Adaptacja społeczna to proces, do którego prowadziktórych osobowość lub grupa społeczna dostosowuje się do stale zmieniającego się środowiska społecznego. Innymi słowy, jest to przystosowanie się osoby do grupy społecznej lub społeczeństwa, w którym żyje lub będzie żyć.
Wejście do określonej grupy i występyustalone normy tej grupy, osoba w procesie adaptacji może być uhonorowana i szanowana, ale niszczenie tych norm, nieprzestrzeganie ich może zostać odrzucone przez grupę. Każdy człowiek w takim czy innym stopniu zależy od otaczających go ludzi, dlatego adaptacja ma ogromny wpływ na rozwój osoby jako osoby.
Istnieją ustalone normy w społeczeństwie iprawa, których każdy jest zobowiązany przestrzegać. Ale są też niepisane prawa i zasady, które są właściwe tylko jednej lub drugiej grupie społeczeństwa. Na przykład dziecko wychodząc do przedszkola musi dostosować się do grupy swoich rówieśników. Pierwszoklasista ma poważniejsze problemy, gdy nie uczęszczał do przedszkola, ale od razu poszedł do szkoły. Człowiek zazwyczaj należy do kilku grup społecznych jednocześnie i musi sprostać wymaganiom każdej z nich. Na przykład osoba dorosła w rodzinie jest głową rodziny, aw pracy - przedstawicielem zawodu lub stanowiska. W każdej z grup społecznych człowiek musi dostosować się do norm i reguł, które są nieodłączne dla każdej z nich. Oznacza to, że adaptacja jest procesem ciągłym.
Osoba, która potrafi szybko się dostosowaćnazywane normalnym, ale dla różnych grup społecznych ta koncepcja może być radykalnie inna. Problemy adaptacyjne mogą wynikać przede wszystkim z reguł przyjętych w społeczeństwie. Na przykład obcokrajowcy mogą mieć problemy z powodu różnic kulturowych i zachowań w swoim kraju. Problemy mogą wynikać z indywidualnych cech osoby. Na przykład cicha, nieśmiała i nieśmiała osoba nie może być liderem w zespole.
Nastolatki też mają wiele problemówzwiązane z adaptacją. Osoba rozpoczynająca samodzielne życie ma zwykle dwa główne problemy: jak określić swoje miejsce w otaczającym ją życiu i jak odnaleźć sens życia. Społeczna adaptacja osobowości poszczególnych nastolatków jest bardzo trudna: nieustannie martwią się o swoje miejsce w życiu, o cel swojego istnienia, o sens istnienia na tej ziemi. Co więcej, prawie żaden z dorosłych nie może w tym pomóc nastolatkowi. Dlatego w okresie dojrzewania dochodzi do tak wielu samobójstw.
Problemy adaptacyjne występują również u osób starszychczłowiek. W wieku emerytalnym czasami ma „depresję związaną z wiekiem”. Przeżywa głęboki kryzys, bardzo martwi się wieloma rzeczami, ma wiele konfliktów z innymi. Na starszą osobę wpływają czynniki związane z etapem życia, kiedy analizuje przeżyte lata. Czasami w tej chwili nie oczekuje już niczego od życia, nie ma nadziei na nic, oczekuje tylko nieszczęścia. A w tym trudnym okresie taka osoba wymaga szczególnej uwagi, wsparcia, uczestnictwa. Społeczna adaptacja człowieka jest bezbolesna, jeśli weźmie się pod uwagę zarówno czynniki zdrowotne, jak i społeczne. Samotność również wymaga przyzwyczajenia.
Często mogą to powodować problemy z adaptacjąsilny stres, który powoduje problemy zdrowotne: złe samopoczucie, nerwowość. Czasami, w pewnych warunkach, problemy te powodują również poważne choroby, takie jak astma, wrzody, zapalenie stawów. Stres emocjonalny może również wywoływać choroby psychiczne.
Adaptacja społeczna może wywołać szczególneproblemy dzieci cudzoziemców przebywających czasowo w naszym kraju. Rozbieżność między rolami osoby w różnych grupach społecznych może również prowadzić do problemów.
Problemy z adaptacją dospołeczeństwo z osobami niepełnosprawnymi. Niepełnosprawność stwarza wiele problemów dla osoby, zwłaszcza dla osób niepełnosprawnych. Osoby te stają się szczególną grupą społeczno-demograficzną. Mają niski poziom dochodów, niskie możliwości edukacyjne i prawie nie mają zatrudnienia. Większość osób niepełnosprawnych nie tworzy własnych rodzin, nie interesuje ich życie, nie chcą robić czegoś pożytecznego i koniecznego. Dlatego też adaptacja społeczna osób niepełnosprawnych powinna mieć na celu wprowadzenie w świadomość społeczeństwa idei równych praw i szans osób niepełnosprawnych. Dopóki to nie nastąpi, osoba niepełnosprawna nie będzie mogła znajdować się w „strumieniu” życia publicznego.
Z powyższego można argumentować, żeadaptacja społeczna jest integralną strukturą, która ma swoje własne specyficzne problemy, których rozwiązanie doprowadzi osobę do zdolności do rozwoju i zmiany.
