Honduras to małe państwo położone nana północ od przesmyku Ameryki Środkowej. Został założony w 1821 r., 15 września, po ogłoszeniu niepodległości. Zgodnie z formą rządu jest to republika prezydencka, prezydent Hondurasu wybierany jest na 4 lata. Dziś krajem rządzą Juana Orlando Hernandeza. Administracyjnie państwo podzielone jest na stolicę Tegucigalpa (okręg centralny) i 18 prowincji-departamentów.
Terytorium
Na północnym wschodzie kraj jest obmywany przez Karaibymorze i Ocean Spokojny, symbolicznie przedstawiony na herbie i fladze Hondurasu, znajdują się na południowym zachodzie, gdzie przebiega granica z Salwadorem. Całkowita długość linii brzegowej wynosi 820 kilometrów. Na zachód od kraju, jak widać na mapie Hondurasu, leży Gwatemala. W sumie na Przesmyku Ameryki Środkowej znajduje się sześć krajów, a mianowicie: Honduras, Salwador, Gwatemala, Nikaragua, Panama i Kostaryka.
Ponad 80% Hondurasu jest górzystekraj z grzbietami o wysokości od 5 do 9 tysięcy stóp ze wschodu na zachód. Wschód kraju pokryty jest lasami Wybrzeża Moskitów i bagnami. Znaczną część północy pokrywają dwie rzeki Patuka i Ulua oraz ich dopływy. North Shore graniczy z Wielką Rafą Koralową.
Jak widać na mapie Hondurasu, małyjego część na południowym wybrzeżu z położonym na niej miastem San Lorenzo ma jedyne ujście do Oceanu Spokojnego. Oto zatoka Fonseca z jej naturalnym pięknem. Najbardziej znane wyspy Hondurasu to Roatan, Sakate Grande, Sisne i El Tigre.
Największe miasta w kraju, Tegucigalpa iSan Pedro Sula to największe centra handlowe, które prowadzą handel z innymi stanami. Eksportują kawę, banany, cukier i drewno. W osadzie Trujillo znajduje się wiele starożytnych zabytków i budowli z czasów hiszpańskich, w pobliżu tego miejsca zatrzymał się kiedyś Kolumb.
Historia
Historia Hondurasu zaczęła się od momentu, kiedyEuropejczycy po raz pierwszy wylądowali na tej ziemi w 1502. Była to ostatnia wyprawa prowadzona przez Krzysztofa Kolumba. Wcześniej żyły tu tylko plemiona indiańskie, zajmujące się hodowlą bydła, rolnictwem, handlem z sąsiednim Meksykiem, wydobyciem i obróbką metali szlachetnych, w szczególności złota i srebra.
Po 20 latach na terytorium przyszłego państwaprzybyli hiszpańscy zdobywcy, szukali takich skamieniałości jak złoto i srebro, a znajdując je stworzyli kilka osad, w tym współczesną stolicę Hondurasu - Tegucigalpa. Jednak złoża metali szlachetnych były niewielkie, a obszar nie podobał się Europejczykom - były to gęste lasy, potem góry, potem bagna. Znaczące zyski przynosił jedynie handel niewolnikami, których eksportowano do innych krajów, gdzie następnie sprzedawano.
Populacja
Zdecydowana większość obecnej populacjiHonduras to ladino, czyli metys. Są mieszanką Indian, czyli Indian i Europejczyków. Kreole lub biali mieszkańcy (zwani są również europejskimi Hondurasami) stanowią niewielką grupę ludności i zamieszkują głównie Tegucigalpa i okolice. Populacja Hondurasu liczy obecnie około 9 milionów.
W górach położonych w centrum kraju,od tego czasu istnieją plemiona indiańskie. Na przykład w pobliżu ruin starożytnego miasta Copan znajdują się potomkowie plemion Majów, którzy zbudowali je w II wieku naszej ery. Niektóre świątynie i kamienne kolumny z płaskorzeźbami i hieroglifami są nadal zachowane i są bardzo imponujące. Potomkowie plemion indiańskich nazywani są Indianami. Większość z nich mieszka na wsi i zachowała swój własny język.
Najmniejszą grupą ludności jest tutajczarni Afro-Honduranie. Składają się głównie z Garifuny, ludu o afrykańskich korzeniach. Afro-Honduranie zwykle żyją na wyspach i wybrzeżach, wielu z nich pochodzi z Karaibów.
Większość Hondurasu mieszka wcentralna część kraju, na zachodzie i wokół stolicy. Położone w północno-wschodniej części kraju wybrzeże komarów, składające się z gęstych tropikalnych zarośli, jest praktycznie wyludnione. Większość obywateli kraju Hondurasu pochodzi z obszarów wiejskich. Aby się wyżywić, uprawiają fasolę, ryż i kukurydzę oraz zajmują się hodowlą bydła. Wielu chłopów pracuje na plantacjach tytoniu, bananów, kawy należących do amerykańskich firm.
Język
Większość mieszkańców kraju mówi po hiszpańskujęzyk, ale czasami można znaleźć tutaj także angielski, w którym porozumiewają się potomkowie Hindusów i Afrykanów przywiezionych do pracy na plantacjach. Niewolnicy uciekli na wybrzeże Karaibów zwane Wybrzeżem Moskitów, gdzie zostali przyjęci przez angielskich piratów, a następnie nauczyli się angielskiego. Potomkowie tych Indian i Afrykanów, zwanych „czarnymi Karaibami”, nadal żyją w północnej części Hondurasu, a także na wschodzie.
We wschodniej części krajuliczne dialekty rdzennych Amerykanów, z których najpopularniejszym jest Miskito. Język ten jest bardziej rozpowszechniony w Nikaragui, ale występuje również w Hondurasie. Istnieje również język kreolski, który powstał w okresie kolonizacji europejskiej w XV-XX wieku.
Klimat
Od Morza Karaibskiego po Honduras nie jest niczym niezwykłymhuragany uderzyły, z których jeden, „Fifi”, we wrześniu 1974 zniszczył plantacje i zniszczył wszystkie uprawy, zginęło 10 tysięcy osób. Strumienie wody dosłownie zmiotły całe wioski z powierzchni ziemi. Większość firm została zniszczona. Klimat jest tu tropikalny, deszczowy, w górach bardziej umiarkowany. Od maja do października to pora deszczowa, a najwilgotniejszy czas w Hondurasie na wybrzeżu Pacyfiku trwa na ogół od września do stycznia.
Temperatura powietrza jest tutaj w linii prostejw zależności nie od pory roku, ale od wysokości nad poziomem morza. Najwyższa średnia temperatura to +32 stopnie. Idealne miesiące na wizytę w kraju to luty-marzec, pogoda w tym czasie jest przewidywalna, nie ma błota, a roślinność jest obfita.
Stolica
Tegucigalpa to główne centrum handlowekraj Honduras i jego stolica. Nazywane jest także „miastem bez kolei”. Nazwę można przetłumaczyć jako „srebrne wzgórze”, ale jest to tłumaczenie warunkowe. Miasto zostało założone przez Hiszpanów w 1578 roku na terenie dawnej osady Majów. Wtedy był to duży ośrodek przemysłowy, w którym wydobywano złoto i srebro. Następnie w 1880 roku przeniesiono tu stolicę i rozpoczęto jej rozwój. Populacja miasta wynosi obecnie około 1,8 miliona.
Turyści tutaj mogą odwiedzić zawierająceunikalne znaleziska archeologiczne w swoim rodzaju Muzeum Narodowe, starożytne kościoły, pałace Palacio Legislativo i Casa Presidencial, spacer po Central Parku i Placu Morasan.
Tegucigalpa często gości różnejarmarki, karnawały i festiwale. Ale nie wszystko jest takie różowe. Kradzieże uliczne szerzą się w Hondurasie, gdzie znajdują się duże miasta, a stolica nie jest wyjątkiem. Pod tym względem małe miasta są znacznie spokojniejsze.
Stolica Hondurasu położona jest w dolinie rzekiCholuteka, wysokość to tysiąc metrów. Rzeka dzieli miasto na dwie części - górzystą i płaską. Klimat jest łagodny, a powietrze przyjemne i świeże. Chłód tu leje się z sosnowych lasów. Na ulicach stolicy można znaleźć budynki, które przetrwały z czasów kolonialnych, sąsiadujące z nowoczesnymi centrami handlowymi z płonącymi światłami i kinami. Wschodni brzeg rzeki Choluteki uważany jest za nowoczesny ośrodek gospodarczy, a zachodni za historyczny.
Waluta
Walutą kraju Hondurasu jest lempira.Obowiązującą w kraju kartą przetargową jest centavo, czyli 1/100 lempiry. Centavo jest w obiegu w wielu krajach hiszpańskojęzycznych. Do 1926 roku walutą Hondurasu było srebrne peso. Nazwę lempira otrzymał od imienia przywódcy Indii, który żył na początku XVI wieku i kierował powstaniem rdzennej ludności przeciwko kolonialistom z Hiszpanii. Lempira został zdradziecko zamordowany podczas negocjacji. Jego niesamowita popularność wśród ludzi przyczyniła się do tego, że jego imieniem nazwano walutę kraju.
Wizerunek lidera jest drukowany na papierowych rachunkach„1 lempira”, bity na monetach wraz z herbem państwa. Jednak portrety Lempiry nie przetrwały, dlatego na walucie jest przedstawiany warunkowo - w przebraniu indyjskiego wojownika. Inne banknoty honduraskiej waluty przedstawiają portrety byłych prezydentów kraju, miejsc i wydarzeń ważnych dla państwa.
Początkowo centavos były wykonane z 900 srebra.Następnie, w 1974 roku, wyrabiano monety ze stali z dodatkiem miedzi lub mosiądzu. Obecnie nie produkuje się już monet o wartości 1 i 2 centów, a moneta o wartości 5 centów została wycofana z obiegu. Ceny towarów są oczywiście zaokrąglone. Obecnie w obiegu znajdują się monety 10, 20 i 50 centavos. Rozmiar wszystkich banknotów lempira jest taki sam. Banknoty posiadają znak wodny - portret powtarzający ten przedstawiony na awersie. Dolar amerykański ma również swobodny obrót na terenie całego kraju.
Turystyka
Pomimo ostrych huraganów Hondurasu, jego…egzotyczna przyroda, przepiękne białe plaże i rozległe morskie przestrzenie przyciągają podróżników. Istnieje szeroki wybór na aktywny wypoczynek: wspinanie się po górach, spacery po dżungli, podróże do ruin starożytnych osad Majów i ich starożytnych budowli. Prowadzone są również sporty wodne: nurkowanie, rafting, żeglowanie na łodziach z przezroczystym dnem. Alpinizm, ekoturystyka, wędkarstwo, obserwacja rzadkich zwierząt i ptaków, które przetrwały do dziś ze względu na małą populację kraju – to wszystko jest dostępne dla turystów. Wiele rzek ma piękne wodospady.
Ci, którzy wolą wakacje na plaży, powinni?koniecznie odwiedźcie półwysep Punta Sal, gdzie znajdują się najwygodniejsze hotele w Hondurasie oraz plaże Roatan. Ceny są tu o rząd wielkości niższe niż na wybrzeżu karaibskim, ale przyroda nie ustępuje pięknem. Co więcej, Roatan jest najlepszym miejscem do nurkowania, ponieważ ma jedną z największych raf koralowych na świecie.
Prawie każde miasto lub inneosada ma własnego patrona, czyli katolickiego świętego. Każdego roku odbywa się wiele festiwali ku czci tych świętych. Karnawał Feria de San Isidro i La Ceiba są największymi i najbardziej ambitnymi. Słyną z przedstawień kostiumowych, tańca i muzyki, fajerwerków i parad ludowych. La Ceiba odbywa się w trzecim tygodniu ostatniego miesiąca wiosny. Za główne wydarzenie kraju uważa się dwutygodniowe targi „La Virgen de Suyapa”, które odbywają się w lutym w mieście Suyapa.
Honduras słynie nie tylko z zachowanych dodziś starożytne zabytki plemion Majów, ale także duża liczba pięknych katolickich klasztorów i świątyń. Państwo utrzymuje ścisłą kontrolę nad ewentualnym wywozem z kraju starożytnych znalezisk z epoki cywilizacji Majów. Zabytki można stąd usunąć tylko wtedy, gdy istnieje na to specjalne zezwolenie.
Przestępczość w Hondurasie, gdzie jest ich wielegangi, utrzymuje się na wysokim poziomie. Powodem tego jest bieda, z powodu której młodzi ludzie wstępują do gangów, które organizują między sobą wymiany ognia. Niektórzy ludzie są tutaj przyzwyczajeni do rozwiązywania konfliktów i sporów z bronią. Turyści w tym kraju powinni uważać, aby nie chodzić o późnych godzinach, nie jeździć w odległe tereny, nie nosić na sobie biżuterii, nie zabierać ze sobą dużych sum pieniędzy. Każdego roku dochodzi do kilku ataków z bronią na turystów, porwań i innych brutalnych przestępstw. Być może dlatego turyści nie zwracają uwagi na Honduras, choć jest tam coś do zobaczenia. Jednak wypowiedzi o przestępczości słyszane są głównie w dużych miastach, większość kraju jest całkowicie bezpieczna dla przyjezdnych. Na obszarach wiejskich nawet drobne kradzieże zdarzają się rzadko.
Główne kurorty kraju to Guanaja, Copan, La Ceiba, La Esperanza, La Mosquito i oczywiście Tegucigalpa.
Religia
Zdecydowana większość wierzących to Honduranie idokładnie 96% to katolicy. Niewielka część wierzącej populacji (3%) to protestanci. Pozostałe plemiona lokalne są wyznawcami swoich kultów religijnych, które obejmują kult duchów przodków i mają cechy animizmu indyjskiego i afrykańskiego.
Nie wszystkie Hondurasy są głęboko religijneczęsto ich wiara jest powierzchowna, ale jednocześnie prawie wszyscy wierzą w Jezusa Chrystusa. Protestanci należą tu głównie do Kościoła ewangelickiego. Nikt nie reklamuje swojej wiary, chociaż katolicy mogą na przykład nosić na szyi krucyfiks lub amulet. Wielu Hondurańczyków ma poczucie boskiego przeznaczenia. Co ciekawe, katolicy to przede wszystkim wyższe klasy społeczne, podczas gdy miejska biedota wyznaje protestantyzm.
Konstytucja Państwa mówi, że katolicyzmJest religią narodową. Mimo to w latach 20. XIX w. miały miejsce liberalne reformy, które doprowadziły do konfiskaty mienia kościelnego, zamknięcia religijnych placówek oświatowych i znacznego spadku ilościowego duchowieństwa. W połowie XX wieku wszelkie informacje o religii można było usłyszeć tylko w dużych ośrodkach administracyjnych.
Od tego czasu rozpoczął się powrót kościoła.przez zagranicznych księży, w tym francuskojęzycznych Kanadyjczyków. Już w latach 80. było wystarczająco dużo duchownych, by odegrać główną rolę w konfrontacji skierowanej przeciwko Stanom Zjednoczonym. Od początku XX wieku w Hondurasie rósł protestantyzm, zdobywając wielu nawróconych w latach siedemdziesiątych. Małe kapliczki zielonoświątkowe można znaleźć w uboższych obszarach miejskich i wiejskich.
Większość wierzących katolików chodzi do kościołatylko na specjalne okazje, na przykład w ważne święta kościelne. Chrześcijanie ewangeliccy chodzą do małych kapliczek znajdujących się w pokoju w domu lub nawet w leśnej chacie. Protestanci zbierają się co wieczór na modlitwę i czytanie Biblii. W dzielnicy El Paraiso praktykowany jest „chrzest zboża”. Polega na tym, że ksiądz czyta modlitwę, kropi pole kukurydziane wodą święconą i depcze po polu ścieżkę w kształcie krzyża. Robi małe krzyżyki z liści kukurydzy.
Ekonomia
Honduras jest jednym z najbiedniejszych krajów Zachodupółkuli i nadal jest uzależniony od pomocy międzynarodowej. Tragiczna sytuacja gospodarcza stała się nawet jednym z impulsów do krótkiej wojny między Hondurasem a Salwadorem w lipcu 1969 roku.
Podstawą gospodarki kraju jest rolnictwo.Najważniejszymi towarami eksportowymi są kawa i banany. Prawie wszystkie plantacje kawy i bananów zlokalizowane głównie wzdłuż północnego wybrzeża należą do organizacji amerykańskich. Honduras eksportuje również owoce morza, owoce, olej palmowy, wołowinę, drewno, złoto i inne minerały. Inne ważne produkty dla gospodarki kraju to kukurydza, pomarańcze, cytryny, fasola i ryż.
Kraj Hondurasu ma znaczne lasyzasoby i złoża metali szlachetnych, ołowiu, żelaza, cynku i innych. Ich wykorzystanie jest jednak ograniczone słabą infrastrukturą drogową i kolejową. San Pedro Sula i ważne miasta portowe są połączone z plantacjami za pośrednictwem sieci kolejowej, która ma tylko 121 km długości. Dlatego do odległych obszarów zazwyczaj dociera się drogą lotniczą.
San Pedro Sula - główne miasto przemysłowekraj. Sprzęt, surowce, paliwa, transport, produkty chemiczne i żywność są głównie importowane. Stany Zjednoczone są obok Salwadoru i Gwatemali największym partnerem gospodarczym Hondurasu.
