ból i inne bodźce, rozpoznaje się śpiączkę III stopnia. Szanse na przeżycie po wypadku, który doprowadził do tego stanu, są znikome. Rokowanie dla takich pacjentów jest rozczarowujące, ale wciąż istnieje szansa powrotu do życia. Wszystko zależy od stopnia uszkodzenia mózgu w wyniku wypadku.
Jeśli zdiagnozowana zostanie śpiączka 3. stopnia, szanse na przeżycie zależą od następujących czynników:
- Stopień kontuzji mózgu.
- Długoterminowe konsekwencje TBI.
- Złamanie podstawy czaszki.
- Złamanie sklepienia czaszki.
- Złamanie kości skroniowych.
- Wstrząs.
- Uraz naczyń krwionośnych.
- Obrzęk mózgu.
Wskaźnik przeżycia po udarze
Udar to naruszenie dopływu krwi do mózgu. Dzieje się tak z dwóch powodów. Pierwsza to zablokowanie naczyń krwionośnych w mózgu, druga to krwotok mózgowy.
Jedna z konsekwencji upośledzenia mózgukrążenie jest śpiączką (śpiączka apoplectiform). W przypadku krwotoku może wystąpić śpiączka o 3 stopniach. Szanse na przeżycie udaru są bezpośrednio związane z wiekiem i rozległością obrażeń. Oznaki tego stanu:
- Brak świadomości.
- Zmiana cery (zmienia kolor na fioletowy).
- Głośny oddech.
- Wymioty.
- Problemy z połykaniem.
- Spowolnienie pulsu.
- Podwyższone ciśnienie krwi
Czas trwania śpiączki zależy od wielu czynników:
- Etap śpiączki. W pierwszym lub drugim etapie szanse na wyzdrowienie są bardzo duże. W przypadku trzeciego lub czwartego rezultatu jest zwykle niekorzystny.
- Stan ciała.
- Wiek pacjenta.
- Wyposażenie w niezbędny sprzęt.
- Cierpliwa opieka.
Oznaki śpiączki trzeciego stopnia z udarem
Ten stan ma swoje własne charakterystyczne cechy:
- Brak reakcji na ból.
- Uczniowie nie reagują na bodźce świetlne.
- Brak odruchu połykania.
- Brak napięcia mięśniowego.
- Zmniejszona temperatura ciała.
- Niezdolność do samodzielnego oddychania.
- Ruchy jelit są niekontrolowane.
- Obecność napadów.
Z reguły rokowanie w wyjściu ze śpiączki trzeciego stopnia jest złe z powodu braku parametrów życiowych.
Prawdopodobieństwo przeżycia po śpiączce noworodka
Dziecko może zapaść w śpiączkę, jeśligłębokie zaburzenie ośrodkowego układu nerwowego, któremu towarzyszy utrata przytomności. Przyczyną rozwoju śpiączki u dziecka są następujące stany patologiczne: niewydolność nerek i wątroby, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, guz i uraz mózgu, cukrzyca, brak równowagi wodno-elektrolitowej, krwotok mózgowy, niedotlenienie podczas porodu i hipowolemia.
Noworodki znacznie łatwiej zapadają w śpiączkę.stan. Bardzo przerażające jest rozpoznanie śpiączki trzeciego stopnia. Dziecko ma większe szanse na przeżycie niż osoby starsze. Wynika to z cech ciała dziecka.
W przypadku wystąpienia śpiączki o 3 stopniach, szanseprzeżycie noworodka jest niestety bardzo małe. Jeśli dziecku uda się wyjść z trudnego stanu, możliwe są poważne komplikacje lub niepełnosprawność. Jednocześnie nie można zapominać o odsetku dzieci, choć małych, którym udało się bez konsekwencji sobie z tym poradzić.
Konsekwencje śpiączki
Im dłużej trwa utrata przytomności,trudniej będzie się z niego wydostać i wyzdrowieć. Śpiączka III stopnia może przebiegać na różne sposoby. Konsekwencje zwykle zależą od stopnia uszkodzenia mózgu, okresu utraty przytomności, przyczyn śpiączki, stanu zdrowia narządów i wieku. Im młodsze ciało, tym większe szanse na pomyślny wynik. Jednak lekarze rzadko prognozują powrót do zdrowia, ponieważ tacy pacjenci są bardzo trudni.
Pomimo tego, że noworodkom łatwiej się wydostaćśpiączka, konsekwencje mogą być najbardziej smutne. Lekarze natychmiast ostrzegają krewnych, jak niebezpieczna jest śpiączka 3 stopni. Istnieją oczywiście szanse na przeżycie, ale jednocześnie człowiek może pozostać „rośliną” i nigdy nie nauczyć się połykać, mrugać, siadać i chodzić.
Dla osoby dorosłej długi pobyt w stanieśpiączka jest obarczona rozwojem amnezji, niezdolnością do poruszania się i mówienia, samodzielnego jedzenia i wypróżniania. Rehabilitacja po głębokiej śpiączce może trwać od tygodnia do kilku lat. Jednocześnie powrót do zdrowia może nigdy nie nadejść, a osoba pozostanie w stanie wegetatywnym do końca swojego życia, kiedy może tylko spać i oddychać samodzielnie, nie reagując w żaden sposób na to, co się dzieje.
Statystyki pokazują, że szansa na pełnąpowrót do zdrowia jest bardzo mały, ale takie zdarzenia się zdarzają. Najczęściej możliwy jest śmiertelny wynik lub w przypadku wychodzenia ze śpiączki ciężka forma niepełnosprawności.
Komplikacje
Głównym powikłaniem po śpiączce jestnaruszenie funkcji regulacyjnych ośrodkowego układu nerwowego. Następnie często występują wymioty, które mogą dostać się do dróg oddechowych i zastój moczu, który jest obarczony pęknięciem pęcherza. Powikłania wpływają również na mózg. Śpiączka często prowadzi do problemów z oddychaniem, obrzęku płuc i zatrzymania akcji serca. Często te komplikacje prowadzą do śmierci biologicznej.
Możliwość utrzymania funkcji organizmu
Współczesna medycyna pozwala sztucznieaby utrzymać żywotną aktywność organizmu przez długi czas, ale często pojawia się pytanie o celowość tych środków. Taki dylemat pojawia się dla krewnych, gdy dowiadują się, że komórki mózgowe obumarły, czyli w rzeczywistości sam człowiek. Często podejmuje się decyzję o odłączeniu się od sztucznego podtrzymywania życia.
