Aby dowiedzieć się więcej o tym, co jestKarta Olimpijska, trzeba zwrócić się do historii jej powstania, do powstania ruchu olimpijskiego, powstania MKOl (Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego) i ustanowienia Igrzysk Olimpijskich. Wszystko, co ma z tym związek, jasno ilustruje problematyczny temat „osobowości i historii”.
Wyjątkowa osobowość
Może bez Pierre'a de Fredy'ego, może barona de Coubertinamoże to wszystko nie byłoby lub byłoby, ale w nieco innej formie. Z powodzeniem uchwycił moment wzmożonego zainteresowania społeczeństwem starożytnej Grecji, co było spowodowane szeregiem udanych wykopalisk. Ludzi, nawet tych bardzo odległych od sportu, zaintrygowały znaleziska archeologiczne w Olimpii. Dla samego Coubertina sport był wszystkim - celem, sensem i sposobem życia. Pomysł jego popularyzacji na arenie międzynarodowej zrodził pomysł ożywienia igrzysk olimpijskich. Był utalentowaną osobą - postacią publiczną, pisarzem i oczywiście menadżerem, bo podejście do rozwiązania problemu było dopracowane z rozmysłem i rozmachem, co na wieki zapewniało jego dziecięcą żywotność i nie stało się kolejną zabawą. zepsuty arystokrata.
Bogactwo ludzkości
W naszym świecie nie ma nic, co można by porównaćz ruchem olimpijskim pod względem znaczenia masowego, społecznego i politycznego. A wielkość i szlachetność jego postulatów, które znajdują odzwierciedlenie w Karcie Olimpijskiej, można porównać tylko z przykazaniami religijnymi. Ale jest wiele religii, ale Igrzyska Olimpijskie są jedna i jednoczą cały świat.
Wysokie zasady ruchu
Dzięki staraniom Coubertina powstał MKOl, generałktórego został sekretarzem (z własnej inicjatywy została sporządzona Karta Igrzysk Olimpijskich). Baron przewodniczył tej komisji od 1896 do 1916 i od 1919 do 1925. W uznaniu zasług i wyrazu głębokiej wdzięczności ustanowiono medal Pierre de Coubertin. Uważa się, że ma większe znaczenie niż złoto olimpijskie, ponieważ oprócz przyznawania nagród za osiągnięcia sportowe, ucieleśnia również ducha fair play - Fair Play, na którym opiera się Karta Olimpijska, łącząc zasady i cele ruchu. Pojęcie „zwycięstwa za wszelką cenę” jest absolutnie nie do przyjęcia.
Początek podróży
W 1894 roku Międzynarodówkakongres lekkoatletyczny, nazwany później I Kongresem Olimpijskim. W latach panowania Coubertina z jego inicjatywy zwołano 9 kongresów (1894-1930), z których wszystkie miały charakter legislacyjny. Potężny światowy ruch stopniowo nabierał kształtu. Na każdym z kongresów ogłaszany był temat przewodni podlegający priorytetowemu rozpatrzeniu, na cześć którego otrzymał swoją nazwę. Celowa działalność Pierre'a de Coubertina umożliwiła doskonalenie takiej formy organizacyjnej ruchu olimpijskiego jak kongres, na którym zapadają fundamentalne decyzje: powołanie organów rządowych, odnowienie samych igrzysk, nadanie im odpowiedniego statusu - w Faktycznie, zrobić wszystko, aby ludzkość wzbogaciła się o taki atut jak OI. Na pierwszym kongresie w 1894 roku, który odbył się w Le Havre, przyjęto Kartę Olimpijską - główny dokument ruchu. Pierre de Fredy, baron de Coubertin nie jest nazywany „ojcem” OI bez powodu, ponieważ to on to wymyślił, opracował i wdrożył prawie wszystko za swojego życia, w tym przyszłą przysięgę (Kodeks Honorowy) i symbolikę - pięć pierścieni symbolizujących pięć kontynentów ... Jednocześnie ustalono kolorystykę obrączek, której pod żadnym pozorem nie należy zmieniać. Sam baron zamówił pierwszy sztandar olimpijski, który został podniesiony na igrzyskach olimpijskich w 1914 roku. Motto Igrzysk Olimpijskich to „Szybciej, wyżej, silniej!” po raz pierwszy opublikowano w Antwerpii w 1920 roku.
Podstawowe prawo
Ruch olimpijski składa się z trzech elementówczęści - MKOl (Międzynarodowy Komitet Olimpijski), NKOl (Narodowe Komitety Olimpijskie) i Międzynarodowe Federacje (Międzynarodowe Federacje Sportowe). Wszystkie opierają się na podstawowym prawie, jakim jest Karta Olimpijska. Jego tekst zawiera absolutnie wszystkie subtelności, wszystkie pytania, możliwości ich rozwiązania. Ma prawniczy skrót i składa się z preambuły, pięciu rozdziałów i przypisów do nich.
