Więcej innych obiektów kosmicznych od starożytnychrazy Księżyc przyciągał osobę. Jej odwrotna strona, ukryta przed ziemskim obserwatorem, zrodziła wiele fantazji i legend, związanych ze wszystkim, co tajemnicze i niezrozumiałe. Badania naukowe niedostępnej części satelity rozpoczęły się w 1959 roku, kiedy został sfotografowany przez radziecką stację "Luna-3". Od tego czasu dane dotyczące odwrotnej strony gwiazdy nocnej zostały znacznie uzupełnione, ale liczba związanych z nią pytań nieznacznie się zmniejszyła.
Synchronizacja
Dziś prawie wszyscy wiedzą, co to jestprzyczyna jednej z głównych cech charakteryzujących księżyc. Odwrotna strona satelity jest ukryta przed obserwatorem na Ziemi, ze względu na synchronizację ruchu gwiazdy nocnej wokół osi i naszej planety. Czas potrzebny na jeden obrót jest taki sam w obu przypadkach. Należy zauważyć, że odwrotna strona satelity jest oświetlana przez Słońce w taki sam sposób, jak widzialna. Określenie „ciemny”, często używane do charakteryzowania tego regionu księżyca, jest używane raczej w sensie przenośnym: „ukryty”, „nieznany”.
Jest prawdopodobne, że po chwili Ziemiazostanie również zwrócona do swojego towarzysza tylko przez jedną ze swoich części. Wzajemny wpływ dwóch kosmicznych ciał może doprowadzić do całkowitej synchronizacji. Pluton i Charon to przykłady układu z taką zbieżnością okresów ruchu - oba ciała są stale zwrócone do towarzysza z tej samej strony.
Librations
Ponad połowę można zaobserwować z naszej planetypowierzchnia satelity, około 59%. Tłumaczy się to tak zwanymi libracjami - widzialnymi drganiami satelity. Ich istota polega na tym, że orbita Księżyca wokół planety jest nieco wydłużona. W rezultacie zmienia się prędkość ruchu obiektu i powstaje libracja długości geograficznej: obserwator naziemny na przemian staje się widoczną częścią powierzchni albo na wschodzie, albo na zachodzie.
Pochylenie osi satelity wpływa również na zwiększenie obszaru dostępnego do „oglądania”. Powoduje librację szerokości geograficznej: z Ziemi widać biegun północny lub południowy księżyca.
Sekrety stulecia: druga strona księżyca
Badanie satelity za pomocą statków kosmicznychrozpoczęła się w 1959 roku. Wtedy do gwiazdy nocnej dotarły dwie stacje radzieckie. Luna-2 była pierwszym statkiem kosmicznym w historii, który dotarł do satelity (stało się to 13 września 1959 r.). "Luna-3" sfotografował mniej więcej połowę powierzchni kosmicznego ciała, a dwie trzecie tego, co zostało sfilmowane po drugiej stronie. Dane zostały przesłane na Ziemię. W ten sposób rozpoczęto badanie Księżyca od „ciemnej”, ukrytej strony.
Zupełnie inaczej wyglądały pierwsze zdjęcia radzieckie.niska jakość ze względu na specyfikę rozwoju technicznego w tamtym czasie. Umożliwiły jednak dostrzeżenie niektórych niuansów powierzchni i nadanie nazw poszczególnym obszarom reliefu. Radzieckie nazewnictwo obiektów zostało rozpoznane na całym świecie i utrwalone na mapach księżyca.
Nowoczesna scena
Dzisiaj powstała mapa odległej strony Księżycacałkowicie. Jedno z najnowszych danych na jego temat zostało uzyskane przez amerykańskich astronomów w 2012 roku. Zauważyli na powierzchni ukryte przed ziemskim obserwatorem nowotwory geologiczne, wskazujące na dłuższą aktywność geologiczną satelity, niż wcześniej sądzono.
Dziś planowane są nowe statki kosmiczneeksploracja księżyca. Według wielu astronomów satelita naszej planety jest doskonałym miejscem do przechowywania w przyszłości baz pozaziemskich. Dlatego konieczne jest dokładne zrozumienie cech powierzchni obiektu. Badanie pomaga w szczególności odpowiedzieć na pytanie, gdzie lepiej wylądować statek kosmiczny: po drugiej stronie księżyca, czy w widocznej jego części.
Funkcje
Po dokładniejszym przestudiowaniu tego, co ukryte przedObserwując fragment satelity, stało się jasne, że jego powierzchnia pod wieloma względami różni się od widocznej połowy. Ogromne ciemne plamy, które niezmiennie zdobią twarz nocnego źródła światła, są stałym atrybutem, który wyróżnia Księżyc widoczny z Ziemi. Odwrotna strona jednak praktycznie nie ma takich obiektów (w astronomii nazywa się je morzami). Są tu tylko dwa morza - Moskiewskie i Morze Marzeń, o średnicy odpowiednio 275 i 218 kilometrów. Najbardziej charakterystycznymi obiektami na odwrocie są kratery. Występują na całej powierzchni satelity, ale to tutaj ich koncentracja jest największa. Co więcej, wiele największych kraterów znajduje się również na odwrocie.
Giants
Wśród najbardziej efektownych obiektów rewersupo stronie satelity naszej planety wyróżnia się ogromna depresja. Basen, głęboki na około 12 mil i szeroki na 2250 kilometrów, jest największą taką formacją w całym Układzie Słonecznym. Uderzające są również wymiary kraterów Hertzsprung i Korolev. Średnica pierwszego to prawie 600 km, a głębokość 4 km. Korolew ma na swoim terytorium czternaście mniejszych kraterów. Ich rozmiary wahają się od 12 do 68 km średnicy. Promień krateru Korolev wynosi 211,5 km.
Księżyc (strona odwrotna i część widoczna) wgzdaniem naukowców jest to źródło minerałów, które w przyszłości mogą być bardzo przydatne dla ludzkości. Z tego powodu konieczne są badania satelitarne. Księżyc jest prawdziwym kandydatem do lokalizacji baz pozaziemskich, naukowych i przemysłowych. Ponadto, ze względu na swoją względną bliskość, satelita jest odpowiednim obiektem do ćwiczenia umiejętności lotów załogowych oraz testowania technologii i systemów inżynierskich zaprojektowanych specjalnie do podboju kosmosu.
