Wyimaginowana transakcja i jej znaki

Transakcja urojona to taka, która jest dokonywana dla pozoru, bez żadnych konsekwencji prawnych. Z prawnego punktu widzenia uważa się ją za nieważną od momentu jej zawarcia.

Pozorna umowa może wydawać się bezbłędna bezmają wady treści i kompozycji tematu. Jednocześnie jednak strony starają się oszukać innych, stwarzając wrażenie, że są ze sobą w jakiejś relacji biznesowej, choć jest to sprzeczne z prawdą. Czasami transakcja sporna pasuje do tej definicji, która również jest uważana za nieważną i wyraźnie nie spełnia wymogów prawa.

W momencie transakcji prawie niemożliwe jest ustalenie, czy jest ona urojona, czy nie. Ta informacja stanie się widoczna znacznie później.

Jak już wspomniano, zgodnie zKodeksu Cywilnego, fikcyjna transakcja jest nieważna. Oznacza to, że jest on w każdym razie nieważny, niezależnie od tego, czy sąd go za taki uzna, czy nie. Konsekwencją nieważności transakcji jest często restytucja, czyli zwrot przez obie strony sobie nawzajem wszystkiego, co otrzymali w wyniku zawartej między nimi umowy. Jest to możliwe pod warunkiem, że wypełnią jakiekolwiek prawnie nieważne zobowiązanie. Jednak nie zawsze jest tak, że fikcyjna umowa pociąga za sobą zadośćuczynienie.

Po co dokładnie jest ta fikcyjna umowa?Powody mogą być różne. Na przykład, aby wydać fikcyjną dzierżawę w celu zarejestrowania nowego podmiotu prawnego. Lub stworzyć pozory nabycia jakiejś nieruchomości w celu uzyskania dużej pożyczki. Lub alternatywnie fikcyjna sprzedaż z groźbą bankructwa.

Fikcyjność transakcji wynika z faktu, że każdy zstrony nie mają zamiaru jej wypełniać, zdając sobie jednak sprawę, że w rzeczywistości umowa ich nie wiąże. Prawdziwe cele transakcji są ukryte przed osobami trzecimi lub przedstawiane w fałszywym świetle. Jednocześnie strony nie zamierzają niczego zmieniać w swoim położeniu prawnym. Przykładem jest fikcyjna darowizna jakiejkolwiek własności w celu ukrycia jej przed konfiskatą.

Pozorne umowy mają wiele cech.Najważniejsze z nich to: zawarcie transakcji przez niewłaściwą osobę, przekazanie fałszywych informacji innemu uczestnikowi lub osobom trzecim, zamiar niewykonania powstałych zobowiązań oraz zatajenie prawdziwych intencji.

Czasami wystarczy udowodnić nielegalność transakcji.jest to trudne, w dużej mierze wynika to z określenia kierunku intencji stron. Często łapówki są przyjmowane pod pozorem realizacji umowy sprzedaży. Z reguły w takich przypadkach często podejrzana jest wyraźnie zaniżona cena nabywanej nieruchomości.

Doszło do wielu oszukańczych działań w ramachObejmujące fikcyjne umowy, w których jedna ze stron transakcji postawiła sobie za cel wprowadzenie w błąd drugiej. Takie przypadki są często opisywane słowem „rzut”. Wyrażają się one w rażących formach oszustw, polegających na dokonywaniu transakcji za pomocą manekinów lub za pośrednictwem nieistniejących firm.

Zawarcie wyimaginowanej transakcji nie pociąga za sobą skutków prawnych. Jedyną sankcją może być jej unieważnienie, w niektórych przypadkach restytucja musi nastąpić później.