W przyszłym roku ludzkość będzie obchodzić 70. rocznicęrocznica zakończenia II wojny światowej, która pokazała wiele przykładów bezprecedensowego okrucieństwa, kiedy całe miasta zniknęły z powierzchni ziemi w ciągu kilku dni, a nawet godzin i zginęły setki tysięcy ludzi, w tym cywilów. Najbardziej uderzającym tego przykładem jest bombardowanie Hiroszimy i Nagasaki, którego etyczne uzasadnienie kwestionuje każda rozsądna osoba.
Japonia w końcowej fazie II wojny światowej
Jak wiecie, faszystowskie Niemcy poddały sięw nocy 9 maja 1945 r. Oznaczało to koniec wojny w Europie. A także fakt, że jedynym wrogiem krajów koalicji antyfaszystowskiej była imperialna Japonia, która w tym czasie oficjalnie wypowiedziała wojnę około 6 tuzinom krajów. Już w czerwcu 1945 r. w wyniku krwawych walk jego wojska zostały zmuszone do opuszczenia Indonezji i Indochin. Ale kiedy 26 lipca Stany Zjednoczone wraz z Wielką Brytanią i Chinami przedstawiły japońskiemu dowództwu ultimatum, zostało ono odrzucone. Jednocześnie, nawet podczas konferencji w Jałcie, ZSRR zobowiązał się do rozpoczęcia w sierpniu zakrojonej na szeroką skalę ofensywy na Japonię, do której po zakończeniu wojny miały zostać przeniesione Południowy Sachalin i Wyspy Kurylskie.
Wymagania wstępne dotyczące użycia broni atomowej
Na długo przed tymi wydarzeniami, jesienią 1944lat na spotkaniu przywódców Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii rozważano kwestię możliwości użycia nowych superdestrukcyjnych bomb przeciwko Japonii. Po tym, słynny projekt Manhattan, rozpoczęty rok wcześniej i mający na celu stworzenie broni jądrowej, zaczął funkcjonować z nową energią, a prace nad stworzeniem jego pierwszych próbek zostały zakończone przed zakończeniem działań wojennych w Europie.
Hiroszima i Nagasaki: powody bombardowań
Tak więc latem 1945 roku Stany Zjednoczone stały się:jedynym właścicielem broni atomowej na świecie i postanowił wykorzystać tę przewagę, aby wywrzeć presję na swojego dawnego wroga i jednocześnie towarzysza broni w koalicji antyhitlerowskiej - ZSRR.
Jednocześnie, pomimo wszystkich porażek, morałduch Japonii nie został złamany. O czym świadczy fakt, że każdego dnia setki członków jej cesarskiej armii stawało się kamikaze i kaiten, kierując swoje samoloty i torpedy na okręty i inne cele wojskowe armii amerykańskiej. Oznaczało to, że prowadząc operację lądową na terytorium samej Japonii, siły alianckie oczekiwałyby ogromnych strat. To właśnie ten ostatni powód jest dziś najczęściej przytaczany przez amerykańskich urzędników jako argument uzasadniający potrzebę takich środków, jak zbombardowanie Hiroszimy i Nagasaki. Jednocześnie zapomina się, że według Churchilla na trzy tygodnie przed konferencją poczdamską I. Stalin poinformował go o japońskich próbach nawiązania pokojowego dialogu. Oczywiście przedstawiciele tego kraju zamierzali przedstawić takie propozycje zarówno Amerykanom, jak i Brytyjczykom, ponieważ masowe bombardowania dużych miast postawiły ich przemysł zbrojeniowy na krawędzi upadku i sprawiły, że kapitulacja była nieunikniona.
Wybór celu
Po uzyskaniu zgody co do zasadyużycie broni atomowej przeciwko Japonii zostało utworzone przez specjalną komisję. Drugie spotkanie odbyło się w dniach 10-11 maja i dotyczyło wyboru miast do zbombardowania. Głównymi kryteriami zastosowanymi przez komisję były:
- obowiązkowa obecność obiektów cywilnych wokół celu wojskowego;
- jego znaczenie dla Japończyków nie tylko z ekonomicznego i strategicznego punktu widzenia, ale także z psychologicznego punktu widzenia;
- wysoki stopień znaczenia obiektu, którego zniszczenie wywołałoby rezonans na całym świecie;
- cel nie musiał zostać uszkodzony przez bombardowanie, aby wojsko mogło ocenić prawdziwą moc nowej broni.
Które miasta zostały uznane za cele
Wśród „wnioskodawców” znaleźli się:
- Kioto będące największym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym oraz starożytną stolicą Japonii;
- Hiroszima jako ważny port wojskowy i miasto, w którym skoncentrowano magazyny wojskowe;
- Yokagama, która jest centrum przemysłu zbrojeniowego;
- Kokura jest domem dla największego arsenału wojskowego.
Według zachowanych wspomnień uczestnikówZ tych wydarzeń, chociaż Kioto było najdogodniejszym celem, sekretarz wojny Stanów Zjednoczonych G. Stimson nalegał na wykluczenie tego miasta z listy, ponieważ osobiście znał jego zabytki i reprezentował ich wartość dla światowej kultury.
Co ciekawe bombardowanie Hiroszimy i Nagasakinie był pierwotnie panierowany. Dokładniej, za drugi cel uznano miasto Kokura. Świadczy o tym fakt, że przed 9 sierpnia na Nagasaki miał miejsce nalot, który wywołał niepokój wśród mieszkańców i wymusił ewakuację większości uczniów do okolicznych wiosek. Nieco później, w wyniku długich dyskusji, wybrano cele rezerwowe na wypadek nieprzewidzianych sytuacji. Oni są:
- za pierwsze bombardowanie, na wypadek gdyby Hiroszima nie trafiła, - Niigata;
- dla drugiego (zamiast Kokury) - Nagasaki.
Przygotowanie
Bombardowanie atomowe Hiroszimy i Nagasakiwymagało starannego przygotowania. W drugiej połowie maja i czerwca 509. Połączona Grupa Sił Powietrznych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych została przerzucona do bazy na wyspie Tinian, w związku z czym podjęto wyjątkowe środki bezpieczeństwa. Miesiąc później, 26 lipca, na wyspę dostarczono bombę atomową „Małysz”, a 28 dostarczono niektóre elementy do montażu „Grubasa”. Tego samego dnia George Marshall, pełniący wówczas funkcję przewodniczącego Kolegium Szefów Sztabów, podpisał rozkaz nakazujący przeprowadzenie bombardowania nuklearnego w dowolnym momencie po 3 sierpnia, kiedy warunki pogodowe będą sprzyjające.
Pierwszy atak atomowy na Japonię
Daty zbombardowania Hiroszimy i Nagasaki nie można jednoznacznie określić, ponieważ ataki nuklearne na te miasta zostały przeprowadzone z różnicą 3 dni.
Pierwszy cios zadano w Hiroszimę.I stało się to 6 czerwca 1945 roku. „Zaszczyt” zrzucenia bomby „Kid” przypadł załodze samolotu B-29 o pseudonimie „Enola Gay”, dowodzonego przez pułkownika Tibbetsa. Co więcej, przed lotem piloci, pewni, że robią dobry uczynek i po ich „wyczynie” nastąpi przedwczesny koniec wojny, odwiedzili kościół i otrzymali ampułkę z cyjankiem na wypadek schwytania.
Wraz z „Enola Gay” w powietrze wystartowały trzy samoloty rozpoznawcze, przeznaczone do badania warunków pogodowych oraz 2 samoloty ze sprzętem fotograficznym i urządzeniami do badania parametrów wybuchu.
Samo bombardowanie było całkowicienie ma problemu, ponieważ japońskie wojsko nie zauważyło obiektów pędzących w kierunku Hiroszimy, a pogoda była więcej niż sprzyjająca. To, co wydarzyło się później, można zobaczyć oglądając film „Atomowe bombardowanie Hiroszimy i Nagasaki” – film dokumentalny nakręcony z kronik filmowych nakręconych w regionie Pacyfiku pod koniec II wojny światowej.
W szczególności pokazuje grzyba jądrowego, któryKapitan Robert Lewis, członek załogi Enola Gay, powiedział, że był widoczny nawet po tym, jak ich samolot przeleciał 400 mil od bomby.
Bombardowanie Nagasaki
Operacja resetowania przebiegała w zupełnie inny sposób.bomby "Fat Man" przeprowadzone 9 sierpnia. Generalnie bombardowanie Hiroszimy i Nagasaki, którego zdjęcie budzi skojarzenia ze znanymi opisami Apokalipsy, zostało przygotowane niezwykle starannie, a jedyną rzeczą, która mogła wnieść poprawki do jego przebiegu, była pogoda. Tak stało się, gdy wczesnym rankiem 9 sierpnia samolot wystartował z wyspy Tinian, dowodzony przez majora Charlesa Sweeneya i niosący bombę atomową Grubego Człowieka. O 0810 samolot dotarł do miejsca, w którym miał się spotkać z drugim - B-29, ale go nie znalazł. Po 40 minutach oczekiwania postanowiono przeprowadzić bombardowanie bez samolotu partnerskiego, ale okazało się, że nad miastem Kokura zaobserwowano już 70% zachmurzenie. Co więcej, jeszcze przed lotem wiedziano, że pompa paliwa uległa awarii, a w momencie, gdy deska znajdowała się nad Kokurą, stało się oczywiste, że jedynym sposobem na zrzucenie Grubasa jest zrobienie tego podczas lotu nad Nagasaki. Następnie B-29 poleciał do tego miasta i wypuścił bombę atomową, skupiając się na miejscowym stadionie. W ten sposób przypadkowo Kokura został uratowany, a cały świat dowiedział się, że miało miejsce bombardowanie atomowe Hiroszimy i Nagasaki. Na szczęście, jeśli takie słowa są w ogóle właściwe w tym przypadku, bomba spadła daleko od pierwotnego celu, dość daleko od osiedli mieszkaniowych, co nieco zmniejszyło liczbę ofiar.
Następstwa bombardowania Hiroszimy i Nagasaki
Według relacji naocznych świadków, podczasW ciągu kilku minut zginęli wszyscy, którzy znajdowali się w promieniu 800 m od epicentrów wybuchów. Potem zaczęły się pożary, które w Hiroszimie wkrótce zamieniły się w tornado z powodu wiatru, którego prędkość wynosiła około 50-60 km/h.
Bombardowanie nuklearne Hiroszimy i Nagasakiwprowadził ludzkość do takiego zjawiska jak choroba popromienna. Lekarze zauważyli ją pierwsi. Byli zaskoczeni, że stan ocalałych najpierw poprawił się, a potem zmarli na chorobę, której objawy przypominały biegunkę. W pierwszych dniach i miesiącach po zbombardowaniu Hiroszimy i Nagasaki niewielu mogło sobie wyobrazić, że ci, którzy przeżyli, będą cierpieć przez całe życie na różne choroby, a nawet urodzić niezdrowe dzieci.
Kolejne wydarzenia
9 sierpnia, zaraz po wiadomościach obombardowanie Nagasaki i wypowiedzenie wojny przez ZSRR cesarz Hirohito wezwał do natychmiastowej kapitulacji, pod warunkiem zachowania swojej władzy w kraju. A 5 dni później japońskie media rozpowszechniły jego oświadczenie o zaprzestaniu działań wojennych w języku angielskim. Ponadto w tekście Jego Wysokość wspomniał, że jednym z powodów jego decyzji jest obecność w posiadaniu wroga „straszliwej broni”, której użycie może doprowadzić do zniszczenia narodu.
