Pod uwagę brana jest inspekcjakontroli i nadzoru, a zatem powinny być ściśle regulowane przez państwo. W tym celu utworzono ustawę federalną nr 307 „O działalności audytorskiej”, która zawiera główne przepisy dotyczące funkcji i uprawnień audytorów. Prawo zostanie szczegółowo omówione w artykule.
O audycie
Co to jest audyt?Zgodnie z prawem jest to niezależna weryfikacja danych księgowych pod kątem zgodności z ustalonymi standardami. Wiarygodność sprawozdań finansowych jest sprawdzana, ujawniane są naruszenia i możliwe oszustwa.
Audytor to osoba, która przeprowadza audytusługi. Wszelkie czynności kontrolne i nadzorcze danego specjalisty muszą być ściśle zgodne z prawem. W przeciwnym razie wszystkie wykonane prace nie będą uważane za audyt.
Stanowi to ustawa federalna nr 307 „O czynnościach kontrolnych”audyt nie może zastąpić funkcji kontrolnych organów państwowych. Są to dodatkowe, niezależne rodzaje prac, które nie są związane z działaniami organów ścigania.
Audytorzy i audyty
Co to jest organizacja audytowa? Ustawa nr 307-FZ „O audycie” podaje następującą definicję:
- jest organizacją komercyjnąpodstawę, którą jest zrzeszenie biegłych rewidentów, którzy samodzielnie sprawdzają sprawozdania księgowe (finansowe) badanej jednostki w celu wyrażenia opinii o ich rzetelności.
Każda organizacja audytowa powinnawpisana do specjalnego rejestru państwowego. Osoby w niej pracujące (audytorzy) muszą posiadać przy sobie świadectwo kwalifikacyjne uprawniające do wykonywania czynności rewizji finansowej.
Obowiązkowy audyt przeprowadzany jest w następujących przypadkach:
- papiery wartościowe organizacji są dopuszczone do obrotu;
- organizacja ma formę organizacyjno-prawną spółki akcyjnej;
- wielkość wpływów ze sprzedaży produktów przekracza 400 mln rubli za poprzedni rok sprawozdawczy;
- jednostka przedstawia i ujawnia roczne skonsolidowane sprawozdanie finansowe;
- w innych przypadkach określonych w ustawie federalnej.
Co roku przeprowadzany jest ustawowy audyt.
Prawa i obowiązki audytorów
Ustawa federalna nr 307 „O działalności kontrolnej” określa główne uprawnienia i funkcje tych stowarzyszeń. Tym samym biegły rewident ma prawo:
- samodzielnie określać metody i formy świadczenia usług profesjonalnych;
- pełne badanie dokumentacji związanej z działalnością gospodarczą i finansową badanej jednostki;
- sprawdzić dowolną właściwość określoną w dokumentacji;
- do otrzymywania od urzędników potwierdzeń i wyjaśnień w kwestiach, które pojawiły się podczas kontroli;
- odmówić wykonania obowiązków służbowych, jeżeli badana jednostka nie przedstawi całej niezbędnej dokumentacji;
- do wykonywania innych praw określonych w umowie.
Ustanawia prawo i główne obowiązki audytorów. Warto więc tutaj zauważyć:
- udzielenie przez biegłego rewidenta podmiotowi badanemu informacji o członkostwie w organizacji audytorskiej;
- terminowe przekazywanie raportów z audytów;
- przygotowanie dokumentów w języku rosyjskim;
- zapewnienie bezpieczeństwa dokumentacji;
- informowanie kontrolowanych o przestępstwach korupcyjnych i wiele więcej.
Kolejnym obowiązkiem audytorów jest ścisłe przestrzeganie standardów zawodowych. Zostaną omówione dalej.
Standardy audytu
Siódmy artykuł ustawy federalnej nr 307 „W sprawie audytudziałalność "ustanawia potrzebę stosowania standardów i kodeksów etyki zawodowej biegłych rewidentów. Co to jest? Prawo określa standardy jako szczególny rodzaj dokumentów zawierających wymagania dotyczące procedur audytowych. Standardy nie powinny:
- są sprzeczne z międzynarodowymi standardami;
- stwarzać przeszkody w realizacji działań audytowych.
Jaki jest kodeks zawodowyetyka audytorów? Zgodnie z prawem jest to zbiór zasad postępowania, które obowiązują biegłych rewidentów i stowarzyszenia audytorów. Kodeks jest opracowywany i przyjmowany przez każdą organizację samoregulacyjną oddzielnie.
O niezależności audytorów
Ustawa federalna nr 307 „O działalności rewizji finansowej” w art. 8ustala normy określające niezależność audytorów i ich stowarzyszeń. Rozpoczyna się rozmową o tym, kto nie może przeprowadzić audytu. Ta lista obejmuje audytorów:
- którzy są założycielami badanej jednostki, jej głównym księgowym lub kierownikiem;
- którzy są bliskimi krewnymi badanej jednostki;
- indywidualni audytorzy, którzy przez trzy lata świadczyli badanej jednostce usługi w zakresie przywrócenia rachunkowości, jej prowadzenia i sporządzania sprawozdań finansowych;
- i inne, zgodnie z ustawą federalną nr 307.
Łatwo się domyślić, że wszystkie te normy zostały wprowadzone.zapobiegać korupcji i „ukrywać” swoich kolegów. Tryb wynagrodzenia za czynności audytorskie i jego wypłaty określają strony umowy.
Audytorom nie przysługuje prawo do działań naruszających interesy i prawa kontrolowanych. W związku z tym wprowadzono specjalną koncepcję tajemnicy audytu, która zostanie omówiona poniżej.
O tajemnicy audytu
Ustawa federalna „O audycie”(№307-FZ) utrwala koncepcję tajemnicy audytu. Co to jest? Dziewiąty artykuł ustawy zabrania ujawniania jakichkolwiek informacji i dokumentów (z wyjątkiem informacji ujawnianych przez samego badanego), informacji o zawarciu umowy o świadczenie usług, a także cen za te usługi.
Wszyscy pracownicy organizacji audytorskiej są do tego zobowiązanizapewnić poufność informacji stanowiących tajemnicę audytu. Nie możesz przekazywać dokumentów i informacji, które stanowią tę tajemnicę, osobom trzecim, które nie są związane z umową o audyt.
Zgodnie z ustawą federalną nr 307 „O czynnościach kontrolnych”,ujawnienie tajemnicy audytu pociąga za sobą nałożenie odpowiedzialności. Zgodnie z prawem federalnym osoba, która naruszyła poufność informacji, jest zobowiązana do wyrównania strat w sposób określony przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej.
Kontrola nad audytorami
Przyjęta ustawa federalna nr 307 „O działalności audytorskiej” powołuje audytorów i ich stowarzyszenia na niezależne osoby. Zasada niezależności nie zwalnia jednak spod kontroli państwa.
Artykuł 10 mówi o samokontroli. W związku z tym przedstawiciele firm audytorskich są zobowiązani do:
- ustanawia i przestrzega zasad wewnętrznej kontroli działalności zawodowej;
- poddać się zewnętrznej kontroli działalności, przedłożyć organom państwowym całą niezbędną dokumentację;
- brać udział w pracach samorządowej organizacji audytorów, jeżeli są jej członkami.
Z drugiej strony, artykuł 11 dotyczy kwestii zewnętrznychkontrola organizacji audytorskich i ich członków. W szczególności omówiono temat kontroli zewnętrznej. To zgodność z wymogami prawa federalnego, a także terminowe wykonywanie nakazów prawnych przez władze stanowe. Nieco więcej szczegółów na temat państwowych regulacji audytów zostanie omówionych poniżej.
Regulacje rządowe
Nr 307 FZ „O audycie” (30.12.2008) określa podstawowe normy państwowej regulacji działalności audytorów. Zatem państwo jest zobowiązane:
- rozwijać politykę państwa w zakresie audytu;
- przyjąć regulujące go przepisy;
- prowadzić państwowy rejestr organizacji samoregulacyjnych;
- wykonywać inne uprawnienia określone w art. 15 rozważanej ustawy federalnej.
