Ramiączka armii rosyjskiej. Ramiączka rosyjskiej armii i marynarki wojennej: zdjęcia

Każdy szczegół munduru wojskowego jest wyposażonypraktyczne znaczenie i pojawiło się na nim nie przez przypadek, ale w wyniku pewnych zdarzeń. Można powiedzieć, że elementy umundurowania wojskowego mają zarówno symbolikę historyczną, jak i przeznaczenie użytkowe.

Pojawienie się i rozwój pasków naramiennych w Imperium Rosyjskim

Opinia, że ​​ramiączka pochodzą z części rycerskiejzbroja, zaprojektowana w celu ochrony ramion przed uderzeniami, jest jednym z najczęstszych nieporozumień. Proste badanie zbroji i umundurowania wojskowego z przeszłości, od drugiej połowy XII do końca XVII wieku, pozwala stwierdzić, że w żadnej armii na świecie nic takiego nie istniało. Na Rusi nawet ściśle regulowany mundur łuczników nie miał niczego podobnego do ochrony ramion.

Po raz pierwszy wprowadzono pasy ramienne armii rosyjskiejcesarza Piotra I w latach 1683-1698 i miał znaczenie czysto użytkowe. Żołnierze pułków grenadierów i fizylierów wykorzystywali je jako dodatkowe mocowanie do plecaków lub toreb na naboje. Naturalnie paski naramienne były noszone wyłącznie przez żołnierzy i tylko na lewym ramieniu.

Jednak po 30 latach wraz ze wzrostem liczby urodzeńżołnierzy, element ten rozprzestrzenia się po całym oddziale, służąc jednocześnie jako znak identyfikacyjny danego pułku. W 1762 roku funkcję tę oficjalnie przypisano pasom naramiennym, zaczęto nimi ozdabiać mundury oficerskie. W tamtym czasie w armii Imperium Rosyjskiego nie można było znaleźć uniwersalnego modelu pasów naramiennych. Dowódca każdego pułku mógł niezależnie określić jego rodzaj tkania, długość i szerokość. Często zamożni oficerowie z prominentnych rodów arystokratycznych nosili insygnia pułkowe w bardziej luksusowej wersji - ze złotem i drogimi kamieniami. Obecnie pasy naramienne armii rosyjskiej (zdjęcia poniżej) są poszukiwanym przedmiotem dla kolekcjonerów mundurów wojskowych.

Za panowania cesarza Aleksandra Iszelki przybierają wygląd materiałowej klapy z wyraźną regulacją koloru, zapięć i dekoracji, w zależności od numeru pułku w dywizji. Pasy naramienne oficerskie różnią się od pasów naramiennych żołnierzy jedynie obszyciem wzdłuż krawędzi złotym sznurkiem (galonem). Kiedy w 1803 roku wprowadzono plecak, było ich dwa – po jednym na każdym ramieniu.

Po 1854 roku zaczęto dekorować insygnianie tylko mundury, ale także płaszcze i palta. Zatem rola „wyznaczania rang” jest na zawsze przypisana pasom naramiennym. Pod koniec XIX wieku żołnierze zaczęli używać torby marynarskiej zamiast plecaka i dodatkowe paski na ramię nie były już potrzebne. Ramiączka odpinane są od zapięć w formie guzików i ściśle wszyte w tkaninę.

Po upadku Imperium Rosyjskiego, a wraz z nim armii carskiej, na kilka dziesięcioleci z mundurów wojskowych zniknęły naramienniki i epolety, uznawane za symbol „nierówności robotników i wyzyskiwaczy”.

Pasy naramienne w Armii Czerwonej od 1919 do 1943 roku

ZSRR starał się pozbyć „resztek”.imperializm”, który obejmował także szeregi i naramienniki armii rosyjskiej (carskiej). 16 grudnia 1917 roku dekretami Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych „O zasadzie elekcyjnej i organizacji władzy w armii” i „O równych prawach całego personelu wojskowego” zniesiono wszystkie dotychczasowe stopnie i insygnia wojskowe, a 15 stycznia 1918 roku kierownictwo kraju przyjęło dekret o utworzeniu Robotniczo-Chłopskiej Armia Czerwona (RKKA).

Przez pewien czas działała armia nowego krajudziwna mieszanina symboli wojskowych. Na przykład insygnia są znane w postaci opasek w kolorze czerwonym (rewolucyjnym) z napisem pozycji, pasków o podobnym tonie na rękawach tuniki lub płaszcza, gwiazd metalowych lub materiałowych o różnych rozmiarach na nakryciu głowy lub klatce piersiowej .

Od 1924 stopnie wojskowe w Armii Czerwonejproponowano rozpoznać je po dziurkach na kołnierzu tuniki. Kolor pola i granicy determinowany był rodzajem wojsk, a gradacja była rozległa. Na przykład piechota nosiła szkarłatne dziurki od guzików z czarną ramką, kawaleria nosiła niebiesko-czarną, sygnalizującą nosiła czarno-żółtą itp.

Dziurki od guzików najwyższych dowódców Armii Czerwonej (generałów) miały kolor pola zgodnie z gałęzią służby i zostały obszyte wzdłuż krawędzi wąskim złotym sznurkiem.

W polu dziurek od guzików umieszczono miedziane figurki o różnych kształtach, pokryte czerwoną emalią, pozwalające określić stopień dowódcy Armii Czerwonej:

• Szeregowi i młodsi dowódcy to trójkąty o boku 1 cm, pojawiły się dopiero w 1941 roku. A wcześniej personel wojskowy tych stopni nosił „puste” dziurki od guzików.
• Przeciętną strukturą poleceń są kwadraty o wymiarach 1 x 1 cm, które w codziennym użyciu częściej nazywano „kostkami” lub „kostkami”.
• Starszy sztab dowodzenia - prostokąty o bokach 1,6 x 0,7 cm, zwane „podkładami”.
• Wyższy personel dowodzenia - wysokość diamentów 1.Szerokość 7 cm i 0,8 cm Dodatkowymi insygniami dowódców tych stopni były jodełki wykonane ze złotej plecionki na rękawach mundurów. Kompozycja polityczna dodała im duże gwiazdy wykonane z czerwonego sukna.
• Marszałkowie Związku Radzieckiego - 1 duża złota gwiazda w dziurkach od guzików i na rękawach.

Liczba znaków wahała się od 1 do 4 – im więcej, tym wyższa ranga dowódcy.

System wyznaczania rang w Armii Czerwonej jest częstoulegał zmianom, co mocno zagmatwało sytuację. Często z powodu niedoborów zaopatrzenia personel wojskowy przez miesiące nosił przestarzałe lub nawet domowe odznaki. Jednak system dziurek na guziki odcisnął swoje piętno na historii mundurów wojskowych. W szczególności pasy naramienne w armii radzieckiej zachowały kolory w zależności od rodzaju żołnierzy.

Pasy naramienne w armii radzieckiej w latach 1943-1990

Dzięki dekretowi Rady Najwyższej ZSRR z dnia 6stycznia 1943 r. i rozkazem Ludowego Komisarza Obrony nr 25 z dnia 15 stycznia 1943 r. pasy naramienne i stopnie powróciły do ​​życia personelu wojskowego. Insygnia te przetrwają aż do upadku ZSRR. Zmienią się kolory pola i krawędzi, kształt i położenie pasów, ale ogólnie system pozostanie niezmieniony, a później pasy naramienne armii rosyjskiej będą tworzone według podobnych zasad.

Personel wojskowy otrzymał 2 rodzaje takich elementów -codziennej i terenowej, o standardowej szerokości 6 cm i długości 14-16 cm, w zależności od rodzaju odzieży. Ramiona jednostek niebojowych (sprawiedliwości, wojskowych lekarzy weterynarii i lekarzy) celowo zwężono do 4,5 cm.

Rodzaj żołnierzy został określony przez kolor krawędzi iszczeliny, a także stylizowany symbol na dolnej lub środkowej (dla zwykłego i młodszego personelu) części paska na ramię. Ich paleta jest mniej zróżnicowana niż przed 1943 rokiem, ale podstawowe kolory zostały zachowane.

1. Obrzeże (sznurek):

• Broń kombinowana (wojskowe urzędy rejestracyjne i werbunkowe, instytucje wojskowe), jednostki piechoty, karabiny motorowe, służby kwatermistrzowskie - karmazyn.
• Artyleria, oddziały pancerne, medycy wojskowi - szkarłat.
• Kawaleria - niebieska.
• Lotnictwo - niebieski.
• Pozostałe oddziały techniczne – czarne.

2. Odprawy.

• Skład dowodzenia (oficera) to Bordeaux.
• Służby kwatermistrzowskie, wymiaru sprawiedliwości, techniczne, medyczne i weterynaryjne - kolor brązowy.

Stopień wojskowy oznaczono gwiazdkami o różnych średnicach - dla młodszych oficerów 13 mm, dla starszych oficerów - 20 mm. Marszałkowie Związku Radzieckiego otrzymali 1 dużą gwiazdę.

Paski naramienne do noszenia na co dzień były złote lubsrebrne pole z wytłoczeniem, trwale zamocowane na podstawie z twardej tkaniny. Używano ich także na mundurach wyjściowych, które personel wojskowy nosił na specjalne okazje.

Z tego wykonano polowe szelki dla wszystkich oficerówlen jedwabny lub khaki z lamówką, szczelinami i insygniami odpowiadającymi rangi. Jednocześnie ich wzór (faktura) powtarzał wzór na codziennych ramiączkach.

Od 1943 roku aż do rozpadu ZSRR insygnia i umundurowanie wojskowe podlegały częstym zmianom, spośród których na szczególną uwagę zasługują:

1.W wyniku reformy z 1958 r. oficerskie paski naramienne na co dzień zaczęto wykonywać z ciemnozielonego materiału. Dla insygniów kadetów i personelu szeregowego pozostały tylko 3 kolory: szkarłatny (broń kombinowana, karabin zmotoryzowany), niebieski (lotnictwo, siły powietrzno-desantowe), czarny (wszystkie inne gałęzie wojska). Szczeliny w paskach naramiennych oficera mogły być tylko niebieskie lub szkarłatne.

2.Od stycznia 1973 roku na wszystkich rodzajach pasów naramiennych żołnierzy i sierżantów widniały litery „SA” (Armia Radziecka). Nieco później marynarze i brygadziści floty otrzymali oznaczenia „Flota Północna”, „TF”, „BF” i „Flota Czarnomorska” - odpowiednio Flota Północna, Flota Pacyfiku, Flota Bałtycka i Flota Czarnomorska. Pod koniec tego samego roku wśród kadetów wojskowych placówek oświatowych pojawia się litera „K”.

3.Nowy mundur polowy, zwany „afgańskim”, wszedł do użytku w 1985 roku i stał się powszechny wśród personelu wojskowego wszystkich rodzajów wojska. Jej osobliwością były ramiączka, które były elementem marynarki i miały ten sam kolor co ona. Ci, którzy nosili „Afgańczyka”, naszyli na nich paski i gwiazdy, a tylko generałowie otrzymali specjalne odpinane paski na ramiona.

Pasy naramienne armii rosyjskiej. Główne cechy reform

ZSRR przestał istnieć jesienią 1991 rokulat, a wraz z nim zniknęły naramienniki i stopnie Armii Radzieckiej. Tworzenie Sił Zbrojnych Rosji rozpoczęło się dekretem prezydenckim nr 466 z 7 maja 1992 r. Jednak akt ten w żaden sposób nie opisywał pasów naramiennych armii rosyjskiej. Do 1996 roku personel wojskowy nosił insygnia SA. Co więcej, zamieszanie i mieszanie symboli miało miejsce aż do roku 2000.

Mundur wojskowy Federacji Rosyjskiej został prawie w całości opracowany na podstawie dziedzictwa sowieckiego. Jednak reformy z lat 1994-2000 przyniosły w nim kilka zmian:

1.Na szelkach podoficerów (brygadzistów i marynarzy floty) zamiast poprzecznych pasków wykonanych z plecionki pojawiły się metalowe kwadraty, umieszczone ostrą stroną do góry. Ponadto personel marynarki wojennej otrzymał na dole dużą literę „F”.

2.Chorąży i kadeci mieli pasy naramienne podobne do żołnierzy, obszyte kolorowym warkoczem, ale bez przerw. Wieloletnia walka tej kategorii personelu wojskowego o prawo do insygniów oficerskich została zdewaluowana w ciągu jednego dnia.

3.Wśród oficerów nie było prawie żadnych zmian - nowe pasy naramienne opracowane dla nich przez armię rosyjską niemal w całości powtórzyły sowieckie. Jednak ich rozmiary zmniejszyły się: szerokość wynosiła 5 cm, a długość - 13-15 cm, w zależności od rodzaju odzieży.

Obecnie szeregi i szelki rosyjskieArmie zajmują w miarę stabilną pozycję. Główne reformy i ujednolicenie insygniów zostały zakończone, a w nadchodzących dziesięcioleciach armia rosyjska nie spodziewa się znaczących zmian w tym zakresie.

Paski naramienne dla kadetów

Studenci uczelni wojskowych (marynarki wojennej).zakłady są zobowiązane do noszenia zwykłych i polowych pasków naramiennych na wszystkich typach mundurów. W zależności od ubioru (tuniki, płaszcze zimowe i palta) można je przyszyć lub zdjąć (kurtki, płaszcze półsezonowe i koszule).

Paski naramienne kadetów są w paskigruby kolorowy materiał, obszyty złotym warkoczem. W kamuflażu polowym szkół wojskowych i lotniczych literę „K” w kolorze żółtym i wysokości 20 mm należy wszyć w odległości 15 mm od dolnej krawędzi. W przypadku innych typów instytucji edukacyjnych oznaczenia są następujące:

• MCK — Korpus Kadetów Marynarki Wojennej.
• Kontrola jakości - Korpus Kadetów.
• H - Szkoła Nachimowa.
• Symbol kotwicy - Kadet marynarki wojennej.
• SVU - Szkoła Suworowa.

Na boisku znajdują się również pasy naramienne uczniówmetalowe lub szyte kwadraty skierowane do góry pod ostrym kątem. Ich grubość i jasność zależą od rangi. Przedstawiony poniżej egzemplarz pasów naramiennych wraz ze schematem umiejscowienia insygniów należy do podchorążego uczelni wojskowej w stopniu sierżanta.

Oprócz pasów naramiennych, należących do szkolenia wojskowegoinstytucje i pozycję kadeta można określić na podstawie emblematów na rękawach z symbolem-herbem, a także „kursu” - pasków węglowych na rękawie, których liczba zależy od czasu szkolenia (rok , dwa itd.).

Paski naramienne dla szeregowych i sierżantów

Szeregowi w rosyjskiej armii lądowej są najniżsistopień wojskowy. W Marynarce Wojennej odpowiada stopniowi marynarza. Żołnierz, który sumiennie służy, może zostać kapralem, a na statku starszym marynarzem. Co więcej, ci żołnierze mogą awansować do stopnia sierżanta sił lądowych lub podoficera Marynarki Wojennej.

Przedstawiciele niższego personelu wojskowego armii i marynarki wojennej noszą paski naramienne podobnego typu, których opis jest następujący:

• Górna część insygniów ma kształt trapezu, wewnątrz którego znajduje się guzik.
• Kolor polowy pasów naramiennych Sił Zbrojnych RF jest ciemnozielony w przypadku mundurów codziennych i kamuflażu w przypadku mundurów polowych. Marynarze noszą czarne ubrania.
• Kolor krawędzi wskazuje na rodzaj żołnierzy: niebieski dla Sił Powietrznych i Lotnictwa, czerwony dla wszystkich pozostałych. Marynarka wojenna oprawia paski naramienne białym sznurkiem.
• Na dole codziennych pasków naramiennych, 15 mm od krawędzi, znajdują się litery „VS” (Siły Zbrojne) lub „F” (granatowy) w kolorze złotym. Pracownicy terenowi obchodzą się bez takich „ekscesów”.
• W zależności od rangi w szeregach prywatnych iPodoficerowie mają ostre paski przymocowane do pasków naramiennych. Im wyższe stanowisko serwisanta, tym większa jest ich liczba i grubość. Na szelkach starszego sierżanta (najwyższego stopnia podoficera) widnieje również godło wojska.

Osobno warto wspomnieć o chorążych i kadetach,których niepewna pozycja pomiędzy szeregowcami a oficerami jest w pełni odzwierciedlona w ich insygniach. Dla nich paski naramienne nowej armii rosyjskiej wydają się składać z 2 części:

1. „Pole” żołnierskie bez szczelin, obszyte kolorową plecionką.

2. Gwiazdy oficerskie wzdłuż osi środkowej: 2 dla chorążego zwykłego, 3 dla chorążego starszego. Podobną liczbę odznak otrzymują po prostu podchorążowie i starsi podchorążowie.

Paski naramienne dla młodszych oficerów

Niższe stopnie oficerskie rozpoczynają się od młodszego porucznika i kończą kapitanem. Gwiazdy na pasach naramiennych, ich liczba, rozmiar i położenie są identyczne dla sił lądowych i Marynarki Wojennej.

Młodsi oficerowie wyróżniają się jedną szczeliną i od 1 do 4 gwiazdek po 13 mm każda wzdłuż osi środkowej. Zgodnie z Dekretem Prezydenta Federacji Rosyjskiej nr 1010 z dnia 23 maja 1994 r. paski naramienne mogą mieć następujące kolory:

• Do białej koszuli - ramiączka z białym polem, emblematami i złotymi gwiazdkami.
• Do zielonej koszuli, codziennej tuniki, marynarki i płaszcza - zielone insygnia ze szczelinami w zależności od rodzaju wojsk, emblematy i gwiazdki w kolorze złotym.
• Do niebieskiej koszuli Sił Powietrznych (lotniczych) i codziennego munduru wierzchniego - niebieskie ramiączka z niebieskim prześwitem, złotym emblematem i gwiazdkami.
• W przypadku ceremonialnej kurtki dowolnej gałęzi wojska insygnia są srebrne z kolorowymi przerwami, warkoczem i złotymi gwiazdami.
• Do mundurów polowych (tylko samoloty) - kamuflażowe paski naramienne bez przerw, z szarymi gwiazdkami.

Zatem dla młodszych oficerów są 3rodzaje pasków naramiennych – polowe, codzienne i wyjściowe, które stosują w zależności od rodzaju noszonego munduru. Oficerowie marynarki noszą tylko mundury codzienne i wyjściowe.

Paski naramienne dla oficerów średniego szczebla

Grupa stopni Sił Zbrojnych zaczyna się od majora ikończy się na pułkowniku, a w Marynarce Wojennej - odpowiednio od kapitana 3. stopnia do kapitana 1. stopnia. Pomimo różnic w nazwach stopni, zasady budowy i umiejscowienia insygniów pozostają niemal identyczne.

Paski naramienne armii rosyjskiej i marynarki wojennej dla średniego personelu mają następujące charakterystyczne cechy:

• W wersji codziennej i formalnej faktura (tłoczenie) jest bardziej wyrazista, wręcz agresywna.
• Wzdłuż pasów naramiennych znajdują się 2 szczeliny, oddalone od krawędzi o 15 mm i od siebie o 20 mm. Brakuje ich na boisku.
• Rozmiar gwiazdek wynosi 20 mm, a ich liczba waha się od 1 do 3 w zależności od rangi. Na szelkach munduru polowego ich kolor jest stonowany od złotego do srebrnego.

Oficerowie średniego szczebla Sił Zbrojnych mają również 3rodzaje pasków naramiennych – polowe, codzienne i ceremonialne. Co więcej, te ostatnie mają bogaty złoty kolor i są naszyte tylko na kurtce. Do noszenia na białej koszuli (letnia wersja munduru) w komplecie znajdują się białe ramiączka ze standardowymi insygniami.

Według sondaży, majorze, gwiazdki na mundurzektóry jest osamotniony (a bardzo trudno pomylić się w ustaleniu jego stopnia), jest najbardziej rozpoznawalnym wojskowym wśród tej części społeczeństwa, która nie jest w żaden sposób związana ze sferą wojskową.

Paski naramienne wyższych oficerów Sił Zbrojnych

W przypadku najwyższej kategorii personelu wojskowego, tak zwanych generałów, paski naramienne armii rosyjskiej i marynarki wojennej nie są już powielane. Pojawiają się zauważalne różnice.

Przeszły stopnie w siłach lądowychistotne zmiany w tworzeniu armii Federacji Rosyjskiej. Dekret Prezydenta nr 466 z 7 maja 1992 r. nie tylko zniósł stopień marszałka Związku Radzieckiego, ale także zaprzestał podziału generałów według rodzajów wojska. Następnie dokonano regulacji munduru i pasów naramiennych (kształt, rozmiar i oznaczenia).

Obecnie oficerowie wyższego szczebla noszą następujące rodzaje pasków naramiennych:

1.Uroczyste – pole w kolorze złotym, na którym naszyte są gwiazdki w liczbie odpowiadającej rangi. Generałowie armii i marszałkowie Federacji Rosyjskiej mają herby armii i kraju w górnej jednej trzeciej pasków naramiennych. Kolor obramowania i gwiazdek: czerwony – dla sił lądowych, niebieski – dla lotnictwa, sił powietrzno-desantowych i wojskowych sił kosmicznych, chabrowy – dla FSB.

2. Na co dzień – dla starszych oficerów lotnictwa, sił powietrzno-desantowych i sił powietrzno-kosmicznych kolor pola jest niebieski, dla pozostałych – zielony. Jest krawędź sznurka, tylko generał armii i marszałek Federacji Rosyjskiej również mają zarys gwiazdy.

3. Pole - pole khaki, a nie kamuflaż, jak inne kategorie oficerów. Gwiazdy i herby są zielone, kilka tonów ciemniejsze od tła. Nie ma kolorowego obramowania.

Warto osobno wspomnieć o gwiazdach,ozdabiają paski naramienne generałów. Dla marszałków kraju i generałów armii ich rozmiar wynosi 40 mm. Co więcej, ten ostatni symbol ma podkład wykonany ze srebra. Gwiazdy wszystkich pozostałych oficerów są mniejsze – 22 mm.

Stopień personelu wojskowego, zgodnie z ogólną zasadą,określana na podstawie liczby znaków. W szczególności paski naramienne generała dywizji są ozdobione 1 gwiazdką, generała porucznika - 2, a generała pułkownika - 3. Ponadto pierwszy z wymienionych jest na najniższej pozycji w kategorii. Powodem tego jest jedna z tradycji epoki sowieckiej: w armii ZSRR generałowie porucznicy byli zastępcami generałów wojsk i przejmowali część ich funkcji.

Pasy naramienne starszych oficerów Marynarki Wojennej

Dowództwo rosyjskiej marynarki wojennejreprezentowane przez takie stopnie jak kontradmirał, wiceadmirał, admirał i admirał floty. Ponieważ w Marynarce Wojennej nie ma munduru polowego, stopnie te noszą jedynie paski naramienne codzienne lub ceremonialne, które mają następujące cechy:

1. Kolor pola wersji ceremonialnej jest złoty z wytłoczeniem w kształcie zygzaka. Pasek na ramię otoczony jest czarną lamówką. W codziennych ramiączkach kolory są odwrotne – czarne pole i złoty sznurek wzdłuż krawędzi.

2. Starsi oficerowie Marynarki Wojennej mogą nosić paski naramienne do koszul białych lub kremowych. Pole paska na ramię odpowiada kolorowi ubioru, nie ma lamówki.

3.Liczba naszytych gwiazdek na szelkach uzależniona jest od stopnia żołnierza i zwiększa się wraz z jego awansem. Ich główną różnicą w stosunku do podobnych znaków w siłach lądowych jest podłoże srebrnych promieni. Tradycyjnie największa gwiazda (40 mm) należy do admirała floty.

Przy podziale wojsk na Marynarkę Wojenną i Siły Zbrojne przyjmuje się, że także niektórzy pływają, podczas gdy inni poruszają się po lądzie lub, w skrajnych przypadkach, w powietrzu. Ale w rzeczywistości siły morskie są niejednorodne i oprócz dowództwa statków obejmują wojska przybrzeżne i lotnictwo morskie. Podział ten nie mógł nie wpłynąć na paski naramienne, a jeśli te pierwsze są klasyfikowane jako siły lądowe i mają odpowiednie insygnia, to w przypadku pilotów morskich wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane.

Z jednej strony starsi oficerowie lotnictwa morskiego,piastują stopnie podobne do generałów Sił Zbrojnych. Z drugiej strony ich szelki odpowiadają mundurowi ustalonemu dla Marynarki Wojennej. Wyróżniają się jedynie niebieskim kolorem krawędzi i gwiazdą bez promieniowego podkładu z odpowiednim wzorem. Na przykład ceremonialne paski naramienne generała dywizji lotnictwa lotniskowca morskiego mają złote pole z lazurową obwódką wokół krawędzi i zarysem gwiazdy.

Oprócz pasów naramiennych i samego munduru, personel wojskowywyróżniają się wieloma innymi insygniami, m.in. insygniami na rękawach i jodełkami, kokardami na nakryciach głowy, symbolami oddziałów wojskowych w dziurkach od guzików i napierśnikami (odznakami). Razem mogą dostarczyć zorientowanej osobie podstawowych informacji o wojskowym – rodzaju służby wojskowej, stopniu, czasie trwania i miejscu służby, przewidywanym zakresie uprawnień.

Niestety większość ludzi jest sprawiedliwado kategorii „ignorantów”, dlatego zwracają uwagę na najbardziej rzucający się w oczy szczegół formy. Paski naramienne armii rosyjskiej są pod tym względem dość satysfakcjonującym materiałem. Nie są przeładowane niepotrzebną symboliką i są tego samego typu dla różnych typów żołnierzy.