Król Francji Karol TY Ukochany jest jednym z najbardziej tragicznychpostacie średniowiecza. Mając szlachetne narodziny i pełną swobodę działania, stał się zakładnikiem własnego umysłu. Nieznana choroba pozbawiła króla nie tylko świetlanej przyszłości, ale także nadała mu nieprzekupny tytuł „Szalony”.
Dzieciństwo władcy
Karol 6 urodził się 3 grudnia 1368 roku w Paryżu.Jego rodzice, Karol V Mądry i Jeanne de Bourbon, są bezpośrednimi potomkami Karola de Valois. Przyszły król został piątym dzieckiem z rzędu i trzecim chłopcem w rodzinie. Jednak do czasu koronacji dwaj starsi bracia Karla zmarli z powodu chorób. I jest to dalekie od ostatniej tragedii, jaką zawiera jego biografia.
Charles TY Szaleniec stracił prawie wszystkich krewnych. Jego matka Jeanne zmarła przy porodzie w 1378 roku. Dwa lata później obecny król Francji Karol W także umarł w swoim łóżku. W ten sposób 3 listopada 1380 r. Na tron zasiada 12-letni chłopiec, któremu później nadano przydomek „Ukochany”.
Samorządność regentów
Biorąc pod uwagę młody wiek króla, trzeba było dokonać wyboruregent, który może rządzić krajem aż do osiągnięcia pełnoletności. Natychmiast rozpoczęła się poważna walka o to stanowisko. Na szczęście sprawa nie doszła do wojny domowej: strony były w stanie uzgodnić, że miejsce regenta zajmie brat poprzedniego władcy Ludwika I Angevin.
W tym samym czasie główna moc nadal pozostałaDobra rada. Składał się z 50 osób, które reprezentowały rodziny odnoszące największe sukcesy we Francji. Armia pozostała pod dowództwem głównego policjanta, Oliviera de Clissona. Poza tym część władzy na dworze przeszła w ręce Jeana Berry'ego i Filipa Śmiałego, wujka Karola VI.
Podział ten doprowadził do tego, że każdystrona chciała złapać dla siebie większy kawałek. Nikt nie myślał o kraju, każdy miał tylko własne kieszenie. Wkrótce skarbiec był pusty i rząd musiał podnieść podatki. W rezultacie Paryż został ogarnięty serią powstań. Wszystkie zostały stłumione siłą, co doprowadziło do jeszcze większego niezadowolenia ze strony zwykłych obywateli.
Polityka zagraniczna okazała się równie katastrofalna.regenci. Działając samotnie, wujowie króla toczyli wiele wojen na wszystkich frontach. Jedynymi trofeami zdobytymi w tych bitwach były zaspokojone ambicje władców. Co do samej Francji, nie uzyskała ona absolutnie nic, z wyjątkiem wygórowanych rachunków za utrzymanie wojska.
Karol VI - król Francji
Karol Umiłowany zaczął bliżej zagłębiać się w politykęw wieku 17 lat. Tak barwny tytuł zdobył dzięki swojemu wyglądowi. W jednej z kronik historyk tak opisuje króla: „Młody władca zmienił się w najprzystojniejszego mężczyznę w królestwie: jest wysoki, silny, ma bystre oko i bujne blond włosy”. Krążyły pogłoski, że Karol 6 mógł z łatwością zgiąć podkowę gołymi rękami. Miał również umiejętności strzeleckie i uwielbiał polować w weekendy.
Ale wraz z utworzeniem władcy były oczywisteProblemy. Chodzi o to, że regenci nie próbowali wykształcić w nim mądrego króla. Wręcz przeciwnie, starali się uspokoić jego czujność wystawnymi ucztami i rozrywkami. Ale nie zakładaj, że Karol 6 wyrósł na aroganckiego i ignoranta, ignorującego podstawowe standardy przyzwoitości. Nie, współcześni opisywali go jako miłego i grzecznego króla. Jednak jego niechęć do rządzenia krajem i całkowita zależność od wujów miały raczej zły wpływ na średniowieczną Francję.
Spokojny czas
Dopiero w wieku 20 lat Karol 6 przejął kontrolę nad krajem wTwoje ręce. Przynajmniej tak myślał, ale w rzeczywistości moc po prostu przeszła na innych. Zamiast wyrzuconych z rady regentów, zaczęli rozwiązywać problemy polityczne, przedstawili dworską partię marmuzetów. W większości byli to doradcy poprzedniego króla, którzy pozostawali bez pracy przez ostatnie 8 lat.
Rezultatem ich panowania była niewielka ekonomiawspinać się. Stało się tak dzięki temu, że marmuzety rozproszyły starych skorumpowanych urzędników, którzy przez długi czas dewasowali skarb państwa. To prawda, że na ich miejsce szybko pojawiły się nowe „pijawki”, które równie bezbożnie nadal pili wszystkie soki od ludzi.
Dlatego mimo wszelkich starań partia niebył w stanie złagodzić sytuację, w której znalazł się Karol 6. Francja była nadal w opłakanym stanie, a brak silnego przywódcy tylko pogorszył tę sytuację. Panowanie marmuzetów trwało zaledwie 4 lata (od 1388 do 1392), po czym wujowie króla wrócili do władzy.
Schwytany przez szaleństwo
Karl 6 zaczął wykazywać napady szaleństwapo tym, jak wiosną 1392 roku zachorował na ostrą gorączkę. Początkowo objawy były raczej rzadkie, a nawet wtedy ich nasilenie było nieznaczne. Na przykład Karl 6 może stać się gwałtownie rozdrażniony lub pozwolić sobie na niewłaściwe zachowanie w miejscu publicznym.
Ale potem szaleństwo całkowicie go pochłonęło.W chwilach demencji stawał się niekontrolowany: albo zachowywał się jak sześcioletnie dziecko, potem z niepohamowaną agresją atakował innych. Pewnego razu król rzucił się nawet z ostrzem na swoich żołnierzy, zabijając kilku biednych towarzyszy.
W rezultacie Karl TY odsunięty od władzy.Kiedy jego umysł był czysty, prowadził spokojne życie towarzyskie, a kiedy ponownie ogarnęły go napady padaczkowe, zamknął się w swoim pokoju. Co ciekawe, jedyną osobą, która mogła rządzić królem w chwilach szaleństwa, była jego służąca Odette de Chamdiver. To ona spędziła ostatnie 15 lat swojego oderwanego życia z Karlem, będąc jego przyjacielem, lekarzem i kochanką.
Śmierć króla i konsekwencje jego panowania
Ten władca ma dość smutną biografię.Karol VI Szalony spędził na tronie 42 lata. Jednocześnie przez 30 lat przebywał w niewoli demencji, co nie pozwoliło mu przejąć kontroli nad krajem w swoje ręce. Dlatego przez niego Francja musiała przejść przez bardzo trudne czasy.
Rozdarta wewnętrznymi walkami i samowoli, pogrążyła się w otchłani powstań, wojen domowych i morderczych bitew. W chwili śmierci Karla TY w 1422 roku kraj został podzielony na hrabstwa,które faktycznie stały się niepodległymi państwami. A ludzie wyczerpani podatkami i wojnami tylko marzyli o przybyciu do nich nowego, silnego i niezależnego króla.
