Historia Armii Czerwonej i wcześniejsze listy personeluostatnio były dość tajne informacje. Oprócz legend o potędze, siły zbrojne Związku Radzieckiego nauczyły się całej radości zwycięstw i goryczy porażki.
Armia Czerwona
Dekret o utworzeniu Armii Czerwonej został podpisany przez V.I.Lenin w styczniu 1918 r. Po utworzeniu policji politycznej Czeka. W tym czasie listy personelu sił zbrojnych składały się z robotników, żołnierzy i marynarzy, którzy byli po stronie bolszewików.
Takie siły wszystkich przeciwników nie mogłydo pokonania, ponieważ nowa armia musi bronić rewolucji. Do armii można było dołączyć tylko z dwiema rekomendacjami klasowymi - robotnikami i chłopami. Została utworzona na zasadzie dobrowolności według kanonów marksistowskich - brak dyscypliny wojskowej, dyskusja rozkazów, wybór dowódców. Lenin nie widział potrzeby tworzenia regularnych żołnierzy. Dlatego armię carską zastąpiła milicja ludowa.
Wojna domowa w tym czasie była tylko stwardniała, a potrzeba wyszkolonych żołnierzy była po prostu oczywista.
W 1926 r. Opublikowano książkę, która zawiera osobistą listę personelu armii robotniczej i chłopskiej. Zawiera dane dotyczące pochodzenia, daty urodzenia i śmierci.
Zwykłe wojska
Ale od połowy 1918 r. Wprowadzono uniwersalne wojskoobowiązek pracowników w wieku od 18 do 40 lat i powszechne szkolenie wojskowe, wybór dowódców zostaje odwołany, a Armia Czerwona składa przysięgę. Siły zbrojne zaczynają się formować: piechota, artyleria, kawaleria, siły pancerne, składające się z 200 pojazdów opancerzonych i dwóch pociągów pancernych. Pierwsze radzieckie biuro projektowe broni automatycznej pojawia się w mieście Kovrov.
Aktywnym twórcą regularnych oddziałów w tym czasie był L. Trocki, który uważał, że w wojnie należy angażować się zawodowców.
Pancernik Potemkin
Flota Czarnomorska Imperium Rosyjskiego miałauzbrojony w słynny pancernik Potemkin. Lista personelu wskazuje na obecność w dowództwie ogromnej liczby mieńszewików, anarchistów i socjalistów-rewolucjonistów. Powstanie marynarzy nastąpiło przy pierwszej próbie rewolucji w Rosji, ale zakończyło się klęską. Powodów było wiele. To listy personelu, które po prostu przepełnione są imigrantami z Austrii i Niemiec oraz brak wsparcia ze strony innych statków Floty Czarnomorskiej.
Funkcje
W istocie podstawowe różnice między kolorem czerwonym aarmii carskiej nie było. Opierały się na reformatorskiej działalności Miliukowa z drugiej połowy XIX wieku. Zasada podziału kraju na okręgi wojskowe i armię poborową została zachowana z pewnymi zmianami do dziś.
Rosja zawsze starała się mieć armię większą niżbył w stanie pomieścić. I ten trend można prześledzić w całej historii kraju. Listy personelu Armii Czerwonej były zawsze rozdęte, ale w praktyce wraz z wybuchem działań wojennych nie było z kim walczyć.
Reformy Żukowskiego
Nowy szef sztabu generalnego G.K. Żukow pisze w swoich wspomnieniach, jak kierownictwo armii zażądało utworzenia specjalnego korpusu mechanicznego od Stalina.
W tym czasie wojsko zaczęło się aktywnie otwieraćczołgów, szkół artyleryjskich i innych instytucji edukacyjnych zapewniających personel wojskowy. W ZSRR otwarto 21 szkół czołgów i akademię czołgów. Te same przymusowe przygotowania miały miejsce w marynarce wojennej i oddziałach artylerii.
Siły czołgów
Na początku II wojny światowej siły czołgów liczyły 1,5 miliona ludzi. A wypuszczenie samych czołgów również nie pozostało w tyle.
Ale bez wyszkolonej i mobilnej piechoty były one nieskuteczne i nie pozwalały Armii Czerwonej na prowadzenie głębokich operacji strategicznych, których potrzebę spowodowała inwazja na Niemcy.
Nawet najbardziej profesjonalne kadry były bezradne na polu bitwy bez oddziałów piechoty.
Chorąży i kapitanowie - niższe warstwy wojskowearmia carska - nie mogła uformować nowej myśli wojskowej. Kawaleria istniała jako podstawa do końca II wojny światowej. A lista nieodwracalnych strat personelu w całej historii Armii Czerwonej jest po prostu kolosalna.
Pierwsze zwycięstwa i porażki
Wojna fińska pokazała Niemcom słabościArmia Czerwona, ale także sowieccy stratedzy, czegoś nauczyła. Latem 1940 roku na personel Ludowego Komisarza Obrony Siemiona Tymoszenki pojawiła się cała lista rozkazów, która zobowiązuje wojsko do szkolenia tylko tego, co niezbędne w czasie wojny. Rozpoczęło się stopniowe przezbrajanie armii, powstawały nowe modele broni i nowe potężne czołgi, których pancerza nie można było przebić żadną ówczesną bronią.
Utrata wielu pozycji Armii Czerwonej w 1941 roku pokazała wszystkie niedociągnięcia, a linia frontu stopniowo zbliżała się do Moskwy. Ale Wehrmacht nie zdołał go przebić.
Zimno również wpłynęło na ręce Związku Radzieckiego iNiemcy w letnich mundurach nie tolerowali ich dobrze. Na mrozie ich karabiny maszynowe również nie były całkowicie gotowe do walki. W grudniu 1941 r. Armia Czerwona odrzuciła wroga o 300 km. Więc udało im się uratować kapitał. Moralne znaczenie tego zwycięstwa było olbrzymie, a dowództwo radzieckie po raz kolejny przeceniło możliwości ofensywne armii wyczerpanej bitwami, a siły Niemców były dalekie od wyczerpania.
Wiosną 1942 r. Natarcie Armii Czerwonejzatrzymał się, a kilka poważnych porażek na południu dodatkowo pogorszyło sytuację. To są bitwy pod Charkowem i poddany Kijowie i obrona Symferopola. Niemcy otworzyły drogę na Kaukaz, Kuban i Stalingrad. Znany rozkaz Stalina „Ani kroku wstecz” jeszcze bardziej „oczyścił” listy personelu sił zbrojnych Związku Radzieckiego.
