Oczywiście każdy osobnik jest wyjątkowym stworzeniem w swoim rodzaju, ma wyjątkową duszę i ciało, nie ma drugiej takiej osoby na świecie. I nie jest to dla nikogo tajemnica, ale dobrze znany fakt.
Kto jest szczególnie skłonny do dumy?
Świadomość własnej wyjątkowości może jednakpociągają za sobą niebezpieczną wiarę w ich wyłączność. Grupa ryzyka obejmuje osoby faktycznie obdarzone talentami i możliwościami, które w jakiś sposób wyróżniają ich z tłumu. Są to artyści, aktorzy, muzycy, osoby publiczne. Jednak nawet ludzie, których wyraźnie nie można nazwać utalentowanymi, dokładają wszelkich starań, aby udowodnić, że też są wyjątkowi. Każdy chce prześcignąć otaczających go ludzi przynajmniej w niektórych punktach. A jeśli ludzie uznają wyłączność człowieka, to „ważny ptak” pędzi w górę, by obserwować z nieba szarą masę skoncentrowaną gdzieś w dole. To takie miłe. Arogancja, arogancja – oto co panuje w duszy takiej osoby.
Druga strona wielkości
Jednak im dalej ptak odlatuje, tym straszniejsze ijego upadek jest bardziej bolesny. Zazwyczaj człowiek zostaje wyleczony z arogancji, gdy jest upokorzony. Wielkość ma wadę – to zniewaga, wygnanie, bolesne myśli o własnej niedoskonałości, tęsknocie, samotności.
Jaki jest cel człowieka?
Osobnik to tylko mała drobinka kurzuzagubiony w nieskończoności, tymczasowy gość, który przybył na Ziemię, aby wypełnić swoje przeznaczenie. Co to jest? Kto może udzielić dokładnej odpowiedzi? Większość opinii zgadza się, że był tu po to, by poznać siebie, odnaleźć swoją drogę, zrozumieć cel swojego pobytu na planecie. A arogancja wyraźnie nie jest czymś, co pomoże mu na jego życiowej ścieżce.
Talenty są dobre
Wyróżnienie się z szarej masy jest dobre. Miło też mieć własne zdanie, być oryginalnym, mieć imponujące umiejętności.
Jednostka zacznie się degradować, jeśli nie madążyć do samodoskonalenia i pielęgnować talenty. Poza tym człowiek potrzebuje pochwały, potrzebuje pozytywnej opinii na temat własnej osoby – więc będzie mu łatwiej poruszać się po ścieżce przygotowanej dla niego przez opatrzność. A z tego nie zawsze powstaje arogancja, której synonimami są duma i arogancja.
Jaką osobę można nazwać harmonijną osobowością?
Każdy ma talenty, nawet jeślidość skromny. Musisz tylko zrozumieć swój cel i spróbować rozwinąć swoje umiejętności, aby wznieść się na wyższy poziom, odkrycie, na którym poczujesz blask i harmonię życia. Kiedy człowiek odkrywa swoją ścieżkę i kroczy nią, nie dąży do chwały i aprobaty społeczeństwa, po prostu lubi czuć się zaangażowany we wspaniały proces swojej kultywacji, podobny do błogosławieństwa z góry. W rzeczywistości nie próbuje sztucznie wywyższać się i poniżać innych ludzi. Jest osobą harmonijną, jest szczęśliwy, bo znalazł swoje miejsce w życiu. Duma i arogancja nie dotyczą go.
Duma i duma
Jednak widać cienką linię dzielącąduma z własnych osiągnięć, świadomość własnych sukcesów i umiejętności oraz arogancja, która sprawia, że teatralnie kręcimy nosami i czyni nas pompatycznymi indykami.
Dlaczego tłumy ludzi spieszą do?wszelkiego rodzaju konkursy talentów? A czasem chcą w nich brać udział absolutnie przeciętne osobowości. Chcą tylko stać się sławni i zyskać powszechne uznanie, podążając za swoją arogancją.
Cechy wskazujące na dumę
Duma jest obecna w tych, którzy są zbyt drażliwi ima tendencję do brania wszystkiego do siebie, w dodatku ludzie nadwrażliwi, a także ci, których zwykle nazywa się perfekcjonistami, są podatni na ten grzech. Ta wada jest również obserwowana u tych, którzy nie mogą znieść nowicjuszy i uwielbiają władzę, są zbyt wrażliwi i pryncypialni. Może się to wydawać dziwne, ale jeśli pomyślisz o dumie, staje się jasne, że wszystkie ludzkie cechy, które manifestują się zbyt jasno, wskazują na arogancję. Czasami po prostu trzeba na czas zauważyć takie cechy u swojej postaci, aby je wyeliminować. W końcu arogancja to obrzydliwy występek.
Typowa taktyka pompatycznego indyka
Arogancja powoli zabija tego, który…nieświadomie przekonany, że nie może pozwolić, aby ktoś zrobił coś, co mu się podoba. Niektórzy ludzie, którzy są podatni na urazę, często nadymają się, jeśli ktoś powiedział coś inaczej niż się spodziewali lub zrobił coś, co uważali za niewłaściwe. Jeśli się nad tym zastanowisz, to śmieszne, a nawet zabawne. Człowiek chce ukarać innych swoją zniewagą, aby zrozumieli, jaką zniewagę mu wyrządzili. Przecież nie da się tego z nim zrobić, bo jest bardzo ważnym ekspertem i specjalistą od relacji między ludźmi. Ale w rzeczywistości okazuje się, że jest zwykłym nadętym indykiem. Arogancja jest tym, co często czyni go zabawnym i śmiesznym w oczach otaczających go ludzi.
