staroruskie księstwo perejasławskiepowstała wokół miasta Perejasławia, o której pierwsza wiarygodna wzmianka pochodzi z 992, kiedy założył ją książę Włodzimierz Światosławowicz. Twierdza została zbudowana jako część linii karbu, która chroniła kraj przed stepowymi koczownikami: najpierw Pieczyngami, a następnie Połowcami. Samo księstwo pojawiło się w 1054 roku, po śmierci Jarosława Mądrego, po którym nastąpił okres rozdrobnienia politycznego Rosji.
Położenie geograficzne
Na terytorium znajdowała się ziemia Perejasławiamiski Trubezh, Sula i Zupa. Na północnym zachodzie znajdowało się księstwo kijowskie. Od południa i wschodu posiadłości Perejasławia otaczał dziki step, na którym rządziły hordy rabusiów. W całej swojej historii księstwo Perejasławia sprzeciwiało się koczownikom i było przez nich wielokrotnie pustoszone.
Występowanie
Konkretne Księstwo Perejasławskie oderwało się odKijowski jednym z pierwszych. W 1054 r. trafił do najmłodszego syna Jarosława Mądrego, Wsiewołoda Jarosławowicza. Wtedy Perejasław był uważany za trzecie najważniejsze miasto Rosji po Kijowie i Czernihowie. Ze względu na bliskość stepu połowieckiego znajdował się w nim potężny oddział. Południowa granica księstwa usiana była placówkami. Znaleziska archeologiczne w ich ruinach wskazują, że fortece te zostały zdobyte, spalone, zniszczone i odbudowane.
Pierwsza niszczycielska podróż do Perejasławskojeksięstwo Połowców zostało podjęte w 1061 r. Do tego momentu krążyły o nich tylko plotki, a Rurikowicze nie traktowali nomadów wystarczająco poważnie. W 1068 r. wojska połowieckie spotkały się ze zjednoczonym oddziałem trzech Jarosławichów - Izjasława, Światosława i Wsiewołoda. Bitwa odbyła się na rzece Alta niedaleko samego Perejasławia. Zwycięstwo odnieśli Połowcy. Książęta musieli uciekać do Kijowa, gdzie niezadowolona z bierności władz ludność zbuntowała się.
Zamieszki społeczne
W 1073 r. książę Perejasław Wsiewołod otrzymałod starszego brata Światosława Czernigowa. Jego siostrzeniec Oleg nie zgodził się z tą decyzją. Konflikt doprowadził do wojny. Chociaż książęta Perejasławia, jak nikt inny, dużo walczyli z Połowcami na stepie, musieli walczyć z koczownikami podczas wewnętrznych waśni w Rosji. Niektórzy Rurikowicze (jak Oleg Światosławowicz) nie wahali się szukać pomocy u hordy.
W 1078 r. książę Wsiewołod Jarosławicz pokonałsiostrzeniec. Po tym zwycięstwie został również władcą Kijowa, przekazując Perejasława swojemu synowi Rostysławowi, a Czernigow oddał innemu synowi - Władimirowi Monomachowi. Spadkobierca regularnie bronił spadku po ojcu. W 1080 udał się w rejon Perejasławia, by stłumić powstanie Torków.
Panowanie Monomacha
Rostisław Wsiewołodowicz zmarł tragicznie w 1093rok w bitwie z Połowcami nad rzeką Stugną. Jego brat Władimir odziedziczył Księstwo Perejasławia. Położenie geograficzne tej parceli wymagało ciągłego wywierania sił. Monomach oddał Czernigow Olegowi Światosławowiczowi, a on sam skoncentrował się na ochronie Perejasława przed hordami stepowymi.
Władimir Wsiewołodowicz stał się jego głównym bohateremczas. Jako pierwszy wśród rosyjskich książąt nie tylko bronił się przed koczownikami, ale także podejmował kampanie na ich ziemie. Starożytne państwo rosyjskie przez długi czas potrzebowało takiego przywódcy. To za Monomacha księstwo Perejasławskie osiągnęło szczyt swojego znaczenia politycznego. Historia tamtych lat składa się z wielu jasnych zwycięstw nad Połowcami. W 1103 Monomach przekonał pozostałych Rurikowiczów do połączenia sił i wyruszył jako jeden oddział daleko w step. Armia schodziła wzdłuż progów Dniepru i pokonała koczowników, którzy nie spodziewali się ciosu.
Jaropolk Władimirowicz
Jako najbardziej wpływowy książę Rosji, w 1113Władimir Monomach objął tron kijowski. Był to ostatni okres, kiedy państwo staroruskie wciąż miało oznaki spójności. Władimir przekazał Perejasławowi swojemu synowi Jaropolkowi. W 1116 r. wraz z ojcem brał udział w kampanii przeciwko księciu mińskiemu Glebowi Wsiesławiczowi. Jaropolk zdobył Drutsk i osiedlił część jego mieszkańców w mieście Zheldi w dolnym biegu Suli.
W tym samym roku syn Monomacha udał się doPołowiecki rejon Donu, gdzie szturmem zdobył trzy miasta: Balin, Sharukan i Sugrov. W sojuszu z księciem Perejasławskim działał wtedy syn władcy Czernigowa Wsiewołoda Dawidowicza. Zwycięstwa rosyjskiej broni spełniły swoje zadanie. Połowcy tymczasowo opuścili księstwa wschodniosłowiańskie w spokoju. Pokój trwał do 1125 roku, kiedy w Kijowie zmarł Władimir Monomach.
Walcz o Perejasława
Spadkobierca Włodzimierza w Kijowie był jego najstarszymsyn Mścisław Wielki. Zmarł w 1132 r. Yaropolk zajął miejsce jego starszego brata. Po tej rotacji rozpoczął się w Perejasławiu okres ciągłej zmiany władców. Do miasta zaczął pretendować książę rostowsko-suzdalski Jurij Dołgoruky. W czasie wojny domowej wygnał z Perejasławia dwóch synów Mścisława Wielkiego (Wsiewołoda i Izjasława).
W 1134 Jaropolk Kijowski uznał prawa swojegobrat Dolgoruky do księstwa południowego. Jednak przedstawiciele oddziału Rurikovichów w Czernihowie byli niezadowoleni z tej decyzji. W sojuszu z Połowcami książęta ci zdewastowali ziemię Perejasławia. Zbliżyli się nawet do Kijowa, po czym Jaropolk poszedł na negocjacje. Perejasław został przeniesiony na innego swojego młodszego brata, Andrieja Władimirowicza Dobrego, który rządził tam w latach 1135-1141.
Dalsze losy księstwa
W połowie XII wieku dawna zjednoczona Rosjaostatecznie podzielił się na wiele księstw. Niektóre losy stały się całkowicie niezależne od Kijowa. Perejasław należał do typu księstw drugorzędnych, w których nie ugruntowała się własna dynastia, a samo miasto wraz z otaczającymi go ziemiami chaotycznie zmieniało władców w wyniku wojen wewnętrznych i kombinacji dyplomatycznych.
Główna walka o tę przewagę rozwinęła się międzyWładcy Kijowa, Rostowa i Czernigowa. W latach 1141-1149. syn i wnuk Mścisława Wielkiego rządził w Perejasławiu. Następnie księstwo przeszło na potomków Jurija Dołgorukiego, którego najbliżsi starsi krewni kontrolowali Suzdal północno-wschodnią Rosję.
W 1239 Perejasław był w drodzeMongołowie najeżdżający Rosję. Miasto (podobnie jak wiele innych) zostało zdobyte i zniszczone. Po tym nigdy nie był w stanie w pełni odzyskać i stać się ważnym ośrodkiem politycznym. Perejasław został włączony do majątku księcia kijowskiego i przestał pełnić samodzielną rolę. Na początku XIV wieku południowa Rosja stała się zależna od Litwy. Ostatecznie księstwo perejasławskie zostało do niego przyłączone w 1363 roku.
Kultura i religia
staroruskie księstwo perejasławskie, kulturaktóry rozkwitał w XI-XII wieku, znajdował się na terenie wschodniosłowiańskich związków plemiennych polan, mieszkańców północy i ulicy. Związane z nimi stanowiska archeologiczne znajdują się w dorzeczach Suły, Sejmu, Worksla, Psła i Dońca Siewierskiego. W zasadzie mają one pogański charakter pogrzebowy (kurhany, groby itp.).
Chrześcijaństwo przybyło do Perejasławia, podobnie jak inniMiasta rosyjskie, pod koniec X wieku po chrzcie księcia Włodzimierza Światosławowicza. Istnieje niepotwierdzona teoria, że to właśnie w tym mieście znajdowała się pierwsza rezydencja metropolitów, dopóki Kijów nie zdobył katedry św. Zofii.
Trade
Rozwój gospodarczy i kulturalnyKsięstwo Perejasławskie było stymulowane bliskością szlaków handlowych, którymi Rosja handlowała z krajami wschodnimi i południowymi. Główną z nich była arteria rzeczna Dniepru, która łączyła Słowian Wschodnich z Bizancjum. Oprócz szlaku „od Waregów do Greków” istniał również Szlak Solny, którym handlowano z wybrzeżem Morza Azowskiego i Morza Czarnego. Przez region Perejasławia kupcy docierali do odległego wschodniego Tmutarakan i częściowo do regionu Wołgi.
To właśnie ochrona dochodowego handlu była jedną zgłówne czynniki szczególnej uwagi książąt na obronę tej leśno-stepowej krainy. Karawany i flotylle (w tym te na progach Dniepru) były często atakowane przez koczowników i po prostu bandytów. Dzięki temu właśnie na szlakach handlowych powstawały warowne twierdze i miasta. Statki kupców perejasławskich wpłynęły do koryta Dniepru przez Trubezh. U ujścia tej rzeki znajdowała się stacja handlowa. Na jego miejscu archeolodzy odkryli fragmenty greckich amfor.
Miasta
Największe miasta księstwa, opróczPerejasławia, było miasto Osterski zbudowane przez Włodzimierza Monomacha, tranzytowy punkt handlowy Woin, Baruch, Ksniatin, Łukoml, a także twierdza na miejscu obecnej osady Miklashevsky. Większość z nich należała do linii obronnej Posulu, która omijała dopływ Dniepru przez Sulu. Ich upadek nastąpił po inwazji Batu.
Główna atrakcja samego Perejasławabyła katedra św. Michała. Rezydencja książęca znajdowała się na Detinets. Mieszkali tam również najwyżsi duchowni miasta. Dziedziniec biskupi chroniony był kamiennym murem, którego ruiny przetrwały do dziś. Podobnie jak w innych średniowiecznych miastach, ludność mieszkała głównie w posadach. Archeolodzy znaleźli tam wiele przedmiotów handlowych i rzemieślniczych. Działał warsztat szklarski, co było rzadkością w tym czasie w mieście.
